Ο Ίασμος άνοιξε τις πόρτες του και υποδέχθηκε ανήλικους πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε δομή στην Αλεξανδρούπολη. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελούσε μια ιδέα του δημάρχου Ιάσμου Οντέρ Μουμίν που εμπνεύστηκε από το εγχείρημα του νεαρού Ροδοπίτη ψυχολόγου Κοράι Μπαγδατλή.
Η έδρα του Δήμου Ιάσμου φιλοξένησε για λίγο ανήλικους από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία τη δεύτερη μέρα του Κουρμπάν Μπαϊράμ. Ο δήμαρχος Ιάσμου σε αναλυτική του ανακοίνωση ενημερώνει για το πώς αποφάσισε να φιλοξενήσει -έστω και για λίγο- τους πρόσφυγες στον Ίασμο και ενημερώνει για το τι δραστηριότητες έκαναν όλοι μαζί. Ανάμεσά σε αυτές, έααιξαν και ποδόσφαιρο, με τον Οντέρ Μουμίν να θυμάται να νιάτα του (υπήρξε ποδοσφαιριστής, διαιτητής και προπονητής) αλλά να μην αντέχει λόγω φυσικής κατάστασης πάνω από 15 λεπτά και να ζητά αλλαγή.
Η ιστορία έχει ως εξής συμφωνα με την αφήγηση του Οντέρ Μουμίν:
«Ο ψυχολόγος Κοράι Μπαγδατλή, με σκοπό να δώσει χαρά σε ανήλικα παιδιά, τις γιορτινές μέρες του Μπαϊραμιού, με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, με μια μίνι καμπάνια, ζήτησε τη συνδρομή διαδικτυακών φίλων για τη δωρεά 20 ποδηλάτων.
Του έστειλα προσωπικό μήνυμα και εντάχθηκα και εγώ στους δωρητές. Όταν ρώτησα τον προορισμό των ποδηλάτων, μου μετέφερε ότι θα δωριθούν σε ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες, ηλικίας 13-17 ετών, που φιλοξενούνται στην Αλεξανδρούπολη, στη δομή της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης “Άρσις Έλλη”.
Καθώς ζήτησα αναλυτική ενημέρωση, πρότεινα να φιλοξενήσουμε τους ανήλικους ομοθρήσκους μας τη δεύτερη ημέρα του Μπαϊραμιού. Συμφωνήσαμε να μοιραστούμε από κοινού τη χαρά των γιορτινών ημερών.
Σε αυτό το σημείο οφείλω να ευχαριστήσω την εταιρεία “ΚΤΕΛ Ν. Ροδόπης” για τη δωρεά μεταφορά της αποστολής.
Έτσι, ο Ahmad και ο Mohammad με καταγωγή από τη Συρία, ο Taiyab, ο Hassan Ali και ο Hassan Shoaib με καταγωγή από το Πακιστάν, ο Shahanshah, ο Mohamad, ο Shaheen, ο Qias, ο Mohammat, ο Nawroz, ο Rezaye, ο Abozar και ο Arif με καταγωγή από το Αφγανιστάν, ο Abdullahi ve ο Hassan με καταγωγή από τη Σομαλία, την Κυριακή 10 Ιουλίου, τη δεύτερη ημέρα του Μπαϊραμιού, κατέφθασαν στον Ίασμο.
Αρχικά τους υποδεχθήκαμε στο κεντρικό κτίριο του δήμου μας. Με την παρουσία και των ανηλίκων παιδιών της περιοχής μας, γνωριστήκαμε και συζητήσαμε για αρκετή ώρα.
Μάθαμε ότι οι περισσότεροι είναι θύματα πολέμου, ορφάνεψαν και από τους δύο γονείς, ορισμένοι εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους λόγω οικογενειακών, κοινωνικών ή οικονομικών προβλημάτων.
Μοιράστηκα μαζί τους και τη δική μου ιστορία ζωής. Τους συμβούλεψα να δουλέψουν σκληρά. Τους μετέφερα, ότι τα πάντα εξαρτώνται από πολύ ψηλά, ότι δεν πρέπει ποτέ να απομακρυνθούν και να χάσουν την πίστη τους στον Θεό. Ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να καταφέρουν αν πιστέψουν βαθιά και εργαστούν προς τούτο.
Όλοι μαζί προσευχηθήκαμε στο τζαμί του Ιάσμου. Έπειτα παίξαμε ποδόσφαιρο 5×5 με αντίπαλο την ομάδα των νέων του δήμου μας. Εγώ ξεκίνησα με την ομάδα των φιλοξενουμένων. Δεν κατάφερα να μάθω το αποτέλεσμα καθώς ζήτησα αλλαγή διότι η φυσική μου κατάσταση άντεξε μόνο για 15 λεπτά.
Στη συνέχεια παραθέσαμε δείπνο σε όλους τους ανήλικους, σε όλα τα παιδιά μας. Τέλος δώσαμε λόγο για να ξανασυναντηθούμε σύντομα και τους αποχαιρετήσαμε».
