Ο κίνδυνος οριστικής διακοπής πρωταθλημάτων και η σύγκριση με το lockdown σε άλλες χώρες

Και εγένετο lockdown. Αρχικά στον αθλητισμό, από σήμερα παντού. Όλα τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα σταμάτησαν από την περασμένη Τρίτη και για όλο τον μήνα το μέλλον των ομάδων, αλλά και των πρωταθλημάτων κρίνεται αβέβαιο.

Και αναφέρομαι πρωτίστως στις ομάδες, καθώς από το 2010 και μετά προσπαθούν με τους ρομαντικούς προέδρους και όσους άλλους τρέχουν από πίσω να μην κατεβάσουν ρολά, καθώς τα έσοδα χρόνο με τον χρόνο είναι μηδαμινά.

Βοήθεια από Ομοσπονδίες και Ενώσεις δεν υπάρχει, καθώς οι επιχορηγήσεις είτε έχουν κοπεί εντελώς είτε δεν φτάνουν ούτε για τα απολύτως απαραίτητα. Τουλάχιστον δίνονται στις ομάδες από 2-3 μπάλες στην αρχή των πρωταθλημάτων γιατί προάγουν το άθλημα.

Οι χορηγοί επίσης ελαττώνονται όπως και τα χρήματα που δίνουν. Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει και αυτούς και είναι λογικό ως επαγγελματίες που είναι να κοιτάνε πρώτα την τσέπη τους και ύστερα την οποία βοήθεια μπορούν να δώσουν στις ομάδες.

Οι Δήμοι προσφέρουν αρκετή βοήθεια, όμως ακόμα και αυτή δεν φτάνει. Βλέπετε τα έξοδα είναι πολλά. Σε κάποιες ομάδες υπάρχουν συμβόλαια, αρκετά ταξίδια ακόμα και με διανυκτέρευση αν αγωνίζονται σε εθνικές κατηγορίες, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια Ομοσπονδίες και Ενώσεις έχουν επιβάλλει στις ομάδες να πληρώνουν οι ίδιες τους διαιτητές και τους βοηθούς τους, αλλιώς τα παιχνίδια δεν ξεκινάνε και μηδενίζονται.

Άφησα τελευταίες τις Ακαδημίες. Ο τομέας που κρατάει ζωντανές οικονομικά τις ομάδες αναστέλλει επίσης τη λειτουργία του, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο τα έσοδα των ομάδων σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο.

Θέλω να είμαι αισιόδοξος και ελπίζω και εύχομαι ότι αυτό το lockdown όντως θα κρατήσει μόνο ένα μήνα και όχι περισσότερο. Διαφορετικά θεωρώ σίγουρο ότι τα πρωταθλήματα δεν θα ολοκληρωθούν, εκτός και αν δούμε ερασιτέχνες αθλητές να αγωνίζονται ακόμα και τον Ιούλιο. Όπως επίσης και ότι τη νέα αγωνιστική περίοδο πολλές ομάδες που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στα πρωταθλήματα δεν θα κατέβουν να αγωνιστούν, συνεχίζοντας την φυλορροή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια κυρίως για οικονομικούς λόγους.

Πάντως, για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, στη Γερμανία όπου βρίσκομαι και εργάζομαι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όλα τα ερασιτεχνικά και επαγγελματικά πρωταθλήματα συνεχίζονται κανονικά, καθώς το lockdown που ξεκίνησε τη Δευτέρα εστιάζει περισσότερο στην εστίαση και τη διασκέδαση. Προφανώς οι εδώ Ομοσπονδίες και Ενώσεις φαίνεται πως είχαν κάποιο πλάνο, το οποίο με τον αρμόδιο υπουργό για τον αθλητισμό ακολουθείται κατά γράμμα. Χρειάζεται άλλωστε ομαδική δουλεια για να συνεχιστούν τα πρωταθλήματα εν καιρώ πανδημίας και καραντίνας.

Στην Ελλάδα μείναμε περισσότερο στις… προσευχές το lockdown που όλοι προέβλεπαν από το τέλος του προηγούμενου ότι θα έρθει, απλά να καθυστερήσει και να έρθει από τον Μάρτιο του 2021 και μετά, ώστε να έχουν προχωρήσει τα πρωταθλήματα και να μπορούν να ανακοινωθούν πρωταθλητές, όπως πέρυσι. Όμως οι προσευχές αυτές απλά δεν εισακούστηκαν από τον… κορονοϊό, που είχε τα δικά του σχέδια.

Έτσι, η καραντίνα ήρθε και είναι γεγονός. Και πλεον αν αξίζει ένα στοίχημα είναι απλά το αν θα συνεχιστεί η σεζόν ή αν θα μπει παύλα στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, γιατι φαντάζει άτοπο το να ανακηρυχθούν πρωταθλητές σε διοργανώσεις που μάξιμουμ έφτασαν στην 7η αγωνιστική (όπως για παράδειγμα στην Α’ ΕΠΣ Ξάνθης) και συνηθως είναι πολύ πιο πριν (όπως στις ΕΠΣ Εβρου και Θράκης, την ποδοσφαιρική Γ’ Εθνική ή στην ΕΚΑΣΑΜΑΘ και τις εθνικές κατηγορίες μπάσκετ) ή δεν έχουν ξεκινήσει καν (όπως στην περίπτωση των πρωταθλημάτων βόλεϊ της ΕΣΠΕΘΡ αλλά και στις εθνικές κατηγορίες της Pre League και της Α2 Ανδρών και Γυναικών).