Ο Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης συμμετείχε στους πρόσφατους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο και κατάφερε να κάνει για άλλη μια φορά την Θράκη αλλά και όλη τη χώρα περήφανη, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο (S8) στα 100μ. Ελεύθερο.
Στην πρώτη του συνέντευξη μετά την άφιξη από την Ιαπωνία, ο Δημοσθένης εξιστορεί στη Metrosport τα συναισθήματα του για αυτή την επίδοση, τη… μοναξιά σε πανέμορφα στάδια αλλά και τα «δρακόντεια» μέτρα προστασίας κατά του κορονοϊού.
Ο Έβρίτης αθλητής, έχει καταφέρει σπουδαία επιτεύγματα στο παρελθόν, με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 100 μέτρα πεταλούδας S9 στους Παραολυμπιακούς αγώνες του Ρίο να ξεχωρίζει. Εκτός αυτού, κατέχει το Παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα ελεύθερο της κατηγόριας του με επίδοση 2:07:16.
Στις 25 Αυγούστου έγραψε ιστορία, πραγματοποιώντας εξαιρετική επίδοση στα 100 μέτρα ελεύθερο της κατηγορίας του. Ήταν πολύ κοντά και σε διαφορετικό χρώμα μεταλλίου αλλά και το χάλκινο τον κάνει πολύ χαρούμενο όπως δήλωσε και ο ίδιος στον συμπατριώτη του Αλέξανδρο Κεσσανλή.
«Ήταν σημαντικό που κατάφερα τελικά να συμμετέχω στους δεύτερους Παραολυμπιακούς αγώνες της καριέρας μου, όμως αυτό το χάλκινο μετάλλιο στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση σίγουρα με κάνει πολύ χαρούμενο! Θα μπορούσα να τα είχα πάει και καλύτερα αλλά το μετάλλιο ήταν κάτι πολύ θετικό» ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στο Metroport.
Με την 5η θέση στον προκριματικό των 100μ. Πεταλούδας στην κατηγορία S8, με επίδοση 01:05.69 ολοκλήρωσε την παρουσία του στους Παραολυμπιακούς αγώνες ο 23χρόνος αθλητής μας. Μια επίδοση που απογοήτευσε τόσο εκείνον αλλά και αυτούς που γνωρίζουν τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στην πεταλούδα.
«Σίγουρα ήμουν προετοιμασμένος για καλύτερες επιδόσεις αλλά κάποιες φόρες τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε, ο πρωταθλητισμός κρύβει πάρα πολλές εκπλήξεις είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες. Τα τελευταία 5 χρόνια δούλευα καθημερινά με ελάχιστη βοήθεια και αμέτρητες θυσίες ζούσα, ανέπνεα και έδινα τον καλύτερο μου εαυτό για αυτή τη στιγμή, για μια κούρσα, για έναν αγώνα» Ήταν κάποια από τα λόγια του που μοιράστηκε στο Μetrosport και τα social media.
Τα μέτρα για τον κορονoϊό στο Τόκιο ήταν αρκετά αυστηρά και βρέθηκαν αρκετά θετικά κρούσματα και στην ελληνική αποστολή. Όλοι οι αγώνες ήταν κεκλεισμένων των θυρών κάτι αρκετά λυπηρό, όπως δήλωσε ο Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης: «Ήταν πολύ λυπηρό να βλέπουμε στάδια μοναδικά και αξιοθαύμαστα να είναι άδεια. Έπαιξε κομβικό κομμάτι αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Ελπίζω να ήταν οι τελευταίοι αγώνες χωρίς κόσμο στις κερκίδες».
Ο Δημοσθένης κατάγεται από της Φέρες Έβρου, μια κωμόπολη με 5.000 περίπου κατοίκους και μια κοινωνία που νιώθει περήφανη που μεγαλώνει έναν Πάγκοσμιο Παραολυμπιονίκη. Για άλλη μια φόρα οι κάτοικοι των Φερών, ετοίμασαν μια εκπληκτική υποδοχή στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, κάτι που γεμίζει χαρά στον Έλληνα αθλητή: «Με χαροποιεί ιδιαίτερα η αναγνώριση της προσπάθειας μου από τον κόσμο και από την περιοχή όπου κατάγομαι».
Όταν επέστρεψε στις Φέρες, συγκινήθηκε με αυτή τη υποδοχή και ήταν ένα ξέσπασμα κούρασης μετά το τέλος των Παραολυμπιακών αγώνων του Τόκιο. «Μετά από κάθε αγώνα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, ήμουν αρκετά φορτισμένος διότι ήμουν 20 ημέρες σε ένα δωμάτιο όπως όλοι οι Έλληνες αθλητές και βγαίναμε μόνο για προπόνηση, οπότε 20 ώρες την ημέρα ήμασταν μέσα σε τέσσερις τοίχους!» όπως ανέφερε.
Το «ταβάνι» και οι στόχοι του παραμένουν υψηλοί, καθώς έχει βάλει ήδη στο «μάτι» τους Παραολυμπιακούς Aγώνες στο Παρίσι το 2024. «Ο νέος μου στόχος είναι να προγραμματίσουμε έναν τριετή κύκλο με τελικό στόχο τους Παραολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι», λέει στην συνέντευξή του στο Metrosport ο Μιχαλεντζάκης.
Ο Δημοσθένης δεν τα βάζει κάτω και θα βάλει τα δυνατά του για τους επόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες, πρώτα για εκείνον αλλά και για τους δικούς του ανθρώπους που όπως αναφέρει είναι το δικό του κίνητρο για να συνεχίζει και να δίνει τον καλύτερο του εαυτό. «Το κίνητρο μου είναι οι δικοί μου άνθρωποι που σε κάθε βήμα μου είναι εκεί, σε χαρές και σε λύπες και θα συνεχίσω να προσπαθώ για το καλύτερο και για εκείνους».
