Ανταπόκριση από την Αλεξανδρούπολη: Ζαχαρίας Μπαλτζής
– Αν για τους Κύπριους το “Δεν ξεχνώ” αφορά την τουρκική εισβολή του Ιουλίου του 1974, για τους Σέρβους η ίδια φράση χρησιμοποιείται για κάτι πιο πρόσφατο: την έναρξη των νατοϊκών βομβαρδισμών στο Βελιγράδι, σαν σήμερα πριν 15 χρόνια, το βράδυ της 24ης Μαρτίου του 1999. Την επέτειο αυτή δεν ξέχασε ούτε ο Νικολά Μιγιαήλοβιτς, ο μόνος σέρβος παίκτης που αγωνίζεται σε ομάδα της Θράκης αυτήν την περίοδο και συγκεκριμένα στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης.
“24.03.1999, Never forget!!!”, έγραψε ο Μιγιαήλοβιτς στο προφίλ του στο facebook λίγο πριν το μεσημέρι της Δευτέρας, αποσπώντας περισσότερο από 50 likes σε μόλις λίγες ώρες από την στιγμή που έκανε την συγκεκριμένη ανάρτηση. Τέτοιες ώρες πριν 15 χρόνια ηχούσαν για πρώτη φορά οι σειρήνες στην σερβική πρωτεύουσα.
Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τις 24 Μαρτίου του 1999, όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας, επειδή η τελευταία αρνείτο να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Οι βομβαρδισμοί διήρκεσαν σχεδόν τρεις μήνες και ακολουθήθηκαν από χερσαία εισβολή. Πρόκειται για την πρώτη επίθεση στην ιστορία της Συμμαχίας κατά κυρίαρχου κράτους.
Στην διάρκεια των βομβαρδισμών, σύμφωνα με τη διεθνή οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watch, περίπου 500 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους σε 90 διαφορετικά επεισόδια, κατηγορώντας το ΝΑΤΟ για παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Το Βελιγράδι, από την πλευρά του, έκανε λόγο για 5.000 νεκρούς αμάχους στη διάρκεια των 78ήμερων αεροπορικών επιχειρήσεων.
Το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα στοιχεία για τις απώλειες μεταξύ των αμάχων. Το αμερικανικό Πεντάγωνο, ωστόσο, έχει παραδεχτεί ότι υπήρξαν 20 έως 30 περιπτώσεις λαθών, που προκλήθηκαν ως συνέπεια των βομβαρδισμών (όπως ο βομβαρδισμός της κινεζικής πρεσβείας).
Την εποχή εκείνη έγινε σύμβολο από τους Σέρβους και σε όλο τον κόσμο ο περίφημος “στόχος”. Λίγες μέρες μετά η ΑΕΚ του Ντέμη Νικολαΐδη είχε σπεύσει να πάει εν μέσω του πολέμου μέσα στην Σερβία και να δώσει ένα φιλικό με την Παρτιζάν Βελιγραδίου που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, εξαιτίας της εισβολής των φιλάθλων που πραγματοποίησαν την πιο ειρηνική εισβολή στην ιστορία του ποδοσφαίρου και αγκαλιασμένοι με τους παίκτες προσπάθησαν να στείλουν ένα μήνυμα για το τέλος του πολέμου.
