Ανταπόκριση από την Αθήνα: Γιάννης Γιαγκίνης
– Η επταετής παραμονή της χώρας στον γύψο, από το 1967 ως και το 1974, αναμφισβήτητα έφερε πολλά δεινά. Ωστόσο ειδικά στην Θράκη, ακούγονται ολοένα και πιο συχνά φωνές ότι “έγινε και έργο”. Ανέκαθεν οι στρατιωτικοί είχαν (και έχουν) ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή μας. Τότε λοιπόν έγιναν διοικητήρια, νοσοκομεία, “σπαθιά”, γήπεδα. Και επιπλέον, για να τα λέμε όλα, “σπρώχθηκαν” ομάδες ώστε να ανέβουν κατηγορίες. Και σε αυτό το “σπρώξιμο”, όπως φαίνεται, εμείς οι Θρακιώτες δεν ήμασταν εξαίρεση, όπως θυμάται σήμερα το ThrakiSportS, με αφορμή την 41η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Μια ξεχωριστή μορφή για τον αθλητισμό στα χρόνια της δικτατορίας ήταν ο αντισυνταγματάρχης Πεζικού Κωνσταντίνος Ασλανίδης, ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, που στα χρόνια της Χούντας έγινε ο πανίσχυρος γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, που ανεβοκατέβαζε τις ομάδες στις διάφορες κατηγορίες χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Απλά με την υπογραφή του. Έφυγε από την ζωή τέτοιες μέρες πριν 30 χρόνια (24 Νοεμβρίου του 1984) αλλά το όνομά του ακόμα μνημονεύεται από πολλούς. Και θα μνημονεύεται από όσους ασχολούνται στοιχειωδώς με την ιστορία του αθλητισμού στην χώρα μας, αφού αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητές της.
Ο Κ. Ασλανίδης είχε την αρχή να επισκέπτεται τα εκτελούμενα έργα στον αθλητικό χώρο για την επιτήρηση τους, για αυτό και είχε έρθει πολλές φορές στην διάρκεια της θητείας του στην Θράκη. Βέβαια, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής του ήταν η επίσκεψή του στο στάδιο Καραϊσκάκη συνοδευόμενος από αθλητικούς παράγοντες και από στελέχη του υπουργείου Δημοσίων Έργων για την επιθεώρηση των εκτελούμενων έργων, καθώς στο συγκεκριμένο στάδιο επρόκειτο να πραγματοποιηθούν οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Στίβου. Ο ίδιος δήλωνε οπαδός του Ηρακλή. Υπάρχουν αναφορές ότι ουσιαστικά αυτός αποφάσιζε ποιοι θα αγωνίζονται όχι μόνο στις Εθνικές Ομάδες αλλά και γενικά στους συλλόγους, ιδίως όταν εκπροσωπούσαν την χώρα στην Ευρώπη. Και ως σωστός στρατιωτικός, απαιτούσε οι αθλητές έπρεπε να είναι κομψοί, καθαροί και ξυρισμένοι.
Ο Ασλανίδης, λοιπόν, μεταξύ άλλων, αποφάσιζε και ποια σωματεία έχουν λόγο ύπαρξης και ποια όχι. Μόλις ανέλαβε την (αθλητική) εξουσία, με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισε ποιες ομάδες θα πρέπει να συμμετέχουν στα πρωταθλήματα και ποιες όχι. Μια από τις πρώτες αποφάσεις ήταν η διάλυση της Γ’ Εθνικής και σε σωματεία που είχαν καταφέρει να κερδίσουν μέσα στο γήπεδο την άνοδό τους, όπως η ΑΕΚ Φαλήρου, ο Αστέρας Ζωγράφου, η Ελπίδα Δράμας και ο Θερμαϊκός, το καθεστώς δεν επέτρεψε την άνοδο. Αντίθετα, συμμετείχαν στην νεοσύστατη Β’ Εθνική ομάδες που είχαν καλές σχέσεις με το καθεστώς, ενώ επίσης, στο πλαίσιο της πολιτικής για την δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας σε κάθε νομό, απαιτήθηκε η συγχώνευση πολλών ομάδων εις σάρκαν μίαν.
Κάπως έτσι λοιπόν, στην Β’ Εθνική της περιόδου 1967-1968 που διεξήχθη σε δύο ομίλους των 16 ομάδων, διαβάζουμε ότι «εκτός από τις ομάδες που είχαν τερματίσει ψηλά στη βαθμολογία της προηγούμενης σεζόν, συμπεριλήφθηκαν με άνωθεν εντολές και ομάδες που είχαν υποβιβασθεί, όπως ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης με νέα μορφή ως Α.Ο. Αλεξανδρούπολης, η Ασπίδα Ξάνθης με νέα μορφή ως Α.Ο. Ξάνθη μετά την συγχώνευσή της με τον Ορφέα Ξάνθης και η ΑΕ Χανίων. Αντίθετα αποκλείστηκαν σύλλογοι που δεν είχαν υποβιβασθεί, όπως ο Παναιγιάλειος και ο Εργοτέλης. Ορισμένες είχαν ήδη καταδιωχθεί από την περασμένη χρονιά, με την μέθοδο των μηδενισμών και της αφαίρεσης βαθμών (όπως η Καλογρέζα), οπότε δεν είχαν τυπικό δικαίωμα παραμονής στην κατηγορία».
Για να μην έχετε απορίες, ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης είναι το ιστορικό σωματείο που ακόμα και σήμερα συνεχίζει από το 1927 να γράφει ιστορία στον Έβρο, ενώ ο ΑΟ Ξάνθης είναι ο περίφημος ΑΟΞ, η γνωστή ομάδα που κάμποσα χρόνια μετά μετεξελίχθηκε στην Skoda Ξάνθη που γνωρίζουμε σήμερα. Το δημοσίευμα που παρουσιάζει το ThrakiSportS από εφημερίδα της εποχής είναι ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας ότι το καθεστώς της Χούντας αποφάσιζε ακόμα και για τον καθορισμό των ομίλων της Γ’ Εθνικής και τους αντιπάλους που θα έχουν οι διάφορες ομάδες, όπως στην προκειμένη περίπτωση ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης και η Ξάνθη που τοποθετήθηκαν στον Βόρειο Όμιλο με ανακοίνωση όχι της ΕΠΟ ή κάποιας άλλης αρχής αλλά του ίδιου του χουντικού Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού Κ. Ασλανίδη.
Στο πρωτάθλημα εκείνο, όπου όπως προαναφέραμε μάλλον… χαριστικά συμμετείχαν Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη, η Ξάνθη τερμάτισε προτελευταία με μόλις 54 βαθμούς και η Αλεξανδρούπολη πέμπτη από το τέλος με 4 πόντους περισσότερους. Ωστόσο τελικά καμία ομάδα δεν υποβιβάστηκε, αφού την επόμενη χρονιά έγινε… αναδιάρθρωση, αποφασίστηκε να αυξηθούν οι ομάδες της Β’ Εθνικής κατά τέσσερις και να διεξαχθεί το νέο πρωτάθλημα σε δυο ομίλους των 18 ομάδων. Στην Α’ Εθνική από τον Βόρειο Όμιλο ανέβηκαν την σεζόν 1967-1968 τα Τρίκαλα και την επόμενη χρονιά 1968-1969 η Καβάλα και ο Ολυμπιακός Βόλου. Η Ξάνθη πάλι τερμάτισε στα χαμηλά στρώματα, 15η στους 18 με 62 βαθμούς, ο Εθνικός βγήκε 12ος με 65 αλλά τελικά και πάλι καμιά ομάδα δεν υποβιβάζεται.
Και αυτό γιατί την επόμενη χρονιά, σεζόν 1969-1970 πλέον, η Χούντα και ο Ασλανίδης αποφασίζουν ότι πρέπει να μετέχουν στην Β’ Εθνική όλοι οι νομοί – και στην περίπτωση μεγάλων νομών, να εκπροσωπούνται ακόμα και δυο ομάδες αλλά από διαφορετικές επαρχίες. Είχαν προηγηθεί άλλωστε και οι περίφημες συγχωνεύσεις. Έτσι και πάλι δεν πέφτει κανείς, αλλά αντιθέτως αποφασίζεται πλέον να ανέβουν και άλλες ομάδες για να συμπληρώσουν το παζλ των τριών πλέον ομίλων της Γ’ Εθνικής. Ανάμεσα σε αυτές που ανέβηκαν με αυτόν τον τρόπο ήταν λοιπόν ο Πανθρακικός, νεοσύστατη τότε ομάδα από την συγχώνευση της ΑΕ Κομοτηνής και του Ορφέα Κομοτηνής, που αγωνίστηκε τέτοιες μέρες πριν από 45 χρόνια για πρώτη φορά στα εθνικά πρωταθλήματα. Σκοπός της ανόδου, όπως γίνεται αντιληπτό, να έχει εκπροσώπηση και η Ροδόπη στην Β’ Εθνική. Και επειδή ο Έβρος κρίθηκε μεγάλος νομός, δόθηκε η δυνατότητα να ανέβει και δεύτερη ομάδα από εκεί αλλά από το βόρειο τμήμα του. Αυτή ήταν ο Ορέστης Ορεστιάδας.
Πάντως, ο Ορέστης ήταν και ο άτυχος εκείνου του πρωταθλήματος. Μετά ουσιαστικά από δυο χρονιές που μόνο ανέβαιναν ομάδες στην Β’ Εθνική και δεν υποβιβάζονταν κανείς, πλέον από την σεζόν 1969-1970 το πρωτάθλημα παίχτηκε με ενδιαφέρον τόσο στην κορυφή όσο και στην ουρά, αφού οι τρεις τελευταίοι επέστρεφαν στο τοπικό. Στον τρίτο όμιλο μετά από 34 αγώνες πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Βέροια, αφήνοντας δεύτερη την Δόξα Δράμας. Έκτος ο Εθνικός, έβδομη η Ξάνθη, 14ος ο Πανθρακικός και δυστυχώς 16ος και τρίτος από το τέλος ο Ορέστης, ακολούθησε Μέγα Αλέξανδρο Θεσσαλονίκης και Θερμαϊκό στα τοπικά. Την επόμενη χρονιά, με τρεις ομάδες πλέον για την Θράκη στο πρωτάθλημα, αλλάζει και πάλι το σύστημα και αποφασίζεται να πέφτει μόνον ο τελευταίος κάθε ομίλου. Ωστόσο δεν καταφέρνει να αποφύγει αυτήν την θέση ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης, που τελικά την σεζόν 1970-1971 υποβιβάζεται στο τοπικό.
Την θέση του στην κατηγορία παίρνει ο Ορέστης, που συμπληρώνει την τριάδα των θρακιώτικων συμμετοχών στο πρωτάθλημα της σεζόν 1971-1972, αλλά αμέσως ξαναϋποβιβάζεται καταλαμβάνοντας την τελευταία θέση στον βαθμολογικό πίνακα. Ετσι, την επόμενη σεζόν η Θράκη μένει μόνο με δυο ομάδες στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Δυο ομάδες που ωστόσο χάρη σε εκείνες τις συγχωνεύσεις έβαλαν τις βάσεις ώστε να διατηρηθούν στον ποδοσφαιρικό χάρτη, την ώρα που κάποιοι άλλοι ιστορικοί σύλλογοι σβήστηκαν και αφανίστηκαν, έτσι ώστε σήμερα να μετέχουν στα μεγάλα σαλόνια της Super League…
