Αποτελεί δεδομένα έναν από τους εμβληματικούς (αν δεν είναι ο πιο εμβληματικός) ξένος ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί με τα χρώματα της Ξάνθης. Ο Βεριντιάνο Μαρτσέλο ή απλά Μαρτσέλο ζει πλέον μόνιμα μαζί με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη.
Ο Βραζιλιάνος επιθετικός αγώνιστηκε στη Θράκη από την πρώτη χρονιά ανόδου του ΑΟΞ το 1989 και έως και το 1996 άφησε αναμφίβολα άφησε το δικό του στίγμα στην ομάδα. Κατέγραψε συνολικά 207 συμμετοχές και πέτυχε συνολικά 75 γκολ, όντας μέχρι και σήμερα ο πρώτος σκορερ στην ιστορία του ΑΟΞ σε επίπεδο Α’ Εθνικής.
Το gazzetta τον βρήκε στην Θεσσαλονίκη, όπου διαμένει μόνιμα τα τελευταία χρόνια, και έκανε ένα εκτενές αφιέρωμα προς τον πρόσωπό του. Σε αυτό όμως είχαμε και μια αποκάλυψη σε σχέση με τα παιδιά του, τα οποία παίζουν ποδόσφαιρο στις δυο μεγάλες ομάδες της πόλης με αποτέλεσμα στο σπίτι να επικρατεί… εμφύλιος.
Ο ένας φοράει τα κίτρινα, τη φανέλα του Άρη! Και ο άλλος τα ασπρόμαυρα, τη φανέλα του ΠΑΟΚ! «Εμφύλιος» κανονικός! Ο ίδιος ο Μαρτσέλο δεν επιμένει να δει τα παιδιά του ποδοσφαιριστές. Η αλήθεια είναι πως το μόνο που επιθυμεί είναι να τους προετοιμάσει για το επόμενο βήμα: για την κοινωνία που θα τους υποδεχτεί σε λίγα χρόνια.
Ο 13χρονος Αλέξανδρος, με το παρατσούκλι «Πιτσίκο» παίζει στη θέση του δεξιού εξτρέμ στον Άρη. Και ο 11χρονος Λουκίνιας, η απλώς Λούκας, αγωνίζεται σχεδόν στην ίδια θέση με τον αδελφό του, αλλά έχει πάρει και τη χάρη του φορ από τον μπαμπά του. Όλα αυτά για λογαριασμό του ΠΑΟΚ.
Πώς κατέληξαν σε ΠΑΟΚ και Άρη; Ο Μαρτσελο απαντά: «Εγώ ήθελα να να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Από εκεί και πέρα, είχαν στο σχολείο την ακαδημία της Γιουβέντους. Και είχαν γίνει μέλη της. Ο Αλέξανδρος στην ηλικία των 7 ετών και ο Λούκας από όταν ήταν 3.5 χρόνων. Μετά από δύο χρόνια, η ακαδημία διαλύθηκε. Νωρίτερα, είχαν προλάβει να αγωνιστούν σε διάφορα τουρνουά. Μετά τη Γιουβέντους πήγανε στην Αναγέννηση Πανοράματος, για 2-3 χρόνια. Τον μικρό τον διάλεξε ο ΠΑΟΚ, φέτος είναι στη 2η χρονιά του. Και τον μεγάλο τον πήρε ο Άρης».
Και τι συμβαίνει στο σπίτι όταν παίζει ο ΠΑΟΚ και ο Άρης; «Μία φορά είμαι με τον έναν και μία τον άλλον. Προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία. Όταν παίζουν μεταξύ τους, είμαι με την… ισοπαλία».
Στο ερώτημα αν βλέπει ομοιότητες ή διαφορές με όσα έπρεπε να κάνει ο ίδιος για να γίνει ποδοσφαιριστής, ο Μαρτσέλο απαντά: «Οι διαφορές είναι μεγάλες. Όταν είχα πάει στη Σάο Πάολο ήμουν μόλις 15 ετών. Ήμουν μόνος μου και ζούσα στην ακαδημία. Τώρα έχουμε τα παιδιά από κοντά. Είμαι μαζί τους σχεδόν όλη την ημέρα, κάποιες φορές έχουν κοινές προπονήσεις. Δεν είμαι σίγουρος ότι αποτελεί πλεονέκτημα να μας έχουν μαζί τους ή όχι.Εγώ ήμουν εντελώς μόνος μου, αν και το ποδόσφαιρο ήταν διαφορετικό στα χρόνια μας. Αλλά είμαι και αυστηρός μαζί τους. Να γίνουν όλα όσα θέλουν, αλλά με τον σωστό τρόπο. Ό,τι κάνεις, να το κάνεις με αυτοσυγκέντρωση. Και το σημαντικότερο, να το ευχαριστούνται. Ακόμη βέβαια είναι μικροί για να πούμε ότι θέλουν να ακολουθήσουν επαγγελματικά το ποδόσφαιρο».
Ποιες συμβουλές τους έχει δώσει και φυσικά θα έδινε ο Μαρτσέλο σε οποιοδήποτε παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο; «Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο είναι κάτι που κάνει τα παιδιά να προσέχουν το σώμα τους, τη διατροφή τους. Είναι πολύ θετικό. Χώρια που ξέρω που βρίσκονται όταν είναι στην προπόνηση ή σε έναν αγώνα. Μέσα από αυτό μένει πειθαρχημένος. Θα γίνει ένας καλός άνθρωπος για την κοινωνία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για να γίνεις ποδοσφαιριστής. Φυσικά θέλει και τύχη. Θα πρέπει να είναι σε μία ομάδα που έχει στόχους. Να αγαπάνε αυτό που κάνουν. Να αγαπάνε το σώμα τους. Να κάνουν καλά το πρόγραμμά τους, να κοιμούνται καλά και να προσέχουν. Δεν θέλω να χάσουν τη ζωή τους, γιατί αύριο μεθαύριο δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει, μπορεί να μην θελήσουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο».
Η αλήθεια είναι πως ο Βεριντιάνο Μαρτσέλο τους έχει προετοιμάσει και γι’ αυτό. Δεν είναι μόνο τα τρία διαβατήρια που μπορούν να αποκτήσουν (ελληνικό, βραζιλιάνικο και Ηνωμένων Πολιτειών από τη μητέρα τους), αλλά κι οι ξένες γλώσσες που μιλούν: Φυσικά ελληνικά, αγγλικά, πορτογαλικό και ο ένας γαλλικά και ο άλλος γερμανικά. Αλλά το (ποδοσφαρικό) DNA που ρέει στο αίμα τους δεν μπορεί να αλλάξει.
