Μετά από τρια χρόνια ο πρώην πορτιέρε των Πανθρακικού και Ξάνθης Σπύρο Βρονταρά αποχαιρέτησε τον Αιολικό με ένα συγκινητικό μήνυμα για την ομάδα και το νησί.
Ο 37χρονος (11/12/1984) τερματοφύλακας με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη μεταγράφηκε στην Μυτιλήνη και τον Αιολικό τον Οκτώβριο του 2019, και κατάφερε να αγαπηθεί όπως και στην Θράκη αν και δεν μπόρεσε να χαρεί μια άνοδο με τον Αιολικό.
Ο έμπειρος τερματοφύλακας ξεκίνησε την καριέρα του από τον Κανάρη Θεσσαλονίκης, για να έρθει το 2004 στην Κομοτηνή για σπουδές. Εκεί φόρεσε την φανέλα του Πανθρακικού της Δ’ Εθνικής. Συνέχισε να αγωνίζεται σ’ αυτόν και στις τρεις τότε επαγγελματικές κατηγορίες ως το 2010, καταγράφοντας με την ομάδα της Θράκης 66 συμμετοχές σε Α’, Β’ και Γ’ Εθνική. Την περίοδο 2010-11 πήρε μεταγραφή για τη Ξάνθη, στην οποία δεν κατέγραψε ωστόσο κάποια επίσημη συμμετοχή. Αργότερα, το 2013 πέρασε ξανά από την Θράκη ώστε να ξαναγωνιστεί με την φανέλα του Πανθρακικού. Στην δεύτερη θητεία στην Κομοτηνή μέτρησε 6 συμμετοχές και αποχώρησε έπειτα από ένα εξάμηνο.
Γενικότερα έχει μια πλούσια καριέρα σε πολλούς ελληνικούς συλλόγους, μετρώντας πάνω από 156 συμμετοχές. Πέραν Πανθρακικού και Ξάνθης, έχει αγωνιστεί σε Φωκικό, Παναχαϊκή, Κέρκυρα, Απόλλων Πόντου, Νίκη Βόλου, Παναχαϊκή (δεύτερη φορά), Καβάλα και Αιολικό.
Η ανάρτηση του Βρονταρά: Στο ποδόσφαιρο, όπως και στην ζωή , τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλεις. Γι αυτό και μετά από 3 χρόνια , ήρθε η ώρα να χαιρετήσω έναν σύλλογο που αγάπησα , δέθηκα και τίμησα όσο μπόρεσα. Ευχαριστώ όσους με εκτίμησαν, με δέχτηκαν και με σεβάστηκαν , μ αγκάλιασαν απο την πρώτη στιγμή που ήρθα στο νησί, ένα νησί που θα έχω για πάντα στην καρδιά μου. Και ένα μεγάλο συγνώμη απο αυτούς που πραγματικά αγαπάνε την ομάδα, γιατί δεν άλλαξα έστω και λίγο τον ρου της ιστορίας ! Εύχομαι η ομάδα να βρει τον δρόμο της και να επιστρέψει εκεί που ανήκει, στην πόλη της! Γιατί εμείς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο, ξέρουμε οτι οι ομάδες αντιπροσωπεύουν ιδέες, φιλοσοφίες και πολιτισμούς. Και αυτά δεν θυσιάζονται για την επιτυχία. Καλή συνέχεια και ελπίζω κάποια στιγμή ,με κάποιο τρόπο να ξανασυναντηθούμε…
Υ.Γ. Αυτό το πολυτάραχο νησί που δοκιμάζεται ακόμα, εύχομαι ο Θεός να το θυμηθεί γιατί οι άνθρωποι το έχουν ξεχάσει. Κουράγιο και δύναμη στους πληγέντες.
