Ο Βασίλης Στοάκης τιμήθηκε με το επαμειβόμενο βραβείο «Θεαγένης ο Θάσιος» του ΠΣΑΤ, το δημοσιογραφικό βραβείο το οποίο αποδίδεται κάθε χρόνο στο καλύτερο θέμα, ρεπορτάζ ή αφιέρωμα για αθλήματα πλην ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Ο Θρακιώτης δημοσιογράφος τιμήθηκε για το αφιέρωμά του στα 50 χρόνια του ΑΟ Ορεστιάδας. Πόσοι όμως γνωρίζουν ποιος ήταν ο Θεαγένης ο Θάσιος, που έχει δώσει το όνομά του στο βραβείο αυτό;
Λοιπόν, καλό ειδικά για τους Θρακιώτες να γίνει γνωστό ότι ο Θεαγένης ο Θάσιος ήταν ίσως ο πιο διάσημος από τους Θράκες Ολυμπιονίκες – και απόδειξη ότι οι Θράκες θεωρούνταν Έλληνες στην αρχαιότητα αφού ως γνωστόν στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατά την αρχαιότητα, που τελούνταν στην Ολυμπία της Πελοποννήσου, είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο Έλληνες αθλητές. Αναδείχθηκε ολυμπιονίκης στην πυγμή και το παγκράτιο αλλά θεωρουνταν πολυαθλητής με πολλές διακρίσεις σε αρκετούς αγώνες της εποχής.
Ο Θεαγένης ήταν γιος του Τιμοσθένη, ενός ιερέα στο ναό του Ηρακλή στη Θάσο, αλλά εξελίχθηκε σε έναν από τους διασημότερους αθλητές της εποχής του και μετά το θάνατό του λατρεύτηκε ως θεός-θεραπευτής. Μερικοί πίστευαν ότι ήταν στην πραγματικότητα γιος κάποιου θεού, ο οποίος μεταμφιεσμένος κοιμήθηκε με τη μητέρα του. Μόλις σε ηλικία 9 ετών λέγεται ότι έκλεψε το χάλκινο άγαλμα ενός θεού από τη βάση του και το κουβάλησε σπίτι του. Μερικοί στη Θάσο εξοργίστηκαν με αυτή την ιερόσυλη πράξη και θέλησαν να τον τιμωρήσουν με θάνατο. Τελικά όμως αποφασίστηκε ως αρκετή τιμωρία να μεταφέρει απλώς το άγαλμα πίσω στη θέση του, όπως και έκανε. Η ιστορία ωστόσο αυτού του κατορθώματος έκανε διάσημο το μικρό Θεαγένη σε όλη την Ελλάδα.
Ο νεαρός Θάσιος έγινε για πρώτη φορά ολυμπιονίκης το 480 π.Χ. (75η Ολυμπιάδα) στην πυγμαχία (πυγμή) και το 476 π.Χ. (76η Ολυμπιάδα) στο παγκράτιο. Νίκησε επίσης τρεις φορές στα Πύθια, εννέα στα Νέμεα και δέκα στα Ίσθμια, άλλοτε στην πυγμαχία και άλλοτε στο παγκράτιο. Μία φορά, στους αγώνες που οργανώνονταν στη Φθία προς τιμήν του Αχιλλέα, δοκίμασε στο δόλιχο, ένα από τα αγωνίσματα του δρόμου, όπου και επίσης νίκησε. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, οι στέφανοι που είχε κερδίσει κατά τη διάρκεια της αθλητικής του δραστηριότητας ανέρχονταν στους 1.400. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι το άγαλμά του στην Ολυμπία, έργο του γλύπτη Γλαυκία από την Αίγινα, ήταν στημένο στην Άλτη δίπλα σε εκείνα του Φιλίππου Β’ και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Θεαγένης απέκτησε μεγάλη δόξα για την πατρίδα του και οι συμπατριώτες του ήταν πολύ περήφανοι γι’ αυτόν. Μετά το θάνατό του, έστησαν το άγαλμά του στη Θάσο. Ο Παυσανίας διηγείται μια σχετική ιστορία, ότι κάποιος που αντιμετώπιζε το Θεαγένη όσο ζούσε, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρει να τον νικήσει, πήγαινε και μαστίγωνε το άγαλμα του ολυμπιονίκη κάθε βράδυ. Φαίνεται ότι μια βραδιά, καθώς εκείνος χτυπούσε το άγαλμα, αυτό ξεκόλλησε και έπεσε επάνω του, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Τα παιδιά του, στη θλίψη τους, κατηγόρησαν το άγαλμα για φόνο. Σύμφωνα με το νόμο των Θασίων, ο φόνος τιμωρούνταν με εξορία, γι’ αυτό και το άγαλμα ρίχτηκε στη θάλασσα.
Μετά απ’ αυτό, μεγάλη ξηρασία χτύπησε το νησί και ο λαός δυστύχησε. Ακολουθώντας δελφικό χρησμό, οι Θάσιοι, σε μια προσπάθεια να εξευμενίσουν τη Δήμητρα, επανέφεραν στο νησί όλους τους εξόριστους. Ωστόσο, η ξηρασία και ο λιμός συνεχίστηκαν και οι άρχοντες ξαναζήτησαν τη συμβουλή του μαντείου. Τότε η Πυθία τούς θύμισε το άγαλμα του Θεαγένη που βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας. Και ενώ εκείνοι ανησυχούσαν για το πώς θα βρουν το άγαλμα, κάποιοι ψαράδες το έπιασαν στα δίχτυα τους και το έφεραν στη στεριά. Η ξηρασία σταμάτησε και από τότε οι Θάσιοι άρχισαν να προσφέρουν θυσίες στο θεό-θεραπευτή Θεαγένη.
Οι σύγχρονοι κάτοικοι του νησιού τίμησαν τη μνήμη του ολυμπιονίκη συμπατριώτη τους, τοποθετώντας το μαρμάρινο άγαλμα του Θεαγένη στην αρχή της κεντρικής παραλίας του Λιμανιού της Θάσου. Ο ποδοσφαιρικός σύλλογος του Λιμένα, που ιδρύθηκε το 1969, φέρει το όνομά του, «Α.Ο. Θεαγένης Θάσου» και στο σύμβολό του απεικονίζει την κεφαλή του Θεαγένη, ενώ επίσης υπάρχει και ομάδα βόλεϊ που συμμετέχει στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα της ΕΣΠΕΘΡ.
Αυτός ήταν λοιπόν ο Θεαγένης ο Θάσιος, το όνομα του οποίου έχει δοθεί στο κορυφαίο δημοσιογραφικό βραβείο του ΠΣΑΤ για θέματα εκτός ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Το βραβείο θεσπίστηκε για πρώτη φορά μόλις πέρυσι και αποτελεί έμπνευση της Καβαλιώτισσας δημοσιογράφου Βάσως Μώραλη, η οποία το χρηματοδοτεί και υπήρξε η πρώτη στην ιστορία γυναίκα στον κόσμο που περιέγραψε ήδη από την δεκαετία του ’80 ποδοσφαιρικούς αγώνες για λογαριασμό της Ελληνικής ραδιοφωνίας.
Πέρυσι το πρώτο χρονικά βραβείο «Θεαγένης ο Θάσιος» του ΠΣΑΤ κατέκτησε η περιοδική έκδοση «42.195» των Γιώργου Παπαδημητρόπουλου και Γιωργου Αράπογλου με θέμα «Αυθεντικές ιστορίες για τον Μαραθώνιο της Αθήνας». Φετος η δεύτερη εκδοχή του βραβείο έρχεται στην… πατρίδα του, την Θράκη, για χάρη του Βασίλη Στοάκη.