Το βράδυ του Σαββάτου ο Κώστας Μπανιώτης ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου της Ευρώπης σε ένα από τα πιο θεαματικά και δημοφιλή αγωνίσματα του στίβου, στο ύψος, στο πιο δημοφιλές άθλημα παγκοσμίως, τον βασιλιά των σπορ, τον κλασικό αθλητισμό.
Δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα. Για την ακρίβεια, είναι κάτι που για την Κομοτηνή συμβαίνει για πρώτη φορά. Ένα δικό της παιδί, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και δεν ξέχασε ποτέ μα ποτέ την πατρίδα του, να ανεβαίνει στο βάθρο Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου.
Ο Έβρος είχε στο παρελθόν τέτοιους αθλητές, που κατέκτησαν ολυμπιακά μετάλλια και παγκόσμιους και ευρωπαϊκούς τίτλους. Το ίδιο και η Ξάνθη. Η Κομοτηνή, συνολικά η Ροδόπη, ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ. Αυτή η στιγμή ήρθε το βράδυ του Σαββάτου και θα περίμενε κανείς η πόλη να φωταγωγείται και να γιορτάζει την ιστορική επιτυχία. Αμ δε!
Το βράδυ του Σαββάτου για την Κομοτηνή και τους Κομοτηναίους ήταν βράδυ για… Καρναβάλια. Όχι για άλλου είδους γιορτές. Ήρθε η Κυριακή. Ήρθε η Δευτέρα. Μια ανακοίνωση, μια συγχαρητήρια ανακοίνωση δεν βγήκε ποτέ. Και δεν βγήκε από (σχεδόν) κανέναν φορέα. Ή έστω… υποψήφιο, μιας και βρισκόμαστε και σε προεκλογική περίοδο.
Ούτε από τον Δήμο Κομοτηνής είδαμε κάτι (που με απόφαση δημοτικού συμβουλίου στο παρελθόν έχει χρηματοδοτήσει κιόλας την προσπάθεια του αθλητή με κάποια συμβολικά περισσότερο ποσά), καθώς φαίνεται ότι ο υπό αποχώρηση δήμαρχος Γιώργος Πετρίδης δεν θεωρεί δέον κάτι τέτοιο και οι συνεργάτες του δεν ενδιαφέρονται επίσης.
Ούτε όμως και από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είδαμε κάτι. Και να φανταστεί κανείς ότι ο περιφερειάρχης Χρήστος Μέτιος είναι Κομοτηναίος, αλλά αυτός, ούτε ο αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης Νίκος Τσαλικίδης θεώρησαν σωστό να εκδώσουν έστω μια συγχαρητήρια ανακοίνωση.
Εννοείται ότι με την ιστορική επιτυχία δεν ασχολήθηκαν οι βουλευτές Ροδόπης. Δεν φάνηκαν να συγκινούνται οι δεκάδες υποψήφιοι για τις επερχόμενες εκλογές, που τρέχουν από πίτα σε πίτα το τελευταίο δίμηνο.
Φυσικά να μην σχολιάσουμε άλλους φορείς, που έτσι κι αλλιώς είναι ανύπαρκτοι. Ακόμα και οι αθλητικοί σύλλογοι της πόλης, στην πλειοψηφία τους υποβάθμισαν με την στάση τους την μεγαλύτερη αθλητική επιτυχία από οποιονδήποτε αθλητή της Κομοτηνής, που μπορεί να συγκριθείμόνο με την άνοδο του Πανθρακικού στη Super League.
Και για το τέλος αφήσαμε τα μέσα ενημέρωσης. Δύο ημερήσιες εφημερίδες διαθέτει πλέον ο Νομός Ροδόπης, τον «Χρόνο» και τον «Παρατηρητή». Κανείς δεν αμφισβητεί την δουλειά τους, αλλά είναι δυνατόν να μην υπάρχει χώρος για μια έστω οποιαδήποτε αναφορά στα πρωτοσέλιδά τους σε αυτήν την ιστορική επιτυχία;
Δικαίωμά τους να κρίνουν ότι το αναδεικνύεται δεύτερος στην Ευρώπη ένας βέρος Κομοτηναίος πρωταθλητής δεν ήταν η σημαντικότερη είδηση του τριημέρου, αλλά ήταν πιο σημαντικές τα… καρναβάλια. Αλλά δεν μπορούσε να είναι ένα από τα δέκα συνολικά χτυπήματα που έχει η κάθε εφημερίδα στην πρώτη της σελίδα;
Ο Κώστας Μπανιώτης γεννήθηκε στην Κομοτηνή, μεγάλωσε στην Κομοτηνή, αναδείχθηκε αθλητικά στην Κομοτηνή και την τελευταία δεκαετία είναι σταθερά στους κορυφαίους άλτες του ύψους παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να φύγει από την Κομοτηνή και να προετοιμάζεται στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα ή κάθε απίθανη ή πιθανή γωνιά του κόσμου για να κάνει (και) την Κομοτηνή υπερήφανη.
Πολλές φορές στο παρελθόν είχε προτάσεις να πάρει μεταγραφή σε άλλους πιο ισχυρούς συλλόγους, αλλά παρέμενε σταθερά κολλημένος στην Ολυμπιάδα Κομοτηνής, γιατί δεν ήθελε να προδώσει την πατρίδα του, όπως έλεγε. Ως αθλητής της Ολυμπιάδας Κομοτηνής ταξίδεψε με την Εθνική Ομάδα στη Γλασκόβη και έμελλε το περασμένο Σάββατο να κατακτήσει εκεί το μετάλλιο που επί μια δεκαετία κυνηγούσε.
Η πόλη της Κομοτηνής θα έπρεπε να γκρεμίζει τείχη για να υποδεχθεί το καμάρι της πίσω στην πατρίδα. Θα έπρεπε να είναι υπερήφανη για αυτήν του την επιτυχία. Αλλά τελικά αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι ΑΔΙΑΦΟΡΗ για κάτι που πανηγυρίστηκε από όλη την Ελλάδα και ανάγκασε Πρωθυπουργό και Πρόεδρο Δημοκρατίας να χαιρετήσουν.
Η επιτυχία του Κώστα Μπανιώτη ανήκει πρωτίστως στον ίδιο και μόνο σε αυτόν, τον προπονητή του, την οικογένειά του, τους φίλους του που στάθηκαν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια. Η Κομοτηνή θα δικαιούτο να πανηγυρίζει και θα έπρεπε να το κάνει, γιατί ο ίδιος ο Μπανιώτης τόσα χρόνια το ήθελε και της το επέτρεπε, επιμένοντας να αγαπά και να τιμά την πατρίδα του στα πέρατα της οικουμένης.
Τώρα που οι μάσκες έπεσαν και ΟΛΟΙ οι παράγοντες της αγαπημένης του πόλης δείχνουν να του στρέφουν την πλάτη ακόμα και στην πιο σημαντική επιτυχία του, αδιαφορώντας επιδεικτικά για αυτήν, ίσως θα έπρεπε και ο ίδιος να προτάξει πλέον το ατομικό του συμφέρον, που τόσες φορές παραμέλησε για χάρη της Κομοτηνής, μιας πόλης που ξέρει να τρώει τα παιδιά της.
«Στον τόπο σου δεν αγιάζεις ποτέ», λέει ο λαός και δεν έχει άδικο. Ο Μπανιώτης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αποτελεί κόσμημα για τον ελληνικό αθλητισμό. Στο ThrakiSportS είμαστε υπερήφανοι που είναι φίλος μας και αθλητής που κατάγεται από τον τόπο μας και έφτασε μετά από τόσο αγώνα σε αυτή τη δικαίωση.
Εμείς χαιρόμαστε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για αυτήν την ιστορική του επιτυχία. Αλλά φαίνεται ότι είμαστε μόνοι σε αυτήν την χαρά του. Οι Κομοτηναίοι, από τον περιφερειάρχη και τον νομάρχη και τον δήμαρχο και τους βουλευτές μέχρι τον τελευταίο παράγοντα της πόλης, θα έπρεπε όμως να ντρέπονται με αυτήν την συμπεριφορά τους.
ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟ «ΧΡΟΝΟ», «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ» ΚΑΙ «ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ», ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΟ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΗΜΕΡΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ…
