Ανταπόκριση από την Αθήνα: Στέφανος Λεμονίδης
– Έχουμε κουραστεί να γράφουμε για τα κακώς κείμενα στην Εθνική, αλλά χτυπάμε στου κουφού την πόρτα, αφού ουδείς ασχολείται με την ομάδα, ούτε καν οι προπονητές της, που τη βλέπουν ως συμπλήρωμα της ήσυχης ζωής τους.
Όσες βαθυστόχαστες αναλύσεις κι αν κάνουμε καταρρέουν από το γεγονός ότι η Εθνική δεν δούλεψε ούτε μια ημέρα επί 6 μήνες και ιδιαίτερα το καλοκαίρι, όταν και υπήρχε τεράστια ευκαιρία.
Ο προπονητής Σωτήρης Δρίκος δεν ενοχλήθηκε, αρκέστηκε στη θεσούλα του και την αποσπασούλα του , κάνει και τη διπλωματική του, ενώ στην Ομοσπονδία έχουν προτεραιότητα, να πληρώσουν τους υπαλλήλους, που έτσι κι αλλιώς πρέπει να πληρώνονται, παρά την Εθνική.
Έτσι είδαμε μια ομάδα με τρεις υποδοχείς που δεν ήξεραν που να σταθούν και έδιναν τον ένα άσο μετά τον άλλο, αλλά αν δούλευαν όλοι μαζί το καλοκαίρι δεν θα υπήρχαν αυτά τα προβλήματα , ο καθένας θα είχε το χώρο του και δεν θα έβλεπαν τις μπάλες να περνούν.
Χαρακτηριστική είναι μια φωτογραφία με τον Στεφάνου να πέφτει πάνω στον Πρωτοψάλτη για να βγάλουν ένα σερβίς, αφού δεν έχουν δουλέψει μαζί πάνω από τρεις-τέσσερις ημέρες, ενώ στο ματς με τη Σλοβακία ο Δρίκος ήταν αδιάβαστος απέναντι στους σέρβερ της αντιπάλου.
Οι υποδοχείς μας δεν ήξεραν που να σταθούν, ποιός κάνει τζαμ σέρβις, που το κατευθύνει, ποιός κάνει φλότινγκ και που να το περιμένουν. Γι αυτό δεχθήκαμε 8 άσους από τους Σλοβάκους και 9 από τους Φιλανδούς. Αν η ομάδα δούλευε το καλοκαίρι, δεν θα γινόταν οι υποδοχείς μας βορά στους αντίπαλους σέρβερ.
Και φτάνουμε στην χειμωνιάτικη προετοιμασία, όπου κι εκεί υπήρχε λανθασμένος προγραμματισμός από Μπακοδήμο-Δρίκο, με την Εθνική να παίζει δυο ματς με την Τουρκία χωρίς καν προπόνηση. Που ακούσθηκε αυτό; Κι ας μη τα ρίχνουν στη Λίγκα , γιατί αυτοί φταίνε και κανένας άλλος.
Η Εθνική έχασε 4 μέρες προπόνηση για να παίξει στα τυφλά 2 φιλικά. Kαι στα ματς με τη Λευκορωσια, ο Δρίκος δεν πήρε ταιμ αουτ επί δυο σετ και είπε την αμπελοσοφία “Η ηγεσία δεν αναπτύσσεται υπό καθεστώς προστασίας”
Τι λες βρε δοκησίσοφε; Κάνε πρώτα δυο-τρεις μήνες προπόνηση με την ομάδα, να μάθουν όλοι τις θέσεις τους και την τακτική και μετά παίξτο ψευδοφιλόσοφος. Αν δεν μιλήσεις στους παίκτες που δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους , θα έρχονται οι άσοι και τα μπλοκ σαν το χαλάζι. Όπως κι έγινε.
Η δωδεκάδα εξάλλου ήταν εννιάδα. Κολήσαμε εδώ και χρόνια στα δυο λίμπερο, χωρίς να έχουμε ακραίους. Με δυο ακραίους πήγε η Εθνική στη Σλοβακία και με βασικό τον Πρωτοψάλτη, που δεν ήταν καν στη δεκαοκτάδα και δεν θα τον καλούσαν αν δεν τραυματιζόταν ο Κοκκινάκης.
Πήγαμε πάλι με ένα διαγώνιο, αφού ο Τζιουμάκας είναι συμπληρωματικός και ο Τζούριτς δεν πήρε ούτε μια ανάσα σε τρία ματς. Τζάμπα θέση έπιασε ο ταλαντούχος Θεσσαλονικιός αθλητής. Και ο τρίτος ακραίος ο Κουμεντάκης, ήταν διακοσμητικός, παρότι η υποδοχή έμπαζε από παντού. Τον είχαν για να αντικαθιστά για μια -δυο θέσεις τον Πρωτοψάλτη , που ξεπέρασε τις δυνάμεις του και μπράβο του, και τον Φράγκο.
Κόπηκε ένας από τους καλούς υποδοχείς του πρωταθλήματος, ο Δαλακούρας και πήγαμε με δυο υποδοχείς, με ένα διαγώνιο που απλά έβλεπε, και με δυο λίμπερο…Δωδεκάδα με ανορθογραφίες.
Παρένθεση. Αν ήμουν Κουμεντάκης και έπαιζα στη Ραβένα και είχα 2.03 ύψος, θα έτρωγα τους φιλέδες για να βρεθώ στην εξάδα της Εθνικής. Δεν θα ήμουν αναπληρωματικός και δεν θα χασκογελούσα, βλέποντας ένα παίκτη 20 πόντους κοντύτερο μου, να παίζει βασικός και να διακρίνεται. Είναι όμως θέμα ψυχής και ιδιοσυγκρασίας.
Ο Τάκης Φλώρος εξάλλου δεν σέβεται εδώ και μερικά χρόνια την ιστορία του. Είναι ο προπονητής που έχει προσφέρει τα περισσότερα στο ελληνικό βόλει, αλλά γίνεται μπαλάκι του καθενός, για να κρατήσει την απόσπαση του.
Φίλε Τάκη, δεν μπορεί να είσαι βοηθός του Δρίκου, χωρίς να έχεις δουλέψει στο βόλει ανδρών εδώ και 15 χρόνια. Υποτιμάς τον εαυτό σου, με το να πηγαίνεις σαν το καγκουρό από Εθνική σε Εθνική για να παραμείνεις Ομοσπονδιακός. Βάλε ένα τέλος σε αυτή τη διακωμώδηση…
Τα θύματα της όλης ιστορίας (εκτός από το ελληνικό βόλεϊ) είναι οι παίκτες που υπερέβαλαν εαυτούς, αλλά το βόλεϊ δεν είναι ατομικό άθλημα και έχασαν ακόμη μια σπουδαία διοργάνωση. Χρειάζονται προπονήσεις, φιλικά, προπονητές και όχι ξεπέτες. Αν οι διεθνείς έβγαζαν ανακοίνωση κατά της καλοκαιρινής απραξίας, η ΕΟΠΕ θα το χειριζόταν διαφορετικά. Δεν μίλησε ο προπονητής, δεν μίλησαν οι παίκτες και ούτε γάτα, ούτε ζημιά…
Καλά δεν μιλάμε για το Σύλλογο Φίλων Εθνικών Ομάδων, που το μόνο που κάνει είναι να ξεπροβοδίζει τις ομάδες με ευχολόγια και να μη βγάζει ” κιχ” για την καλοκαιρινή απραξία που στοίχισε ακόμη μια πρόκριση.
