Μετά θάνατον όλοι βγήκαν και είπαν μια καλή κουβέντα. Και δυο και τρεις. Αναγνώρισαν ότι χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο κατά βάση, ο οποίος έβαζε τα περισσότερα χρήματα, κατάφερε η Κομοτηνή να δημιουργήσει μια ομάδα που έφτασε στα σαλόνια της Super League και έκανε την πρωτεύουσα της Ροδόπης για μια δεκαετία να ακούγεται στην υπολοιπη χώρα και για το ποδόσφαιρό της.
«Με τον Πανθρακικό ξεκίνησα να ασχολούμαι από το 2006-2007 και κοντά στην ομάδα με έφερε ο Θόδωρος Σαββάκης διαμέσου του Χάρη του Μαυρομάτη και μου είχε ζητηθεί να τους βοηθήσω οπότε το έκανα. Στη συνέχεια έγινα μέτοχος, αποκτώντας ένα μερίδιο μετοχών και χρόνο με το χρόνο βοηθούσα όλο και περισσότερο και έτσι φτάσαμε εδώ. Είναι πραγματικά δύσκολο για οποιονδήποτε σε μια επαρχιακή πόλη να στηρίζει σχεδόν μόνος του την ομάδα αλλά έτσι ήρθαν τα πράγματα, πήραμε όμως πολλές χαρές τις οποίες δεν ξεχνάμε. Θεωρώ δε ότι με τον ίδιο τρόπο πρέπει να συνεχίσουμε για να δίνουμε χαρά και στον εαυτό μας και στον κόσμο. Οι στενοχώριες ξεχνιούνται ενώ οι καλές στιγμές και η χαρά μένουν και εμείς ζήσαμε καλές στιγμές με τον Πανθρακικό», έλεγε ο Τάσος Καραολάνης όταν ακόμα η ομάδα ήταν στην Super League.
Χαρακτήριζε το ποδόσφαιρο «ωραίο πάθος» και είχε να λέει ότι ακόμα και την ημέρα που παντρεύτηκε η κόρη του, αυτός αμέσως μετά πήρε το αυτοκίνητο και ταξίδεψε μέσω Τουρκίας για την Μυτιλίνη ωστε να βρεθεί κοντά στον Πανθρακικό. Ωστόσω μετά την πτώχευση της ομάδας το 2017 και την επιστροφή στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, ο Τάσος Καραολάνης είχε αποστασιοποιηθεί. Αποχώρησε από το ποδόσφαιρο που τόσο πολύ αγαπούσε, καθώς άλλωστε του το απαγόρευε και ο νόμος. Φρόντισε να διακανονίσει και προσπαθούσε να πληρώνει τα χρέη άνω του ενός εκατομμυρίου που δημιουργήθηκαν στην ΠΑΕ Πανθρακικός και τα οποία πλέον τον κυνηγούσαν ατομικά, όπως και τους υπόλοιπους μετόχους και τα μέλη του τελευταίου ΔΣ της εκκαθαρισμένης πλέον ΠΑΕ.
Κόντρα στις φήμες που έλεγαν ότι κρύβεται πίσω από την νέα προσπάθεια του Πανθρακικού, που ξεκίνησε από το μηδέν, από την τελευταία κατηγορία του ερασιτεχνικού, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι αδυνατεί να βοηθήσει οικονομικά (που ήταν και παραμένει το μεγάλο ζήτημα σε όλες τις ομάδες). Είχε φροντίσει ωστόσο το προπονητικό κέντρο της ομάδας, το οποίο ο ίδιος θεωρούσε με καμάρι ως την σημαντικότερη παρακαταθήκη που ειχε δημιουργήσει για τον σύλλογο, να μην μαραζώσει.
Ουσιαστικά, χωρίς να πολυδιαφημίζεται, ειδικά τα πρώτα χρόνια την φροντίδα του προπονητικού κέντρου στον Ροδίτη είχαν αναλάβει δικοί του ουσιαστικά άνθρωποι, υπάλληλοι και συνεργάτες, ώστε να διατηρείται ως στολίδι. Και είναι αλήθεια ότι διατηρούνταν. Ωστόσο όταν του άνοιγε κανείς την κουβέντα «τι θα γίνει με τον Πανθρακικό», την απέφευγε και σε μια από τις ελάχιστες που είχε δεχτεί να κάνει, είχε απαντήσει: «Δεν είναι υπόθεση που πλέον με αφορά, ελπίζω να βρουν τον δρόμο τους, εγώ αρκετά προσέφερα και πληγώθηκα, ας… προσφέρει και ας πληγωθεί και κανας άλλος».
Οτι προσέφερε πολλά το αναγνωρίζουν πλέον όλοι. Το πόσο πολύ πληγώθηκε το γνωρίζαν όμως μόνον η οικογένεια και οι πιο στενοί του συνεργάτες. Ειδικά μετά την δύσκολη στιγμή που ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Πανθρακικού από τα επαγγελματικά πρωταθλήματα και η συνακόλουθη πτώχευση της ΠΑΕ, τον χειμώνα του 2017. Και ακόμα πιο ειδικά μετά από εκείνο το διαδικτυακό γκάλοπ του ThrakiSportS, στο οποίο ο κόσμος κατά πλειοψηφία είχε υποστηρίξει ότι έφερε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την κατάντεια της ομάδας του Πανθρακικού.
Ο άνθρωπος που όλοι σήμερα αναγωρίζουν ότι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στις χαρές που έζησε όλη η πόλη χάρη στον Πανθρακικό, είχε χαρακτηριστεί από τον κόσμο η μεγάλη πληγή για την διάλυση της ομάδας!!! Και ας είχε βγει ο ίδιος με ειλικρίνεια το προηγούμενο καλοκαίρι να δηλώσει την δύσκολη οικονομική κατάσταση και να ζητήσει την βοήθεια της πόλης, θέτοντας ως προτεραιότητα την οικονομική εξυγίανση του συλλόγου.
«Η κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι απελπιστική και για εμάς και για όλη την ομάδα και για πάρα πολύ κόσμο, αλλά δεν μπορείς να κάνεις πίσω», είχε πει ο Τάσος Καραολάνης. Προσπάθησε, δεν άντεξε, αλλά το αποτέλεσμα εκείνης της ψηφοφορίας των φίλων του Πανθρακικού αμέσως μετά την πτώχευση ήταν και το μεγάλο παράπονο του Τάσου Καραολάνη, ο οποίος αμέσως μετά αποφάσισε σε μεγάλο βαθμό να κλειστεί στον εαυτό του, να διαχειριστεί μόνος τα χρέη που είχαν δημιουργηθεί και να αποφεύγει κάθε συζήτηση για το μέλλον του Πανθρακικού. Μένοντας μόνος με τις αναμνήσεις…
