Πέρυσι τον Απρίλιο ο Ολυμπιακός είχε… προηγηθεί με το βαρύ «3-0», κερδίζοντας την υπόθεση της φερόμενης πολυϊδιοκτησίας ΠΑΟΚ-Ξάνθης τόσο στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού όσο και στο Πειθαρχικό όργανο της Super League 1 και στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ.
Η υπόθεση είχε ήδη φτάσει στο τελευταίο της σκαλοπάτι, στο Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο της Λωζάννης, το γνωστό CAS, και εκεί πλέον «δεν υπήρχε αύριο». Ο δικηγόρος Νίκος Λαγαρίας κλήθηκε τότε ως expert από τον ΠΑΟΚ (όπως λέει το ρεπορτάζ ήταν προσωπική επιλογή του ηγέτη του Δικέφαλου Ιβάν Σαββίδη) και από εκείνη τη στιγμή ο ΠΑΟΚ έκανε ένα σερί «2-0», στο CAS και στην Επιτροπή Εφέσεων τον περασμένο Δεκέμβριο και απαλλάχτηκε ομόφωνα.
Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός αποφάσισε να μην προσφύγει στο CAS, ωστόσο το Διαιτητικό Δικαστήριο είναι πάλι στο προσκήνιο καθώς ενδέχεται σε αυτό να προσφύγουν δύο θρακιώτες παράγοντες για την καταδίκη τους στην υπόθεση στην οποία η ΕΠΟ κατηγορήθηκε ότι έχει πληρώσει δύο φορές (!) κάποια (πολλά) εκατομμύρια ευρώ, τόσο στην εταιρεία «Travel plan» όσο και σε μια θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας στην οποία η «Travelplan» είχε εκχωρήσει την απαίτησή της.
Με αφορμή λοιπόν την έφεση που μπορούν να ασκήσουν στο CAS οι πειθαρχικά τιμωρηθέντες Γιώργος Γκιρτζίκης και Χρήστος Καραβασίλης (και οι Π. Παπανικολάου, Γ. Θεοφίλου) σ’ αυτή την υπόθεση, αλλά και τη μη άσκηση έφεσης από τον Ολυμπιακό στην υπόθεση της φερόμενης πολυϊδιοκτησίας, ο Ν. Λαγαρίας δέχτηκε ερωτήσεις και έδωσε τις αντάλογες απαντήσεις στο sportdog.
Το πρώτο ερώτημα είχε να κάνει γιατί Γκιρτζίκης, Καραβασίλης, Παπανικολάου και Θεοφίλου έχουν δικαίωμα προσφυγής στο CAS. «Το 2018 τροποποιήθηκαν το καταστατικό και οι κανονισμοί της ΕΠΟ, και οι αποφάσεις της Επιτροπής Εφέσεων που εκδικάζει σε δεύτερο βαθμό τις πειθαρχικές υποθέσεις του ποδοσφαίρου προσβάλλονται στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάννης, το γνωστό και ως CAS. Πρόκειται για μια σημαντική πρόοδο η οποία πιστώνεται στις διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία. Υπήρχε μάλιστα η σκέψη να καταργηθεί το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ και να υπαχθούν όλες οι ποδοσφαιρικές υποθέσεις στη δικαιοδοσία του CAS. Σκοπός της παραπομπής στο ελβετικό δίκαιο, στο άρθρο 57 του Καταστατικού της FIFA, είναι η ομοιόμορφη ερμηνεία των προτύπων του κλάδου και το CAS την εγγυάται αποτελεσματικά με τις αποφάσεις του. Η Ελβετία είναι η «πατρίδα» της διεθνούς Διαιτησίας, είναι μια καλή αγορά επειδή τα Διαιτητικά της όργανα είναι δίκαια και εξειδικευμένα».
Στο ερώτημα «με ποιο δίκαιο δικάζονται οι υποθέσεις στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Λωζάννης», ο Νίκος Λαγαρίας απαντά: «Όπως έχει κρίνει το CAS, λόγω της διακρατικής φύσης των αθλητικών αγώνων και διοργανώσεων, οι επιπτώσεις της συμπεριφοράς και των πράξεων των διεθνών και περιφερειακών αθλητικών ομοσπονδιών γίνονται αισθητές στην αθλητική κοινότητα σε διάφορες χώρες. Επομένως, οι ουσιαστικοί και δικονομικοί κανόνες που εφαρμόζονται δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτούς που προβλέπονται στα καταστατικά και τους κανονισμούς των αθλητικών οργανισμών, ή στους νόμους της χώρας όπου οι αθλητικοί οργανισμοί είναι εγκατεστημένοι ή βρίσκεται η έδρα τους. Το διεθνές Αθλητικό Δίκαιο έχει αναπτυχθεί και ομογενοποιηθεί με την πάροδο των ετών, ιδίως μέσω της Διαιτητικής επίλυσης των αθλητικών διαφορών. Είναι γνωστό ότι τo CAS είναι ένα Διαιτητικό Δικαστήριο, είναι αρκετοί όμως αυτοί που δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται περί διεθνούς Διαιτησίας με έδρα τη Λωζάννη. Κατά κανόνα, σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα μέρη επιλέγουν το εφαρμοστέο δίκαιο για την ουσία της υπόθεσης. Σε υποθέσεις σαν αυτή που αναφέρετε, το CAS δικάζει με τη διαδικασία εφέσεων και, σύμφωνα με τον κανονισμό του, εφαρμοστέοι είναι οι κανονισμοί του ποδοσφαίρου και επικουρικά το ελληνικό δίκαιο. Οι κανονισμοί εφαρμόζονται πάντα πρωτίστως, ανεξάρτητα από τη βούληση των μερών. Το CAS χειρίζεται με επιδεξιότητα το δογματικό θέμα της συνάρθρωσης των καταστατικών και κανονισμών του ποδοσφαίρου με τις εθνικές νομοθεσίες, πάντοτε με κριτήριο την ενιαία ερμηνεία των προτύπων της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας. Παρεμπιπτόντως να επισημανθεί, σε σχέση με τις πειθαρχικές υποθέσεις, ότι το CAS συνήθως δεν αναστέλλει την πειθαρχική διαδικασία ενώπιόν του για το λόγο ότι εκκρεμεί μια παράλληλη ποινική διαδικασία σε εθνικό επίπεδο. Δηλαδή με άλλα λόγια το CAS αναγνωρίζει την αυτονομία της πειθαρχικής από την εθνική ποινική διαδικασία».
Σε ερώτημα για την πρόβλεψη που είχε κάνει πριν από αρκετούς μήνες ότι ο Άρης θα μπλέξει με τα χρέη των παλιών διοικήσεων σε ποδοσφαιριστές, απάντησε: «Ρωτήθηκα πράγματι και είχα διατυπώσει δημόσια την επιστημονική μου άποψη, με συγκεκριμένα νομικά επιχειρήματα που εκείνη την περίοδο φαίνονταν κάπως αιρετικά για τα ελληνικά δεδομένα. Παρατηρώ όμως ότι στην Ελλάδα εκδίδονται και αντίθετες αποφάσεις. Εδώ ταιριάζει αυτό που σας είπα νωρίτερα για την ομοιόμορφη εφαρμογή των προτύπων του κλάδου. Έχει να κάνει βέβαια και με το δογματικό θέμα της συνάρθρωσης των καταστατικών και κανονισμών του ποδοσφαίρου με τις εθνικές νομοθεσίες. Κατά κανόνα η πολιτεία πρέπει να κρατά αποστάσεις από τον αθλητισμό, εκτός αν θίγονται θεμελιώδεις αρχές του εθνικού δικαίου».
Τέλος, στο ερώτημα για να φοβήθηκε τρίτη ήττα και δεν προσέφυγε στο CAS ο Ολυμπιακός που «είναι ομάδα που παίζει… φουλ επίθεση, εντός και εκτός γηπέδων» αλλά «δεν προσέφυγε στο CAS για την φερόμενη υπόθεση της πολυϊδιοκτησίας του ΠΑΟΚ με την Ξάνθη», ο Νίκος Λαγαρίας απαντά:
«Στην ερώτησή σας θα μπορούσε να απαντήσει μόνο η ΠΑΕ Ολυμπιακός. Σε ό,τι με αφορά, στο βαθμό που συμμετείχα υπό την επαγγελματική μου ιδιότητα στις δίκες στο CAS και την Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ τη δεύτερη φορά, θυμίζω ότι αυτή η υπόθεση είχε ήδη απασχολήσει μια φορά το CAS, πέρυσι τον Ιούλιο. Υπάρχει δηλαδή δεδικασμένο για τα κύρια και παρεμπίπτοντα θέματα που έχουν κριθεί με την απόφαση του CAS, το οποίο ως γνωστόν είχε αναπέμψει την υπόθεση στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ για να εκδώσει απόφαση επί της ουσίας, χωρίς να θεωρεί δεσμευτικό το πόρισμα της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού στη συγκεκριμένη υπόθεση. Το CAS δηλαδή, επί νέας προσφυγής, δεν θα μπορούσε να αποστεί από τις προηγούμενες κρίσεις του στην υπόθεση αυτή. Γενικά μιλώντας, έργο των νομικών είναι να εκτιμούν την έννομη κατάσταση όπως διαμορφώνεται κάθε φορά, να προσαρμόζονται στα εκάστοτε δεδομένα και να εισηγούνται ανάλογα. Επομένως τέτοιες αποφάσεις, όπως αυτή για την οποία με ρωτάτε, δεν έχουν να κάνουν με «δειλία ή γενναιότητα».
