Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη: Σωτήρης Σαρμπεζούδης
– Ύστερα από 1.890 χιλιόμετρα και 14 ημέρες ποδηλασίας οι τρεις Έλληνες ποδηλάτες, ο 47χρονος Παντελής Τζερτζεβέλης, ο 41χρονος Βασίλης Γιοσμάς και ο 67χρονος Παναγιώτης Σωτηριάδης, που είχαν ξεκινήσει την 1η Αυγούστου από την Παναγία Σουμελά του Βερμίου Ημαθίας, έφτασαν στην Τραπεζούντα και το πρωΐ παραβρέθηκαν στη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Εκεί εκπλήρωσαν τα δικά τους τάματα, αλλά και των άγνωστων ανθρώπων που τους σταματούσαν στο δρόμο και τους εμπιστεύονταν αφιερώματα. Επίσης άναψαν τα κεριά που πήραν από το μοναστήρι στο Βέρμιο.
Στο δρόμο για την Τραπεζούντα οι τρείς ποδηλάτες είχαν περάσει και από τη Θράκη και είχαν διανυκτερεύσει στο Φανάρι και τις Φέρες. Το πιό δύσκολο κομμάτι όμως της διαδρομής σύμφωνα με τους ποδηλάτες ήταν τα βουνά που έπρεπε να διασχίσουν στην Τουρκία, 200 χιλιόμετρα μετά την Κωνσταντινούπολη και μέχρι τη Σινώπη. Αναλυτικά η τελευταία μέρα των αθλητών, όπως αναφέρεται στο άρθρο του Παντελή Τζερτζεβέλη στο προσωπικό τους ημερολόγιο που υπάρχει στο epitrohon:
Η απογευματινή εικόνα της Ordu έμεινε για τα καλά μέσα στο μυαλό μας! Κατά γενική Ομολογία όλης της ομάδας, ήταν από τις ωραιότερες πόλεις ,και είναι από τα σημεία εκείνα που θα θέλαμε να ξανά επισκεφθούμε κάποτε. Το εναέριο δίκτυο με το τελεφερίκ που ξεκινά από την Θάλασσα και τερματίζει στο βουνό Μποζτεπέ ,έκλεψε την ματιά μας καθώς αποτελούσε την τουριστική ατραξιόν της πόλεως. Διανυκτερεύσαμε 25 χλμ έξω από την πολύβουη πόλη σε ένα παρακμιακό ξενοδοχείο που δεν είχε ούτε ζεστό νερό. Δεν μας ενόχλησε καθόλου το γεγονός μιας και στόχος μας ήταν ο επόμενος σταθμός που δεν ήταν άλλος από το μέρος που οι Μεγάλοι Κομνηνοί του Βυζαντίου είχανε χτίσει τα ανάκτορα τους, η Τραπεζούντα! Μία από τις ωραιότερες διαδρομές ήτανε η 14η μέρα καθώς ο μεγάλος παραλιακός αυτοκινητόδρομος περνούσε από σημεία εκπληκτικής ομορφιάς ,πάντα κάτω από την αγέρωχη ομορφιά των «Ποντιακών Άλπεων» που απλώνονται παράλληλα με την ακτογραμμή. Αργήσαμε πολύ να στροφάρουμε με ένα καλό ποδηλατικό τέμπο ,καθώς και η ατμόσφαιρα ήτανε εξαιρετικά βαριά με την θερμοκρασία νωρίς το πρωί να φτάνει τους 30 βαθμούς. Το πέρασμα ενός μικρού τούνελ μας άλλαξε την διάθεση ,καθώς ανταμώσαμε τον ήλιο και ήρθαμε σε επαφή με ένα δροσερό θαλασσινό αεράκι που μας ξύπνησε. Με σοβαρότητα και πολύτιμη εμπειρία πλέον επάνω στο οδόστρωμα ποδηλατούσαμε με την ταχύτητα των 28 χλμ που μας έφερνε όλο και πιο κοντά στον στόχο μας. Η απόλαυση της ποδηλατικής οδήγησης στην βοηθητική λωρίδα κυκλοφορίας ήταν αξεπέραστη. Ούτε μία λακκούβα δεν βρήκαμε επάνω στο οδόστρωμα ,και η πορεία μας κατά την είσοδο και την έξοδο από τις πόλεις που συναντούσε η επαρχιακή οδός, απροβλημάτιστη. Σχεδόν όπως στην Ελλάδα!
Αυτό που και οι 5 είχαμε ονειρευτεί κάποτε στην ζωή μας γινόταν πραγματικότητα! Η οδήγηση σε έναν δρόμο που δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ . Αν και πολλά τα σημερινά χιλιόμετρα, 160χλμ συνολικά, πραγματοποιήσαμε μονάχα 3 στάσεις , αε σημεία που μπορούσες να βρεις ακόμη και του πουλιού το γάλα! Στην δεύτερη που κάναμε έξω από έναν φούρνο απολαύσαμε μια φρέσκια ξεροψημένη λαγάνα με τυρί που βοήθησε αρκετά να μαζέψει τα υγρά από το στομάχι μας. Μια ομάδα μικρών παιδιών πήρε την θέση της ακριβώς από πίσω μας σχολιάζοντας τα πάντα με το δικό της τρόπο για τα ποδήλατά μας.
Η πορεία προς την Τραπεζούντα ήταν μια ψυχική προετοιμασία για όλους μας. Το χαμόγελο και η καλή διάθεση περίσσευαν από όλη την ομάδα. Ο Χρήστος, ο φωτογράφος μας, έγινε λάστιχο με το να τρέχει πάνω κάτω και να αποτυπώνει με τον φωτογραφικό του φακό την ατέλειωτη ομορφιά του Ποντιακού τοπίου. Στην ανάγνωση των χιλιομέτρων από το Gps βρήκαμε ταύτιση με την σήμανση των ενδεικτικών πινακίδων κάτι που σχολιάσαμε αναλόγως όλοι μαζί.
Στην πινακίδα που μας επεσήμανε πώς απέχουμε μόλις 20 χλμ μακριά από την πόλη της Τραπεζούντας, τα πόδια μας πήρανε τόσες στροφές που ξαφνικά ποδηλατούσαμε με την ταχύτητα των 35 χιλιόμετρων που ήταν σαν να πετάμε στα ουράνια. 5 χλμ πριν το κέντρο της πόλης σταματήσαμε. Η Παναγιά ήταν μαζί μας και βοήθησε να φτάσουμε μέχρι εδώ, γιατί το ήθελε! Η θέα της μεγαλύτερης πόλης του Πόντου απλωνόταν μεγαλοπρεπέστατα μπροστά στα μάτια μας! Ακολουθώντας τον μεγάλο παραλιακό δρόμο φτάσαμε στην πλατεία Meydan με συναισθήματα ευχάριστα. Η νυχτερινή μας βόλτα στην πλατεία των Εθνών, θύμιζε τις παλιές καλές μέρες που ζήσαμε στην περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Η 15η μέρα θα είναι και η δυσκολότερη της Αποστολής μας. Το αντάμωμα με την Παναγία δεν θα είναι κάτι εύκολο για όλους μας. Τίποτε άλλο δεν μπορώ να σας πω. Όταν το ζήσουμε θα σας το διηγηθούμε με την απόλυτη λεπτομέρεια. Πάντως θαύματα γίνονται ακόμη και στις μέρες μας. Το αυριανό θαύμα θα είναι για όλους τους Έλληνες!
