Έχει μεγάλη εμπειρία στο ποδόσφαιρο. Έχοντας παίξει στην γεννέτειρά του Αυστρία, στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ και στο MLS, αλλά και στην Μπουντεσλίγκα, μπορεί να μιλάει πολλές ώρες για αυτό.
Ο Μίχαελ Γκσπούρνινγκ, περί ου ο λόγος, μοιράστηκε σε μεγαλη συνέντευξή του στο σάιτ sportfm και στον Γιώργο Τσανάκα τις εμπειρίες από την καριέρα του, μιλάει για το παρόν ως προπονητής τερματοφυλάκων στην Ουνιόν Βερολίνου.
Παράλληλα, αναφέρεται στην περιπέτεια της υγείας του με τον κορωνοϊό, τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν με τον Covid-19 αλλά και στο πώς δουλεύουν οι ομάδες στην… εποχή του.
Μιλάει για το ειδικό δέσιμο που έχει με την Ελλάδα και δη την Ξάνθη, τις συμβολές που δίνει στους νέους ποδοσφαιριστές, ενώ αναφέρεται και στο… μότο του 2020 το «Black Lives Matter».
«Στην Ελλάδα ήταν υπέροχα. Διασκέδασα κάθε σεζόν μου στην Ξάνθη, είχα την ευκαιρία να αλλάξω κι άλλες ομάδες. Στην Ξάνθη πέρασα εξαιρετικά, η οικογένειά μου ήταν ευχαριστημένη, η κόρη μου γεννήθηκε στην Καβάλα. Έχω πολύ δυνατή σύνδεση με την Ελλάδα, έχω ακόμη φίλους εκεί. Υπήρχαν και κακές στιγμές όπως κάποιοι τραυματισμοί, αλλά γενικότερα το ευχαριστήθηκα στην Ελλάδα», λέει ο Γκσπούνρινγκ και προσθέτει για το που πέρασε τα καλύτερα χρόνια στην καριέρα του: «Τα χρόνια μου στην Ελλάδα ήταν εξαιρετικά, ο τρόπος δουλειάς και ζωής, η ατμόσφαιρα στα γήπεδα. Έχω πολλούς φίλους ακόμη εκεί, στην Ελλάδα θα μπορούσα να μείνω. Σε κάθε χώρα που βρέθηκα, όπως η Αυστρία που γεννήθηκα αλλά και η Γερμνία που ζω τώρα μπορεί να ήταν διαφορετικές στην κουλτούρα, αλλά νιώθω ευγνώμων που γνώρισα τόσες κουλτούρες, γνώρισα τόσους ανθρώπους. Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που έζησα τόσα, που είδα διαφορετικά στιλ παιχνιδιών».
Σήμερα ο πρώην γκολκίπερ της Σκόντα Ξάνθη είναι προπονητής στην μπουντεσλίγκα. Πως είναι η ζωή στην Γερμανία σήμερα; «Όπως είναι λογικό έχουμε αρκετές απαγορεύσεις με τον κορονοϊό, οι οπαδοί δεν επιτρέπονται στις κερκίδες, υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί στις προπονήσεις. Επίσης, είχα νοσήσει από τον κορονοϊό οπότε έμεινα τρεις εβδομάδες εκτός. Ήταν δύσκολο, αλλά ήμουν τυχερός γιατί το πέρασα πιο ελαφριά, είναι δύσκολο να μένεις σπίτι τόσο καιρό. Ευτυχώς το πέρασα μετά από 2-3 εβδομάδες». Προσθέτει ότι η πανδημία αλλάζει πολλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. «Πολλοί περιορισμοί ακόμη και στις δουλειές μας, πρέπει να φοράμε μάσκες. Είναι δύσκολο και στο παιχνίδι γιατί κι εκεί υπάρχουν πολλοί περιορισμοί, όπως και στα ξενοδοχεία ενώ δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις. Το πιο δύσκολο από όλα είναι προφανώς η απουσία του κόσμου, λείπουν οι οπαδοί και τα συναισθήματα από το γήπεδο. Το ποδόσφαιρο είναι για τον κόσμο για να διασκεδάζει και όλο αυτό μας λείπει».
Ποιος ήταν ο καλύτερος επιθετικός που αντιμετώπισε; Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος στο να τον καταλάβει; «Πολλοί ποδοσφαιριστές προφανώς, στην Bundesliga ή στο Κύπελλο Γερμανίας αντιμετώπισα τρομερούς επιθετικούς, όπως ο Γιαν Κλάας Χούντελαρ. Στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί δύσκολοι επιθετικοί από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ. Και στην Αμερική ο Ρόμπι Κιν. Ήταν πολλά άτομα, πολλοί διαφορετικοί επιθετικοί που αντιμετώπισα και δεν μπορώ να πω. Σαν ομάδα δεν αντιμετωπίζεις μόνο έναν επιθετικό και η μπάλα μπορεί να είναι περίεργη και πονηρή, μπορείς να δεχτείς γκολ από έναν σέντερ μπακ ή από έναν επιθετικό. Πρέπει πάντα σαν τερματοφύλακας να είσαι έτοιμος για ό,τι συμβεί».
Για την εμπειρία με τον ΠΑΟΚ, μετά από την παρουσία του στην Ξάνθη, ο Αυστριακός πορτιέρε εξηγεί τον λόγο που δεν μπόρεσε να καθιερωθεί στην ομάδα: «Γιατί η σεζόν μου στο MLS τελείωσε τον Δεκέμβριο και πήγα στον ΠΑΟΚ τον Ιανουάριο. Ο Παναγιώτης Γλύκος ήταν το νούμερο ένα τότε στην ομάδα, πήγαινε καλά και ήταν στην Εθνική. Ήταν δύσκολο να πάρω τη θέση του, ωστόσο διασκέδασα την παραμονή μου εκεί. Ήταν πολύ ωραίο που ήμουν παίκτης του ΠΑΟΚ, οι οπαδοί είναι φανταστικοί, η Θεσσαλονίκη είναι πολύ ωραία πόλη και γενικότερα ήταν μια καλή εμπειρία».
Για τη ζωή στις ΗΠΑ ανέφερε: «Μου άρεσε στην Αμερική ότι είχε σύνδεση και με άλλα αθλήματα, όπως το μπέιζμπολ, το μπάσκετ. Το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ είναι πολύ αθλητικό, μπορεί τακτικά και τεχνικά να μην είναι τόσο υψηλό. Υπήρξε μια ωραία… μίξη, υπήρχαν παίκτες μαχητές. Πέρα από τους Αμερικανούς, έπαιζαν και αρκετοί από τη Λατινική Αμερική. Ήταν ωραίοι και οι οπαδοί στις κερκίδες. Φυσικά, το να ταξιδεύεις και να βλέπεις τόσα μέρη ήταν ωραίο».
Εχοντας μεγάλη εμπειρία σαν παίκτης και πλέον προπονητής, ο Μίχαελ Γκσπούρνινγκ συμβουλευει τα νέα παιδιά: «Αυτό που τους συμβουλεύω είναι ότι πρέπει να είσαι έξυπνος, πρέπει να δουλεύεις βεβαίως αλλά και να έχεις την εξυπνάδα να κάνεις τις κατάλληλες μεταγραφές και τις κατάλληλες επιλογές στην καριέρα σου γιατί μπορεί να τελειώσει σύντομα».
Τέλος, για το μότο εναντίον του ρατσισμού «Black Lives Matter» και γενικά για το θέμα του ρατσισμού, ο Μίχαελ Γκσπούρνινγκ αναφέρει: «Καταρχάς αν δεις τα γάντια μου, θα δεις ότι είναι αφιερωμένα στον Κριστόφ Νόβακ (σσ. Πολωνός χαφ που έφυγε από τη ζωή γιατί έπασχε από την σπάνια νόσο του Λου Γκέριγκ). Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από την εμφάνισή του, το πώς μοιάζει, την εθνικότητά του και οτιδήποτε άλλο. Αυτή είναι η άποψή μου αλλά και αυτή θα πρέπει να είναι η άποψη όλων των ανθρώπων και των ομάδων. Ποτέ δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο τέτοιο θέμα ρατσισμού εγώ ή κάποιος συμπαίκτης μου, βέβαια αυτό συμβαίνει μερικές φορές και ελπίζω πως αυτό το γεγονός θα εξαφανιστεί στο μέλλον».
