Η 18η Σεπτεμβρίου στα «Σαν σήμερα» αναφέρεται για άλλους λόγους, όπως η ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους τον 1831, η κυκλοφορία του πρώτου φύλλου των New York Times το 1851, η ίδρυση της ΑΕΚ το 1924 ή πιο πρόσφατα, το 2013 η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Όμως είναι μια σημαδιακή ημέρα για την καριέρα του Κώστα Γκατσιούδη, ενός από τους μεγαλύτερους αθλητές που έχει αναδείξει η Θράκη.
Μια μέρα σαν και αυτήν το 1992 στην μακρινή Σεούλ ο ακοντιστής από το Διδυμότειχο κατακτούσε το πρώτο του μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Το χρώμα του ήταν χάλκινο και αφορούσε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Εφήβων που είχε διεξαχθεί τότε στην Σεούλ, λίγο καιρό μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Ο εβρίτης πρωταθλητής που είχε ήδη μεγάλες επιδόσεις στο ενεργητικό του αλλά όχι και κάποιο μετάλλιο σε διεθνή διοργάνωση και ο οποίος εκείνη την περίοδο αναγκαζόταν συχνά να κατεβαίνει στην Κομοτηνή για να μπορέσει να προπονηθεί σε πιο υγιείς συνθήκες, έριχνε 75.92 μέτρα με την πρώτη του προσπάθεια, δεν επιδίωκε καμία άλλη λόγω τραυματισμού αλλά κατόρθωνε με αυτήν την μία να ανέβει στο βάθρο.
Στην δεύτερη προσπάθεια ο Φινλανδός Άκι Παρβιάινεν έριχνε στα 76.34μ και τον προσπερνούσε για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο, ενώ ο Γερμανός Μπορις Χενρυ στην τρίτη προσπάθεια σημάδευε στα 76.04 μέτρα και ανέβαινε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, αφήνοντας στο τρίτο τον «άτυχο» λόγω του τραυματισμού του Γκατσιούδη, ο οποίος έβλεπε τους αντιπάλους του να τον προσπερνούν και εκείνος να μην μπορεί καν να αγωνιστεί για να απαντήσει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γκατσιούδης είχε προκριθεί στον τελικό από τον προκριματικό της προπροηγούμενης ημέρας με επίδοση 76.82μ που σημαίνει ότι αν την είχε επαναλάβει στον τελικό, έστω σε αυτή τη μία βολή που πρόλαβε να ρίξει, θα είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο.
Ωστόσο και το χάλκινο ήταν τεράστια επιτυχία και αποτελεί ένα από τα μόλις επτά που έχει κατακτήσει η Ελλάδα στην ιστορία των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων Τζούνιορς (τα τελευταία το 2008 από τις Κατερίνα Στεφανίδη και Βούλα Παπαχρήστου που κυριαρχούν σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο).
Και όχι απλά ήταν τεράστια επιτυχία για την Ελλάδα και προσωπικά για τον Κώστα Γκατσιούδη, αλλά η αρχή μιας μεγάλης καριέρας που κορυφώθηκε στην συνέχεια με τρία συνεχόμενα μετάλλια σε ισάριθμα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ανδρών αλλά και την έκτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ και την δέκατη σε εκείνους της Ατλάντα το 1996.
Ακόμα και σήμερα ο Κώστας Γκατσιούδης παραμένει ο κορυφαίος Έλληνας ακοντιστής όλων των εποχών και ένας από τους κορυφαίους δέκα που έχει αναδείξει ποτέ ο πλανήτης, κατέχοντας την έκτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών. Αναμφισβήτητα είναι ένας από τους ζωντανούς θρύλους όχι μόνο του Ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου αθλητισμού.
