Όταν το Hippie Trail από τη Δύση προς την Ινδία σταματούσε στις… φυλακές Κομοτηνής και Αλεξανδρούπολης

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, και την άνοδο της Αντικουλτούρας σε Αμερική και Ευρώπη, χιλιάδες νέοι, και κάποιοι όχι τόσο νέοι, από την Αμερική και την Ευρώπη, βγήκαν στους δρόμους και ξεκίνησαν να κατευθύνεται προς τα ανατολικά, ταξιδεύοντας προς την Ινδία, σε ένα τρόπον τινά προσκύνημα, στο τέλος του οποίου, όπως λέγανε οι φήμες, υπήρχε η καλύτερη κάνναβή του κόσμου.

Σε μια εποχή που οι ίδιοι οι ταξιδιώτες είχαν πολύ λίγα χρήματα, αλλά και τα αεροπορικά εισιτήρια ήταν ακόμα πολύ ακριβά, ο μόνος τρόπος για να φτάσουν στην Ινδία ή στους άλλους προορισμούς, ήταν οδικά, περνώντας σχεδόν την μισή Ασία σε μια εποχή που οι συγκοινωνίες ήταν και αυτές πολύ πιο δύσκολες.

Το ταξίδι γινόταν είτε με δικά τους οχήματα, (πολλά εκ των οποίων τα πασίγνωστα VW Kombi, τα οποία αποτέλεσαν και σύμβολο της «γενιάς των λουλουδιών») είτε με ειδικά ναυλωμένα λεωφορεία. Άλλοι πάλι έκαναν οτοστόπ, αλλά χρησιμοποιούσαν και τις δημόσιες συγκοινωνίες, που ήταν πολύ φτηνές στις χώρες που ταξίδευαν. Μία από αυτές τις χώρες ήταν και η Ελλάδα, όπου άλλοι έμεναν περισσότερο, άλλοι λιγότερο.Ο δρόμος τους όμως τους έφερνε πάντα στους Κήπους, για να περάσουν στην Τουρκία και να φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη, από όπου ξεκινούσε πραγματικά το λεγόμενο hippie trail, ή overland.

Όντας όμως παιδιά της αντικουλτούρας, και λάτρεις της μαριχουάνας, πολλές φορές οι στάσεις τους στη χώρα μας κρατούσαν κάπως παραπάνω, ως φιλοξενούμενοι του Ελληνικού κράτους στις φυλακές Κομοτηνής και Αλεξανδρούπολης, μιας και εντοπιζόταν είτε να προσπαθούν να μπουν, είτε να προσπαθούν να βγουν από τη χώρα μας, κατέχοντας ποσότητες, συνήθως για ιδία χρήση.

Μερικές από τις υποθέσεις που «αλιεύσαμε» από τα αρχεία των φυλακών, που βρίσκονται στο Παράρτημα Κομοτηνής στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, που αφορούν το 1968 και το 1969, δείχνουν πως η περιοχή μας αποτελούσε πέρασμα για τους ταξιδιώτες που ήθελαν να ζήσουμε μια διαφορετική εμπειρία, να γνωρίσουν νέους τόπους ή να ξεφύγουν από τους περιορισμούς που έβλεπαν να τους επιβάλλουν οι μεγαλύτεροί τους, κατά των οποίων επαναστατούσαν.

Από τις ακτές του Ειρηνικού στις φυλακές Κομοτηνής και Κέρκυρας Αυτό φαίνεται να προσπάθησε να κάνει και ο Αμερικάνος R.L., που μαζί με τον R.S., και οι δύο από την Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, εντοπίστηκαν στην Καβάλα (ένα σημείο στο οποίο πολλοί ταξιδιώτες έκαναν στάση, επισκεπτόμενοι πολλές φορές και τη Θάσο). Εντοπίσθηκαν με ποσότητα 82 γρ. κάνναβης, με τον R.L., μια φίλη του οποίου πήρε το όχημά του, ένα, φυσικά, VW Kombi, να κρατείται στην Κέρκυρα αλλά να δικάζεται μαζί με τον έτερο του συλληφθέντα στο Εφετείο Θράκης, στην Κομοτηνή, και η αρχική ποινή των πέντε μηνών να μειώνεται σε δύο.

Οι περισσότεροι ταξιδευτές βέβαια, εντοπιζόταν και συλλαμβανόταν στα σύνορα, προσπαθώντας να περάσουν στην Ελλάδα κατέχοντας, συνήθως μικροποσότητες, κάνναβης. Ο G.P., από την Ιταλία, 20 χρονών, συνελήφθη μαζί με την φοιτήτρια από τη Γερμανία H.K., 25 χρονών, στους Κήπους. Αρχικά καταδικάστηκαν σε ποινή 7 μηνών για εισαγωγή και κατοχή ναρκωτικών, πριν αθωωθούν, μόλις 15 μέρες μετά την καταδίκη τους, από το Εφετείο Θράκης και αφεθούν ελεύθεροι.

Οι 7 μήνες, που μετά μετατρέπονταν σε μικρότερες ποινές, ήταν κάτι συνηθισμένο, με δύο φοιτήτριες από τη Γερμανία, την L.N.T. και την J.V.G. να βλέπουν την ίδια ποινή από το πρωτοδικείο στον Έβρο, που στη συνέχεια έγινε πολύ μικρότερη στο Εφετείο Θράκης στην Κομοτηνή.

Δεν ήταν όμως όλες οι συλλήψεις για μικροποσότητες, όπως μας δείχνει η ιστορία του Μ.Η., ενός Ελβετού φοιτητή 18 ετών που συνελήφθη μαζί με τρείς άλλους συνταξιδιώτες του στους Κήπους, με 16 κιλά κάνναβης. Δύο εξ αυτών, μεταξύ των οποίων και ο Μ.Η., καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 3 χρόνια (και πρόστιμο 7.000 δραχμών, μεταλλικών), με τους άλλους δύο να έχουν πιο ελαφριές ποινές, 8 μηνών. Η Έφεση μετέτρεψε την ποινή σε 6 μήνες, όμως επειδή ο φοιτητής προσπάθησε να αποδράσει μαζί με 4 άλλους κρατούμενους από τις φυλακές Κομοτηνής, κρατήθηκε περίπου 45 μέρες επιπλέον, πριν αποφυλακιστεί.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ιστορίες των ανθρώπων που πέρασαν από την περιοχή μας, με πολλούς περισσότερους να μην σταματούν καθόλου. Οι ταξιδιώτες αυτοί, παρά τις δυσκολίες, συνέχισαν να ταξιδεύουν από την Ευρώπη προς την εξωτική ανατολή, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70, όταν τα αεροπορικά ταξίδια άρχισαν να γίνονται φτηνότερα, αλλά κυρίως εξαιτίας της αλλαγής των γεωπολιτικών συνθηκών. Ήδη από το 1975 είχε ξεκινήσει σε ένα από τους σημαντικότερους σταθμούς της διαδρομής, το Λίβανο, ο εμφύλιος πόλεμος που θα διαρκούσε δεκαπέντε χρόνια.

Αλλά τη χαριστική βολή έδωσε η επανάσταση στο Ιράν το 1979, της οποίας ακολούθησαν ο πόλεμος με το Ιράκ τη δεκαετία του 80, καθώς και η εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν. Ο μύθος πάντως του Hippie trail, παραμένει, από το Magic bus, που έγινε μέρος της κουλτούρας μέχρι και τους ταξιδιωτικούς οδηγούς: ο Tony και η Maureen Wheeler, αφού εξέδωσαν τις ιστορίες τους από τη διαδρομή στη χώρα τους, ξεκίνησαν τους ταξιδιωτικούς οδηγούς Lonely Planet, που συνεχίζουν να είναι δημοφιλείς μέχρι σήμερα, εκπροσωπώντας ουσιαστικά αυτό το άλμα προς το άγνωστο, που έκαναν οι «χίπις», τα «φρικιά» και όλοι αυτοί που έκαναν το μεγάλο ταξίδι στην Ασία.

Πηγή: https://www.paratiritis-news.gr/