Σε μία προσπάθεια μεταστροφής της κοινής γνώμης σχετικά με τον σκοπό της επιχείρησης «Πηγή Ειρήνης» επιδίδονται τις τελευταίες ημέρες Τούρκοι αξιωματούχοι μικρού, μεγάλου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς.
Σε αυτό το πλαίσιο και στο ίδιο μήκος κύματος με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο Τούρκος Πρόξενος στην Κομοτηνή Μουράτ Ομέρογλου κοινοποίησε και στον «Χ» ένα άρθρο γνώμης με το οποίο επιχειρεί να πείσει ότι «η Τουρκία πολεμά κατά της Τρομοκρατίας και όχι κατά των Κούρδων».
Προφανώς, ο κος Ομέρογλου δικαιούται να πιστεύει ό,τι θέλει. Αντιστοίχως όμως και εμείς δικαιούμαστε να μην φιλοξενήσουμε το άρθρο του, με τη θεώρηση ότι δεν απηχεί την αλήθεια, αλλά ανυπόστατες αιτιάσεις για ένα γεγονός που ούτως ή άλλως έχει επισύρει ήδη τη διεθνή κατακραυγή.
Η «Πηγή Ειρήνης» σπέρνει τον όλεθρο στην Συρία και αυτό αποδεικνύεται από τις πολεμικές ανταποκρίσεις των ΜΜΕ ανά τον κόσμο, τις εικόνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλά και από το γεγονός ότι η παγκόσμια κοινότητα ανησυχεί ανοικτά για τις συνέπειές της – ακόμη και για το γεγονός ότι οι βομβαρδισμοί δύνανται να «απελευθερώσουν» μαχητές του ISIS που είχαν φυλακίσει οι Κούρδοι.
Πέρα από όλα αυτά όμως, στο άρθρο του κου Ομέρογλου, δεν βλέπουμε κανένα επιχείρημα που να αιτιολογεί τη θέση ότι «η Τουρκία πολεμά την τρομοκρατία και όχι τους Κούρδους». Και ας μας επιτρέψει την αφελή ίσως, αλλά μάλλον εύλογη απορία: Εφόσον η «Πηγή Ειρήνης» είναι υπέρ των Κούρδων (ή έστω δεν καταφέρεται εναντίον τους), και οι Κούρδοι δεν είναι εχθροί της Τουρκίας, για ποιό λόγο δεν συμμάχησε μαζί τους, παρά προκάλεσε τις εξελίξεις ώστε αυτοί να συμμαχήσουν με τον Άσαντ με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου;
Επιπλέον, είναι τουλάχιστον άτοπο, ο κος Ομέρογλου να ζητά τη νομιμοποίηση μιας πολεμικής επιχείρησης που καταφανώς έχει διαφορετικά κίνητρα από αυτά που «πλασάρονται» μέσω και της αρθρογραφίας του.
Τέλος, την απάντηση σε όλο αυτό που συμβαίνει στη Συρία την έδωσε ο Μουσταφά Ακιντζί (ο πρωθυπουργός του Ψευδοκράτους): «παρόλο που την αποκαλούμε (εν. την επέμβαση στη Συρία) “Πηγή Ειρήνης” δεν είναι νερό που χύνεται, αλλά αίμα. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να ξεκινήσει ο διάλογος και η διπλωματία όσο το δυνατόν συντομότερα».
Πηγή: https://www.xronos.g
