Το 1971 ήταν η χρονιά που ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, όπου έπαιξε στο Γουέμπλεϊ και ηττήθηκε με 2-0 από τον Άγιαξ.
Την ίδια χρονιά όμως, στα τέλη της, ήταν η ομάδα που είχε κληθεί να εκπροσωπήσει την γηραιά ήπειρο στην τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, που τότε διεξαγόταν σε δυο αγώνες, εντός και εκτός έδρας.
Οι Ολλανδοί αρνήθηκαν να αγωνιστούν επειδή φοβήθηκαν τα «δρεπάνια» της Νασιονάλ του Μοντεβιδέο, της πρωταθλήτριας Λατινικής Αμερικής από την Ουρουγουάη. Δεν είχαν άδικο.
Οι Ουρουγουανοί έπαιζαν σκληρό παιχνίδι και κανείς δεν ξεχνά το δολοφονικό τάκλιν του Μοράλες στον Τομαρά που είχε ως αποτέλεσμα ο άσος του τριφυλλιού να υποστεί διπλό κάταγμα κνήμης και ουσιαστικά να του κοπεί το ποδόσφαιρο.
Αυτό είχε συμβεί τέτοια μέρα πριν ακριβώς μισό αιώνα, 50 ολόκληρα χρόνια. Οι πράσινοι τέθηκαν αντιμέτωποι με την Νασιονάλ του Μοντεβιδέο με το πρώτο παιχνίδι να διεξάγεται στις 15/12/1971 στο γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα.
Παρά το σκληρό παιχνίδι των φιλοξενούμενων ο Τότης Φυλακούρης άνοιξε το σκορ για τον Παναθηναϊκό στο 48′, όμως η Νασιονάλ ισοφάρισε τρία λεπτά αργότερα με τον Αρτίμε.
Στον επαναληπτικό, δυο εβδομάδες αργότερα στην Ουρουγουάη, ο Παναθηναϊκός έχασε με 2-1 και το τρόπαιο πήγε στην ομάδα της Νασιονάλ. Και στα δύο παιχνίδια υπήρχε πάντως θρακιώτικη συμμετοχή και μάλιστα διπλή.
Ο ένας ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης, το χρυσό παπούτσι της σεζόν 1970-1971, που είχε ηγηθεί της πορείας του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ. Ο ψηλός από το Πετροχώρι της Ξάνθης ήταν από τα βασικά γρανάζια της μηχανής του Φέρενς Πούσκας.
Υπήρχε όμως και δεύτερος Θρακιώτης σε εκείνη την ομάδα και μάλιστα στην στην βασική ενδεκάδα, τόσο στο Γουέμπλεϊ όσο και στα δύο ματς με την Νασιονάλ, σε Καραϊσκάκη και Μοντεβιδέο. Ο λόγος για τον Κώστα Ελευθεράκη, το «Ελάφι», με καταγωγή από το Διδυμότειχο.
Δύο από τους 11 της μεγάλης φουρνιάς του τριφυλλιού, που έφτασε στο Γουέμπλεϊ και αγωνίστηκε στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, τέτοια μέρα, 50 χρόνια πριν, ήταν Θρακιώτες. Όχι και άσχημα…
