Ύστερα από 10 μέρες νοσηλείας του πατέρα μου στο ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης, θα ήθελα να αναφέρω 1-2 πράγματα.
Κατ’αρχάς με ιδιαίτερη χαρά, να ενημερώσω ότι μετά από πολλές μέρες αγωνίας και απόγνωσης, βλέπουμε – επιτέλους – κάποια ενθαρρυντικά σημάδια που μας καταδεικνύουν ότι η μάχη θα κερδιθεί. Οι γιατροί είναι αρκετά αισιόδοξοι και η κατάσταση της υγείας του είναι σοβαρή αλλά σταθερή. Έχει λίγη αλλά σταθερή βελτίωση κάθε μέρα, κάτι που δείχνει ότι ανταποκρίνεται στη θεραπεία.
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι αποφεύγω να μιλάω για θέματα υγείας, ιδίως μετά τον θάνατο του αδερφού μου. Αναγκάζομαι όμως σήμερα να ενημερώσω για την κατάσταση του πατέρα μου θέλοντας να καθησυχάσω γνωστούς και συγγενείς, οι οποίοι “ενημερώθηκαν” για την κατάσταση από ένα συγκεκριμένο δημοσίευμα την ημέρα του συμβάντος το οποίο έγραφε για “κωματώδη κατάσταση” αλλά παράλληλα ότι “δεν κινδυνεύει η ζωή του”. Ειρήσθω εν παρόδω να τονίσω ότι τη στιγμή που δημοσιευόταν αυτό το άρθρο η οικογένεια δεν είχε ακόμα ενημερωθεί επισήμως από τους γιατρούς…
Καταλαβαίνω απόλυτα ότι ένα σοβαρό περιστατικό υγείας ενός πρώην Δημάρχου αποτελεί μία – έστω μικρή – είδηση. Καλό θα ήταν όμως να διασταυρώνονται μερικές πληροφορίες. Όπως έκαναν άλλοι δημοσιογράφοι που μου τηλεφώνησαν ή μου έστειλαν μήνυμα για να ενημερωθούν για τα πεπραγμένα ή αναφέρθηκαν στο θέμα με ιδιαίτερη ευαισθησία και διακριτικότητα.
Ο πατέρας μου είναι μαχητής, είναι δυνατός και του έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη ότι θα κερδίσει και αυτή την μάχη. Την πιο σοβαρή της ζωής του. Κράτα γερά μπαμπά! Hasta la victoria siempre!
