Ο ανταποκριτής του ThrakiSportS στην Κομοτηνή Γιάννης Κεσόπουλος πέρυσι βρέθηκε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο και έζησε από κοντά τον θρίαμβο της Τσέλσι. Πιο πριν είχε βρεθεί σε άλλους δύο τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, στη Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη. Ετσι λοιπόν, θυμάται τις στιγμές, με αφορμή τον “γερμανικό” εμφύλιο στο Γουέμπλεϊ, και μας βάζει στο κλίμα του τελικού του Τσαμπιονς Λιγκ που διεξάγεται στο Λονδίνο το βράδυ του Σαββάτου…
Κωνσταντινούπολη 2005. Ρώμη 2009. Μόναχο 2012. Τρεις τελικοί Τσάμπιονς Λιγκ, τρεις διαφορετικοί σταθμοί, τρεις μοναδικές εμπειρίες. Όσες φορές κι αν βρεθείς στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης σού φαίνεται σαν να είναι η πρώτη. Κάποια πράγματα μπορεί να είναι τα ίδια: το «Champions League Festival», οι «αλμυρές» τιμές της UEFA στα επίσημα προϊόντα της, η αρμονική συνύπαρξη των οπαδών. Ωστόσο, εναλλάσσονται οι πόλεις, οι κουλτούρες, οι άνθρωποι και φυσικά τα «μαγικά» 90λεπτα των αγώνων.
Κωνσταντινούπολη 2005: Ταξίδι καθαρά οπαδικό. Το «Liverpool FC Thessaloniki Branch», ο δραστήριος σύνδεσμος των οπαδών της Λίβερπουλ στη Θεσσαλονίκη, δίνει δυναμικό παρών στην Πόλη με τρία λεωφορεία που αναχωρούν από το Λευκό Πύργο. Το βράδυ πριν τον αγώνα και το βράδυ μετά τα περνάμε στο λεωφορείο ταξιδεύοντας. Μεγάλη κούραση. Χαλάλι όμως. Η ομάδα στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης ύστερα από 21 χρόνια με μια επική ανατροπή. Το 0-3 του ημιχρόνου με τη Μίλαν γίνεται 3-3 μέσα σε 15 λεπτά με πρωταγωνιστή το μεγάλο Στίβεν Τζέραρντ. Στα πέναλτι μιλά η κλάση του Ντούντεκ και η Λίβερπουλ το σηκώνει στο συγκλονιστικότερο τελικό όλων των εποχών. Αλήθεια πώς μπορείς να ξεχάσεις τη στιγμή που ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του ημιχρόνου, το ματς είναι 3-0 υπέρ της Μίλαν και τα 3/4 του γηπέδου τραγουδούν το «Υou‘ll never walk alone», το θρυλικό ύμνο της Λίβερπουλ; Ήταν η πιο δυνατή ανάμνηση από την πρώτη εμπειρία που νομίζω ότι ήταν –λόγω και οπαδικών προτιμήσεων- και η καλύτερη.
Ρώμη 2009: Η παρουσία στον τελικό συνδυάζεται με τουρισμό στην «αιώνια πόλη». Οι πέντε μέρες διαμονής στην πρωτεύουσα της Ιταλίας σού δίνουν την ευκαιρία να ζήσεις όλο το κλίμα πριν και μετά τον τελικό. Μπαρτσελόνα εναντίον Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Άγγλοι είχαν σηκώσει την κούπα ένα χρόνο νωρίτερα στη Μόσχα. Οι Καταλανοί είχαν μεγαλύτερη δίψα και το πήραν. 2-0 με το θέαμα να μην είναι πλούσιο αλλά με το χρώμα στις κερκίδες να είναι ιδιαίτερο. Το κολλημένο σ’ ένα δέντρο χαρτάκι που γνωστοποιούσε στους ενδιαφερόμενους ότι ένα εισιτήριο πωλούνταν 4000 (!) ευρώ «πάντρευε» ιδανικά την υπερβολή με τη συνειδητοποίηση τού πόσο σημαντικό είναι να δίνεις το παρών σ’ αυτή τη γιορτή.
Μόναχο 2012: Κι εδώ ταξίδι-αστραπή. Όλη κι όλη μιάμιση μέρα. Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι ο τελικός γινόταν στην πόλη που ήταν έδρα του ενός εκ των δύο φιναλίστ, της Μπάγερν. Η αλήθεια ήταν ότι δεν το πολυκαταλάβαινες. Μπορεί στην πόλη να κυριαρχούσε το κόκκινο των Βαυαρών ωστόσο και το μπλε της Τσέλσι ήταν εμφανές. Ο αγώνας ήταν άλλος ένα θρίαμβος του ποδοσφαίρου. Η «φιλοξενούμενη» Τσέλσι γύρισε από την κόλαση στον παράδεισο. Από το 0-1 στο 82’, ισοφάρισε στο 89’ και από το 1-3 στη διαδικασία των πέναλτι πήρε την κούπα κάνοντας το 4-3.
Λονδίνο 2013: Το όνειρο της παρουσίας στο Γουέμπλεϊ παραμένει μέχρι στιγμής ανεκπλήρωτο παρότι, πέρα από το φετινό τελικό, διεξήχθη εκεί και ο αντίστοιχος του 2011. Μπάγερν εναντίον Ντόρτμουντ. Προγνωστικά; Η λογική λέει Μπάγερν. Φέτος έκανε την καλύτερη δυνατή σεζόν και εκτός αυτού είναι ο τρίτος της τελικός τα τέσσερα τελευταία χρόνια με τους άλλους δύο να είναι χαμένοι. Όμως, ποιος μπορεί να μιλήσει για λογική στο ποδόσφαιρο;
Η ουσία είναι μία. Όποιος έχει τη δυνατότητα και κυρίως την ευκαιρία (μέσω της κλήρωσης εισιτηρίων από το επίσημο σάιτ της UEFA) να βρεθεί σ’ αυτή τη γιορτή δε θα πρέπει να την αφήσει να πάει χαμένη. Θα δει τι πραγματικά σημαίνει ποδόσφαιρο. Γιατί ποδόσφαιρο δεν είναι αυτό που μας έμαθαν ή μας επέβαλαν να βλέπουμε στην Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από 90 λεπτά. Είναι συγκινήσεις εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Είναι καιρός να ξαναθυμηθούμε ή να γνωρίσουμε για πρώτη φορά τους λόγους που καθιστούν αυτό το άθλημα το κορυφαίο στον κόσμο…
