Ο Νίκος Καραγεωργίου είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες ποδοσφαιριστές που είχαν την χαρά και την τιμή να παίξουν αντίπαλοι του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Άλλωστε πέραν του ματς της Εθνικής Ελλάδος με την Αργεντική στο Μουντιάλ του 1994, μόνο τα παιχνίδια ΠΑΟΚ – Νάπολι του 1988 έχουν διεξαχθεί φέροντας τον Ντιεγκίτο απέναντι σε Έλληνες.
Ο πρώην παίκτης και προπονητής της Ξάνθης ήταν από τα βασικά στελέχη της ομάδας του δικεφάλου εκείνη την περίοδο. Οταν το βράδυ της Τετάρτης πληροφορήθηκε στην Κεραμωτή, όπου περνάει αυτήν την περίοδο της καραντίνας, την απώλεια του Ντιέγκο, αμέσως πέρασαν σαν φιλμ οι στιγμές εκείνων των δύο αγώνων που βρέθηκαν για 180 λεπτά αντίπαλοι.
«Στεναχωρέθηκα πολύ, όπως όλος ο κόσμος που έζησε μαζί του εκείνα τα χρόνια αλλά επηρεάσε και γενιές αργότερα. Όλη η υφήλιος δάκρυσε. Το ταλέντο και η ποιότητά του ήταν κάτι το ξεχωριστό και ήταν ειλικρινά ευλογία το γεγονός ότι εμείς κληθήκαμε να τον αντιμετωπίσουμε στο φόρτε του, όταν ήταν 28 ετών, στην κορύφωση της καριέρας του», λέει στο ThrakiSportS ο Νίκος Καραγεωργίου που αρκετές φορές στην διάρκεια εκείνων των αναμετρήσεων κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Μαραντόνα.
«Σε έναν αγώνα θα υπάρξουν στιγμές που θα βρεθείς απέναντι σε όλους τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας. Οταν εσυ είσαι αμυντικός και μιλάμε για το 10άρι της απέναντι ομάδας, αυτές οι στιγμές πολλαπλασιάζονται», σχολιάζει ο Καραγεωργίου. «Οι στιγμές εκείνες δύσκολα θα φύγουν από την μνήμη μου. Και κυρίως η πολύ έντονη προσωπικότητά του, αυτό το κάτι διαφορετικό, ηγετικό, που εξέπεμπε», λέει ο Νίκος Καραγεωργίου στο ThrakiSportS. «Επηρέαζε τους πάντες στην διάρκεια του αγώνα, την αντίπαλη ομάδα στο πως θα κινηθεί αλλά και εμας ως αντιπάλους, τον διαιτητή, ακόμα και τον κόσμο», θυμάται.
Και εξηγεί ο Νίκος Καραγεωργίου: «Ηταν τέτοια η προσωπικότητά του, που όλο το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας πέρναγε από αυτόν και το πως εκείνος θα κινηθεί και τι θα κάνει. Αντιστοίχως και εμείς είχαμε προσαρμόσει το παιχνιδι επάνω του και κοιταγαμε πώς θα τον μαρκάρουμε, να μην μας κάνει πράγματα. Αλλά όσο και αν προσπαθούσαμε, θα έβρισκε τον τρόπο να κάνει. Θυμάμαι στην προετοιμασία ο προπονητής μας, ο Ολλανδός Ισραελ, έδινε έμφαση πως θα τον μαρκάρουμε. Ενας τον είχε μαν του μαν και ένας δεύτερος πάντα πήγαινε να τον ντουμπλάρει. Στη Νάπολη τον ρόλο του μαν του μαν τον είχε ο Σκαρτάδος, στον επαναληπτικό στην Τούμπα ο Λαγωνίδης. Αλλά και πάλι, απο δικες του ενεργειες μπηκαν τα γκολ. Το 1-1 στην Τουμπα ήταν με μια ωραια δική του πάσα στον Καρέκα που έβαλε το γκολ. Αλλά και το πέναλτι με το οποίο νίκησαν στην Ιταλία, κερδήθηκε πάλι απο δικη του πασα. Μπορω να πω οτι όποιο σχέδιο και αν έκανες, ο Μαραντόνα είχε την δυνατότητα και την ποιότητα να στο καταστρέψει. Σε εμάς δυο φορές χρειάστηκε, δυο γκολ έβαλαν και πέρασε η Νάπολι στην επόμενη φάση».
Και όχι μόνο αυτό. «Οταν βγηκε για ζέσταμα στην Τούμπα μεχρι και οι φίλαθλοι από την εξέδρα σταμάτησαν να φωνάζουν και παρακολουθούσαν αυτό το ξεχωριστό ζέσταμά του. Με τα κολπάκια, τα τσαλιμάκια. Να προθερμανθεί, να παίξει με το γόνατο, τον ώμο, το μηρό την μπάλα. Αυτο το θυμάμαι χαρακτηριστικά. Μάγευε τα πλήθη. Σχεδόν σιώπησε η Τούμπα στην προθέρμανση. Τρομερή η σκιά του. Τον χάζευε ο κόσμος. Η προσωπικότητά του ήταν κάτι το ξεχωριστό. Καθοδηγούσε την ομάδα του, έκανε τον αντίπαλο να τον προσέχει διπλά και τριπλά, αλλά και να τον σέβεται. Μοιραία επηρέαζε αυτή η προσωπικότητα και τον διαιτητή που θα τον προστάτευε από κάποιο μαρκάρισμα, χωρίς να θέλω να παρεξηγηθεί αυτό γιατί είναι αλήθεια ότι έτρωγε πολύ ξύλο, ειδικά εκείνη την εποχή. Είχε κάτι το ιδιαίτερο. Ηταν κοντος με κέντρο βαρους χαμηλο, μπορουσε να κανει διεισδυσεις. Εν τέλει, ό,τι σχέδιο και να έκανες, όσο προσηλωμένος και αν ήσουν στο παιχνίδι σου, ερχόταν στιγμή που το έσπαγε. Καταφερνε καποια στιγμή μέσα στο παιχνίδι να το σπάσει, οπως και τα καταφερε σε εμάς και έβγαλε τετατέτ τον Καρέκα».
Αν γύρναγε ο χρόνος πίσω, ο Νίκος Καραγεωργίου εκτιμά ότι ο ΠΑΟΚ πάλι με τον ίδιο τρόπο έπρεπε να αντιμετωπίσει την Νάπολι του Μαραντόνα. «Εμεις παιξαμε καταπληκτικά. Ειδικα στη Ναπολη χάσαμε με ενα πέναλτι και αυτό ηταν όλο. Αλλα όσο και να προσπαθούσαμε είτε να βάλουμε γκολ είτε να τον σταματήσουμε, βρήκε την στιγμή να βγάλει την κατάλληλη πάσα και αυτό ήταν όλο. Πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν να τους παίξουν όλες οι ομάδες. Και στα επόμενα παιχνίδια, μέχρι και τον τελικό και την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, γιατι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την σεζόν, ξεκινώντας από τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, η Νάπολι του Μαραντόνα έφτασε στην κατάκτηση του μοναδικού ευρωπαϊκού της τροπαίου».
Οταν ο Νίκος Καραγεωργίου ρωτήθηκε από το ThrakiSportS για την άστατη εξωγηπεδική ζωή του, σχολίασε: «Άλλο το ταλέντο, άλλο το υπόλοιπο. Είχε τα πάντα, αλλά όπως ανέφερα πριν, το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η προσωπικότητα. Παρολο που εμπλεξε με άλλα πράγματα που του έκαναν κακό στο τέλος, ίσως όλα αυτά στην φήμη του του έκαναν και λίγο καλό. Γιατί έδειχνε και σε αυτό διαφορετικός. Φαινότταν ότι ήθελε να εκπροσωπεί τους φτωχους, την Αργεντινή, δεν ηταν με τους πλούσιους».
Στον Νίκο Καραγεωργίου έχει μείνει ως ενθύμιο από εκείνα τα παιχνίδια απέναντι στον Μαραντόνα και ένα ξεχωριστό δώρο. «Όταν παίξαμε το πρώτο παιχνίδι στη Νάπολη, ήρθε ενας άνθρωπος, δεν ξέρω αν ήταν της ομάδας ή προσωπικά του Μαραντόνα, κράταγε ένα βαλιτσάκι και μας έδωσε από ένα ρολόι στον καθέναν από τα μέλη της 16άδας όλης της ομάδας. Ήταν το δώρο που έδινε σε όλους τους αντιπάλους του Μαραντόνα μια εταιρεία την οποία διαφήμιζε ο Μαραντόνα. Είχε επάνω του την στάμπα με το Νούμερο 10, δυο παρενθέσεις δεξιά και αριστερά και από κάτω την υπογραφή του. Εννοείται ότι αυτό το ρολόι το έχω ακόμα, αποτελεί ξεχωριστό ενθύμιο για κάποιον που έχει παίξει αντίπαλος του μεγαλύτερου ίσως ποδοσφαιριστή που έχει αναδείξει ο πλανήτης».
Ήταν πράγματι ο κορυφαίος όλων των εποχών; Αυτονόητο το τελευταίο ερώτημα της κουβέντας μας από το ThrakiSportS και… έκπληξη ίσως η απάντηση του Νίκου Καραγεωργίου. «Ναι, ήταν ο κορυφαίος. Θυμάμαι λίγο και τον Πελέ, αλλά αυτά που είχε ο Μαραντόνα νομίζω ότι τα βρίσκουμε μόνο στον Μέσι. Αυτό το χαμηλό κέντρο βάρους, την διείσδυση, την τεχνική κατάρτηση. Ίσως ο Μέσι να είναι και λίγο καλύτερος σε αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι και αυτός επίσης Αργεντίνος, αλλά ο Μέσι δεν έχει την προσωπικότητα που είχε ο Μαραντόνα. Ηταν ένας, μοναδικός και άλλαξε όλη την ιστορία του ποδοσφαιρου».
