Εδώ και λίγους μήνες η Ορεστιάδα καυχιέται για τους δύο νέους πύργους της. Νοτιοδυτικά από το κέντρο της πόλης, σε υψόμετρο 38 μέτρων βρίσκεται ο ομώνυμος συνοικισμός, γνωστός παλαιότερα ως «Μπουργκάζ». Από το Νέο Πύργο, διανύοντας περίπου απόσταση 3 χλμ, συναντάμε στο νέο κλειστό «Ν. Σαμαράς» τον «νέο πύργο» του Άθλου Ορεστιάδας.
Ύψους 2.17μ ο 33χρονος Βραζιλιάνος «γίγαντας» Ρενάν Ζανάτα Μπουιάτι «δεσπόζει» με μεγαλοπρέπεια στο φιλέ της εβρίτικης ομάδας και φτάνοντας με ένα άλμα στα 3.80μ, αποτελεί φόβητρο για κάθε αντίπαλο. Ο τρίτος ψηλότερος βολεϊμπολίστας του κόσμου ήρθε με ένα πλούσιο «παλμαρέ» στην Ελλάδα για να ανεβάσει ψηλά την ομάδα του Έβρου. Ως σπουδαιότερη μεταγραφή λοιπόν της ιστορίας του Άθλου Ορεστιάδας ο εντυπωσιακός Βραζιλιάνος διαγώνιος αποτελεί πραγματική «ευλογία», όχι μόνο για τον σύλλογο, αλλά και για τη φετινή Volley League, με την αίγλη που χαρίζει στο πρωτάθλημα!
«Θέλημα Θεού» άλλωστε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η ενασχόληση του Ρεναν με το βόλεϊ! Το έναυσμα της καριέρας του δόθηκε σε μία… εκκλησία της Uberlandia! Αυτό όμως δεν ήταν το μόνο ασυνήθιστο κομμάτι στη ζωή του Βραζιλιάνου παγκόσμιου πρωταθλητή. Λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος στην Καλαμάτα, ο ψηλότερος βολεϊμπολίστας στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ, μίλησε μεταξύ άλλων για τους φετινούς στόχους του Άθλου και τη νέα πρόκληση της καριέρας του. Εξήγησε α «συν» & «πλην» του ύψους του και εκτός από την τρέλα του με την αυθεντική φέτα, μας αποκαλύπτει την… ινσταγκαμική γνωριμία με την πανέμορφη Αντριάνα και τη νέα ζωή με τα… επτάψυχα «παιδιά» τους στην Ορεστιάδα, μέσω της οποίας ονειρεύεται να φτάσει στο «Παρίσι 2024».
Η ενασχόλισή του με το βόλεϊ ξεκίνησε από την ηλικία των 11 ετών, όταν ήδη ήταν ύψους 1,80μ. «Το 2001, ήμουν 11 χρονών (σ.σ ύψους 1.80μ) και παρακολουθούσαμε τη θεία λειτουργία μαζί με τους γονείς και τον αδελφό μου. Εκεί μας είδε ένας βολεϊμπολίστας της Praia Clube. Το ύψος μας του τράβηξε την προσοχή! Ενημέρωσε τον προπονητή του και εκείνος ήρθε λίγες ώρες αργότερα σπίτι μας για να καλέσει εμένα και τον αδερφό μου να ξεκινήσουμε προπονήσεις. Τότε έπαιζα μπάσκετ και δεν ήξερα τίποτα από βόλεϊ . Έπρεπε να διαλέξω λοιπόν το ένα ή το άλλο και προτίμησα το βόλεϊ», αποκαλύπτει στον Ηλία Παπαϊωάννου από το Γραφείο Τύπου του Άθλου Ορεστιάδας. Εκτος από τον ίδιο άλλωστε, αρκετά ψηλός, στα 2,08μ είναι και ο αδελφός του Ταρσίζιο. «Έπαιζε κι εκείνος βόλεϊ ως επαγγελματίας πολλά χρόνια. Παίξαμε στην ίδια ομάδα, αλλά και ο ένας εναντίον του άλλου. Η μαμά μου κάθε φορά που παίζαμε αντίπαλοι έκανε σαν τρελή, γιατί δεν της έκανε καρδιά να υποστηρίξει κάποιον από τους δυο μας και να «ρίξει» τον άλλον!».
Πάντως παρά το ύψος του, ο Ρενάν πιστεύει ότι δεν θα έφτανε σε αυτό το επίπεδο χωρίς σκληρή δουλεια. «Σίγουρα το να είμαι 2,17μ βοήθησε, αλλά η επιτυχία μου στο βόλεϊ οφείλεται πολύ περισσότερο στη σκληρή δουλειά και στην αφοσίωσή μου. Ποτέ δεν ήταν εύκολο για μένα να γίνω καλός παίκτης και να έχω σταθερή απόδοση σε κάθε παιχνίδι. Αυτό είναι κάτι που είμαι υποχρεωμένος να το «χτίζω» κάθε μέρα με σκληρή δουλειά μέσα από κάθε προπόνηση».
Η παρουσία του στο πλήθος, δεν περνά ποτέ απαρατήρητη. Τελικά τόσο ύψος είναι πλεονέκτημα η μειονέκτημα; Ο ίδιος απαντά: «Ανέκαθεν τραβώ την προσοχή όλων, όπου κι αν πάω… Θυμάμαι ότι όταν ήμουν 14 χρονών ήμουν 1. 97μ. Νομίζω είναι αδύνατο να είμαι διακριτικός. Σίγουρα για τα αεροπλάνα και τα αυτοκίνητα, το ύψος μου δεν είναι… προσόν. Δυσκολεύομαι να βολευτώ είναι αλήθεια, ακόμα περισσότερο αν δεν βρίσκομαι στο κάθισμα της εξόδου κινδύνου, το οποίο είναι λίγο πιο ευρύχωρο. Θα προτιμούσα να είμαι 1,90μ για να ταξιδεύω άνετα. Πρέπει να προσαρμοστώ όμως, αφού τίποτα δεν είναι φτιαγμένο για ανθρώπους τόσο ψηλούς.
Ακόμη και τα αθλητικά παπούτσια όμως… Αν φοράς 48 νούμερο δεν βρίσκεις εύκολα σε μαγαζιά να αγοράσεις, παρά μόνο στο διαδίκτυο. Αλλά πλέον είναι κάτι που το έχω συνηθίσει και είναι φυσιολογικό για μένα.
Όσον αφορά όμως στο γήπεδο, το ύψος μου με βοηθά πολύ να μπλοκάρω (σ.σ 3.60μ), να επιτίθεμαι (3,80 μ.) και να σερβίρω. Είναι βέβαια λίγο πιο δύσκολο να αμυνθώ, αλλά δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έπαιξα άμυνα…(γελάει)».
Έπειτα από 12 ομάδες, σε 5 από τα σημαντικότερα πρωταθλήματα του κόσμου (Βραζιλία, Ιταλία, Τουρκία, Γαλλία) και αναρίθμητες διακρίσει σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, φέτος ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άθλου Ορεστιάδας. Πως πήρεε αυτή την απόφαση; Ο Βραζιλάνος πύργος απαντά: «Μου αρέσει πολύ να ζω και να αγωνίζομαι στην Ευρώπη. Κάθε φορά γνωρίζεις νέους ανθρώπους, με διαφορετική κουλτούρα και κερδίζεις πολύτιμες εμπειρίες στη ζωή σου. Άλλωστε τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι πάντα υψηλού επίπεδου. Εξίσου ανταγωνιστικό και δυνατό περιμένω φέτος και το πρωτάθλημα της ελληνικής Volley League».
Ποιες είναι οι πρώτες του εντυπώσεις από τη ζωή στην Ορεστιάδα; «Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ στην Ορεστιάδα. Μετά τη Βραζιλία ήθελα να επιστρέψω στην Ευρώπη. Οι άνθρωποι εδώ στην πόλη, από την πρώτη μέρα, είναι πολύ καλοί, φιλόξενοι και εξυπηρετικοί. Ακόμη και κάποιοι που δεν μιλάνε αγγλικά, κάνουν ΄,τι καλύτερο μπορούν για να μας βοηθήσουν. Αυτό που μπορώ να σας πω όμως με βεβαιότητα είναι ότι το φαγητό είναι πολύ καλό! Κάθε εστιατόριο που επισκεφτήκαμε έχει πραγματικά απολαυστικό φαγητό. Αλλά μέχρι στιγμής έχω ξετρελαθεί με την αυθεντική ελληνική «φέτα»!
Ενόψει του πρώτου σερβις στο πρωτάθλημα αναφέρει: «Πραγματικά είμαι πολύ ενθουσιασμένος που αρχίζουμε το πρωτάθλημα. Ολοκληρώσαμε την προετοιμασία μας και με τα παιχνίδια του League Cup «Ν. Σαμαράς» και πραγματικά παίζοντας αυτά τα 5 ματς εξελίξαμε τη μεταξύ μας σχέση στην ομάδα. Πιστεύω πως με τον Άθλο θα ζήσω πολλές όμορφες στιγμές και επιτυχίες, καθώς αποτελεί μια ακόμη μεγάλη πρόκληση για την καριέρα μου. Πάντα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε κάθε παιχνίδι και σε κάθε πρωτάθλημα που παίζω. Ο στόχος μου στην Ορεστιάδα με τον Άθλο είναι να φτάσουμε με την ομάδα όσο πιο ψηλά μπορούμε στο τέλος. Αυτό είναι το κίνητρο για μένα, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς με ό,τι εφόδια και δυνάμεις διαθέτεις εκείνη τη στιγμή της ζωής σου».
Σε ερώτημα αν υπάρχει κάποιο κομμάτι του παιχνιδιού σας που θα ήθελες να βελτιώσει, απαντά: «Θεωρώ πως τα καλύτερα χαρακτηριστικά στο παιχνίδι μου είναι η επίθεση και το μπλοκ. Αυτή τη σεζόν όμως θα εστιάσω περισσότερο στο σερβίς μου. Νομίζω πως χρειάζεται περισσότερη προσοχή και βελτίωση, σε σχέση με τις άλλες δεξιότητες στο παιχνίδι μου».
Η έδρα του Άθλου είχε πέρυσι τους περισσότερους φιλάθλους στο πρωτάθλημα και ελπίζει να συνεχιστεί αυτό και φέτος καθώς του αρέσει πάρα πολύ να παίζει σε ένα γήπεδο γεμάτο κόσμο, οι οπαδοί κάνουν το παιχνίδι να γίνεται πολύ καλύτερο.
Παράλληλα, ο Ρενάν πιστεύει ότι μπορεί με την εμπειρία του να βοηθήσει τα νέα παιδιά και το κλίμα στα αποδυτήρια του Άθλου. «Παίζοντας Μετά από τόσα χρόνια νομίζω ότι σε αυτό που μπορώ να βοηθήσω περισσότερο τους νεαρούς παίκτες είναι να προσπαθήσω να τους «περάσω» την ηρεμία και την υπομονή στο παιχνίδι τους. Αν το χάσεις αυτό, τα υπόλοιπα φεύγουν εύκολα».
Δεν κρύβει ότι θα ήθελε ως διεθνής άσος με τις ομάδες της Βραζιλίας, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής U21 και δευτεραθλητής κόσμου, στο Παρίσι να λάβει μέρος ως μέλος της σελεσάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο διευκρινίζει: «Το αν θα κληθώ στην εθνική Βραζιλίας την επόμενη σεζόν, χρονιά Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από την αξιολόγησή των προπονητών. Αυτό που μπορώ να κάνω εγώ, είναι να συνεχίσω τη δουλειά μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή τη σεζόν».
Πέρα από τα πορτογαλικά, μιλάει ήδη απταίστως Αγγλικά και Ιταλικά. Είναι έτοιμος να μάθεις και ελληνικά; «Η γυναίκα μου, η Αντριάνα έχει ξεκινήσει ήδη μαθήματα! Ίσως μετά από αυτή τη σεζόν να μπορώ κι εγώ να προφέρω κάποιες φράσεις στα ελληνικά. Είναι πολύ διαφορετική η γλώσσα σας, αλλά θα προσπαθήσω!», απαντά, για να αρχίσει μετά να εξιστορεί το love story τους: «Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Την γνώρισα το 2016, όταν έπαιξα στην Juiz de Fora, πόλη που ζούσε. Είχαμε κάποιους κοινούς φίλους και μετά από τέσσερα χρόνια αρχίσαμε να μιλάμε περισσότερο στο Instagram. Μερικούς μήνες αργότερα ζούσαμε μαζί…».
Στον ελεύθερο χρόνο του στην Ορεστιάδα, συνήθως προτιμά να ξεκουράζομαι στο σπίτι, παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή με την Αντριάνα. Επίσης όπως αποκαλύπτει, «μας αρέσει να παρακολουθούμε σειρές στην TV, ενώ κάποιες άλλες βγαίνουμε για καφέ».
Σπίτι όμως, δεν είναι μόνος με την Αντριάνα… Έχεις και δυο γάτες, που δεν της αποχωρίζεται ποτέ. «Οι γάτες μου, ο Άνταμ και ο Τομ. Επειδή δεν έχουμε ακόμα παιδιά, είναι σαν… παιδιά μας και όντως τις κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πάμε. Είναι οι καλύτερες γάτες του κόσμου!».
