Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, Σάββατο, 13 Φεβρουαρίου 1993…
Όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής είναι καλυμμένο από χιόνια και μέσα στον χαμό ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον πρωταθλητή της προηγούμενης σεζόν ΠΑΟΚ…
Οι Θεσσαλονικείς κυριαρχούν και εντέλει φεύγουν νικητές με το εμφατικό 85-71, ωστόσο η ιστορία αυτού του ματς έμελλε να μην είναι μπασκετική, αλλά… ενδυματολογική!
Λίγα λεπτά πριν από τη λήξη, ο Κομοτηναίος διαιτητής Σταύρος Τσανίδης καταλογίζει εσκεμμένο φάουλ εις βάρος του Γουόλτερ Μπέρι και υπέρ του Τζον Κόρφα και ο Ιωαννίδης εκρήγνυται (όπως περιγράφει ο Βασίλης Σκουντής στο sport24).
“Μού τα πήρες όλα, πάρε κι αυτό”
Στο αμέσως επόμενο κλικ έχει βγάλει το σακάκι του και το δίνει στον Κομοτηναίο διαιτητή φροντίζοντας κιόλας να εξηγήσει την αντίδραση του…
“Μού τα πήρες όλα σήμερα. Πάρε λοιπόν κι αυτό για να ησυχάσεις”!
Ο Τσανίδης τον χρεώνει αμέσως με τεχνική ποινή, οι οπαδοί του Ολυμπιακού αντιδρούν πετώντας αντικείμενα και το γήπεδο μετατρέπεται σε ροντέο!
“Οι διαιτητές τα παίρνουν…τα σακάκια”!
Μερικά χρόνια αργότερα ο “Ξανθός” ρωτήθηκε τι θα έκανε εάν ο Τσανίδης έπαιρνε το σακάκι που του έδωσε…
Τότε ο Γιάννης έβαλε τα γέλια και έδωσε μια επική απάντηση…
“Θα έλεγα ότι οι διαιτητές τα παίρνουν! Εννοώ ότι παίρνουν τα σακάκια”!
Και ο Τσανίδης τι λέει για όλα αυτά άραγε;
Πριν από τέσσερα χρόνια που τον ρώτησα (για ένα από τα προλογικά σημειώματα στην αυτοβιογραφία του Ιωαννίδη) τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι…
“Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ο φοιτητής Σταύρος Τσανίδης που καθόταν στην κερκίδα του Παλέ ντε σπορ της Θεσσαλονίκης, παρακολουθούσε αγώνες του Άρη και απορούσε με το παράξενο σουτ του “Ξανθού”, θα βρισκόταν κάποτε δίπλα του ως διαιτητής και θα προσπαθούσε να τιθασεύσει αυτή την εκρηκτική προσωπικότητα.
“Μετάνιωσα που δεν κράτησα το σακάκι”
Στο περιβόητο ματς στο ΣΕΦ δεν έκανα λάθος όταν τον χρέωσα με τεχνική ποινή. Άλλο λάθος έκανα και το έχω μετανιώσει: έπρεπε να πάρω το σακάκι που μού έδωσε και να το κρατήσω για πάντα ως κειμήλιο!
Σε όλους τους αγώνες που διαιτήτευσα στην καριέρα μου πάντα προσπαθούσα να μην αδικώ κανένα και ειδικά τον Γιάννη για έναν λόγο παραπάνω: διότι αγαπούσα το πάθος του και κατά βάθος ήξερα ότι και εκείνος εκτιμούσε την ισορροπία της διαιτησίας μου.
έντε χρόνια αργότερα στο αεροδρόμιο της Αθήνας περιμέναμε τις βαλίτσες μας, ο Γιάννης ως προπονητής της ΑΕΚ κι εγώ ως διαιτητής μετά από τον αγώνα τους με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί τότε με πλησίασε και μου είπες «έκανα μεγάλο λάθος για σένα».
Πατσίσαμε τότε: ένα λάθος έκανα εγώ που δεν πήρα το σακάκι και ένα ο Γιάννης”!
