Την Τετάρτη, 4 Σεπτεμβρίου, ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων Γιώργος Ζαχαριάδης ξεκίνησε τη νέα του δράση, που είναι μια πορεία μνήμης αφιερωμένη στα 95 χρόνια από την ίδρυση της ΑΕΚ, αλλά και στα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Ο Τεμον ΑΕΚ, όπως είναι ευρύτερα γνωστός, επιχειρεί να ενώσει συμβολικά την Αγιά – Σοφιά της Κωνσταντινούπολης με την «Αγιά – Σοφιά» της Νέας Φιλαδέλφειας, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.
Αφού διένυσε 260 χιλιόμετρα σε τουρκικό έδαφος, το βράδυ της Παρασκευής έφτασε στα σύνορα και διανυκτέρευσε στον συνοριακό σταθμό των Κήπων. Το Σάββατο πέρασε από την Αλεξανδρούπολη, συνέχισε προς τις Σάπες και τις μεσημεριανές ώρες της Κυριακής έφτασε στην Κομοτηνή. Ακολούθως, κατευθύνθηκε προς την Ξάνθη, μέσω του Πόρτο Λάγους, ενώ ο στόχος του είναι να έχει ολοκληρώσει την πορεία μνήμης μέχρι τις 19 Σεπτεμβρίου.
Η μέχρι τώρα διαδρομή του Γιώργου Ζαχαριάδη μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Κι αυτό, διότι πέρα από τις φυσικές δυσκολίες του εγχειρήματός του, είχε να διαχειριστεί και τις υποδείξεις που του έκαναν οι τουρκικές αρχές. Όπως έγραψε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, όταν βρισκόταν κοντά στη Ραιδεστό, τον σταμάτησε η Αστυνομία. «Με σταμάτησαν στο δρόμο, κοντά στη Ραιδεστό και με ενημέρωσαν ότι υπήρξαν αρνητικά σχόλια και δυσμενή δημοσιεύματα στο διαδίκτυο της Τουρκίας για το εγχείρημά μου, και θέλησαν να με προστατεύουν. Η συμπεριφορά τους άψογη, με αξιοπρέπεια. Με συνεχάρηκαν για το εγχείρημά μου και για το σκοπό μου. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, μου είπαν. Πρέπει να σε προστατέψουμε. Έτσι λοιπόν συνεχίζω σύμφωνα με τις υποδείξεις τους, «χωρίς να φαίνομαι». Δεν θα υπάρξουν φωτογραφίες, ούτε στοιχεία παρακολούθησης της διαδρομής με την εφαρμογή που χρησιμοποιείται για τα επόμενα σχεδόν 100 χλμ. Λοιπόν, μην ανησυχείτε, είμαι καλά και συνεχίζω … Με Αγάπη».
Αργότερα, την ίδια ημέρα, με μια φωτογραφία από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, εξέφρασε την ανακούφισή του που μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια κατάφερε να φτάσει στην πατρίδα. «3η μέρα της διαδρομής με μια υπεράνθρωπη προσπάθεια….λόγω της ειδικής περίπτωσης με την Αστυνομία της Τουρκίας και τις επιλογές μου, τις οποίες αποδέχτηκαν μόνο και μόνο να με ξεφορτωθούν γρήγορα. Μπορεί να ταλαιπωρήθηκα λίγο παραπάνω, αλλά τα κατάφερα να φτάσω στην πατρίδα υπό την προστασία των Τουρκικών αρχών, για τις οποίες ήμουν ένα άγχος, όπως μου είπε ο Διοικητής. Δώσαμε αμοιβαίες υποσχέσεις και τράβηξε ο καθένας το δρόμο του».
