Με αφορμή την 32η επέτειο από τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ, το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γάνδης, ο Μάκης Δημητριαδης που ήταν μέλος εκείνης της θρυλικής ομάδας έγραψε ένα άρθρο που είναι σίγουρο ότι θα συζητηθεί, αφού με αυτό προχωρά σε αφοδρή επίθεση εναντίον της νέας δημοτικής αρχής.
Συγκεκριμένα, την καλεί να προχωρήσει… χθες στην κατασκευή του μπαλονιού αλλά και στην έναρξη εργασιών για την κατασκευή νέου κλειστού γυμναστηρίου (κάτι που δεν έκανε και άφησε κληρονομιά η προηγούμενη δημοτική αρχή), κυρίως όμως επιτίθεται στον νέο αντιδήμαρχο Αθλητισμού Θεόδωρο Βουρδόλη, που προέρχεται μάλιστα από τον χώρο του βόλεϊ, κατηγορωντας του ότι ανέλαβε ρόλο δικαστή για να ορίσει τις ώρες χρήσης του “Μιχάλης Παρασκευόπουλος” προκαλώντας σε όλους παράπονα και αδικώντας κατάφωρα την ομάδα του, τις Αμαζόνες Μαΐστρου.
Το άρθρο τιτλοφορείται «Από τα σαλόνια στα αλώνια και από τα παρκέ στα τσιμέντα!!». Το ThrakiSportS το αναπαράγει και φυσικά είναι ανοιχτό για να δημοσιεύσει ενδεχόμενες απαντήσεις από την δημοτική αρχή και αντιδράσεις από άλλα σωματεία ή αθλουμενους:
ΑΠΟ ΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΚΕ ΣΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ!!
Ήταν Κυριακή 4 Οκτωβρίου του 1987 όταν η Ελλάδα επικρατούσε στον μικρό τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Γάνδη με 3-2 της Σουηδίας. Οι κεντρικές πλατείες στην Αθήνα γέμιζαν κόσμο που πανηγύριζε την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.
Η 4η Οκτωβρίου αποτελεί για το ελληνικό βόλεϊ την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ημέρα δόξας και επιτυχίας. Σαν σήμερα λοιπόν, συμπληρώνονται 32 χρόνια από την ημέρα εκείνη, ωστόσο ακόμα και τώρα εκείνο το μαγευτικό απόγευμα έχει παραμείνει βαθιά χαραγμένο σε όλους.
Αυτό το μαγευτικό απόγευμα του Ελληνικού Βόλεϊ ευτύχησα να ζήσω ως αθλητής της απίστευτης εκείνης Εθνικής Ομάδας Ανδρών αλλά και ως Αλεξανδρουπολίτης, μαζί με τον Θανάση Μουστακίδη.
Η συνέχεια ήταν να οδηγήσω ως προπονητής την εθνική ομάδα των παίδων στην 6η θέση στο Πανευρωπαϊκό στην Τουρκία το 2011, την ίδια χρονιά στην 7η θέση στο Παγκόσμιο στην Αργεντινή και την εθνική ομάδα εφήβων στα τελικά του Πανευρωπαϊκού το 2012.
Το φετινό εκπληκτικό Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το παρακολούθησα από κοντά στο Μονπελιέ της Γαλλίας, προσκεκλημένος από τους αθλητές μου στις εθνικές παίδων και εφήβων οι οποίοι συμμετείχαν στην Εθνική Ανδρών που πέτυχε μεγάλη πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης. Στην Εθνική ομάδα από την Αλεξανδρούπολη ήταν ο team manager, Μάριος Γκιούρδας και ο ακραίος Ραφαήλ Κουμεντάκης.
Μετά από τις παραπάνω κορυφαίες εμπειρίες σε αγωνιστικό, οργανωτικό επίπεδο αλλά κυρίως σε επίπεδο αθλητικών εγκαταστάσεων πάμε να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα της Ελλάδος και ειδικότερα της Αλεξανδρούπολης στην οποία γεννήθηκα, ζω και δραστηριοποιούμαι προπονητικά στο χώρο του Βόλεϊ.
Πριν από 50 χρόνια την δεκαετία του ’70 το Βόλεϊ της Αλεξανδρούπολης ξεκινούσε μια φανταστική πορεία με την εμφάνισή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με έδρα το ένδοξο ανοικτό γήπεδο, στο σημερινό Φώτης Κοσμάς.
Η έναρξη της έκρηξης προόδου του Βόλεϊ της Αλεξανδρούπολης έγινε το 1978 με την κατασκευή του Κλειστού Γυμναστηρίου, του σημερινού Μ.Παρασκευόπουλος, φτάνοντας σε κορυφαίες θέσεις στα Εθνικά Πρωταθλήματα, με συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και αναδεικνύοντας δεκάδες μεγάλους διεθνείς αθλητές και αθλήτριες.
Από το 1978 έως σήμερα το ”μεγάλο” κλειστό γυμναστήριο της πόλης παραμένει το ίδιο, στο ”προθερμαντήριο!!!” στοιβάζονται δεκάδες σύλλογοι διαφόρων αθλημάτων και εκατοντάδες αθλητές και αθλήτριες και το απομακρυσμένο ‘Μανέας’ στο Νοσοκομείο το ‘χάσαμε’ για φέτος.
5 Δεκαετίες πέρασαν με την πόλη μας να μετατρέπεται σε μία μεγαλούπολη 80.000 κατοίκων, οι αθλητικοί σύλλογοι και οι αθλούμενοι να πολλαπλασιαζονται ωστόσο οι κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις να παραμένουν οι ίδιες χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν υποτυπωδώς τις σύγχρονες ανάγκες των συλλόγων και των αθλημάτων.
Στο όραμα των δημοτικών αρχών της Αλεξανδρούπολης σε καμμία περίπτωση δεν φάνηκαν, στην πράξη, προτεραιότητες για την κατασκευή έστω ενός Κλειστού Γυμναστηρίου αντάξιου της ιστορίας του Βόλεϊ της Αλεξανδρούπολης ή προπονητηρίων που θα έλυναν το τεράστιο πρόβλημα όλων των αθλημάτων κλειστού χώρου στην πόλη.
Και φτάνουμε να ξεκινάμε τη φετινή αθλητική χρονιά με έναν νέο αντιδήμαρχο Αθλητισμού να προσπαθεί εν είδει δικαστού να επιφέρει την δικαιοσύνη μοιράζοντας με τον δικό του τρόπο τις προπονητικές ώρες στα σωματεία, με αποτέλεσμα για άλλη μια φορά ΟΛΟΙ να είναι παραπονούμενοι και με απλωμένο το χέρι για ελεημοσύνη.
Η ομάδα που προπονώ και είμαι υπεύθυνος για όλα τα τμήματά της, ο Α.Ο.Αμαζόνες Μαϊστρου-Αλεξανδρούπολης, με φιλοσοφία καθαρά αναπτυξιακή που στηρίζεται στα δικά της παιδιά σε όλες τις αγωνιστικές κατηγορίες που συμμετέχει (Γυναίκες, Νεάνιδες, Κορασίδες και 2 ομάδες Παγκορασίδων) καταδικάστηκε από τον νέο Αντιδήμαρχο Αθλητισμού ως ευνοούμενη των προηγούμενων ετών, μειώνοντας της στο μισό τις ώρες προπόνησης στα κλειστά γυμναστήρια και οδηγώντας την σε σχολικές αίθουσες οι οποίες κάθε άλλο κατάλληλες είναι για αγωνιστικό αθλητισμό και καμμία σχέση φυσικά δεν έχουν με τα σχολικά κλειστά Γυμναστήρια της διπλανής μας Κομοτηνής όπου η τοπική ομάδα πέρσι αγωνιζόταν στη Volleyleague!!. Ουσιαστικά με εντολή του καλούνται οι αθλήτριες μας να προπονηθούν ξανά στα ανοικτά γήπεδα των σχολείων (από όπου και οι φωτογραφίες) να γυρίσουμε στη δεκαετία του ’70 και αναβιώσουμε ίσως το δοξασμένο ανοικτό γήπεδο του Φώτης Κοσμάς όπου έζησε η πόλη μεγάλες στιγμές, δηλαδή να γυρίσουμε στα Τσιμέντα και στις Αλάνες.
Κύριοι αντί να προσπαθείτε να μοιράσετε μία πίτα με άλλο τρόπο και να κάνετε μικροπολιτική που κανέναν δεν ικανοποιεί και τη στιγμή που όλοι ζητούν τα απολύτως αναγκαία να την αθλητική πρόοδο τους, ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΜΠΑΛΟΝΙ το οποίο θα έπρεπε να είχε τοποθετηθεί ‘χθες’ , βρείτε βιομηχανικούς χώρους ανενεργούς που μπορούν να μετατραπούν άμεσα σε ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΡΙΑ και ξεκινήστε ΆΜΕΣΑ το ΝΕΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ για το οποίο τόσος λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια και η χρηματοδότηση του έχει εξασφαλιστεί από την Περιφέρεια Ανατ.Μακεδονίας-Θράκης.
Μάκης Δημητριάδης
