Ήταν μια μέρα σαν και αυτήν, 9 Μαΐου του 2010, ημέρα Κυριακή τότε, όταν ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης ολοκλήρωνε μια διδακτική εμπειρία στην Α2 Ανδρών και επέστρεφε πανηγυρικά στα μεγάλα σαλόνια όπου παραμένει, δέκα χρόνια μετά, παρά τις δυσκολίες. Αφού από τότε μπορεί να κινδύνευσε αλλά δεν έπεσε ποτέ.
Η ομάδα του Νίκου Σαμαρά, του Γρηγόρη Σιδηρόπουλου και του Δημήτρη Γραμματικάκη, με καθοδηγητή τον Γιάννη Ανδρεάδη στον πάγκο (αυτοί που εικονίζονται σε πρώτο πλάνο στην κεντρική φωτογραφία), έκανε το μπρέικ μέσα στην Αμαλιάδα, κέρδιζε τον Κόροιβο με 3-1 σετ κάνοντας 3-1 και το σκορ στην σειρά των τελικών των πλέι οφ της Α2 Ανδρών και με πανηγυρικό τρόπο επέστρεφε μετά από έναν χρόνο διδακτικής απουσίας στην ελίτ του ελληνικού βόλεϊ.
«Α’ Εθνική θέλω να σε δω και να τρελαθώ» φώναζαν οι Blue Pistoleros τρεις μέρες πριν στο κλειστό γυμναστήριο της Αλεξανδρούπολης, τότε που είχε διεξαχθεί το τρίτι παιχνίδι των πλέι οφ. Από το πρωί του Σαββάτου είχε ταξιδέψει η ομάδα του Εθνικού στην Αμαλιάδα για το μεγάλο παιχνίδι εκείνου του κυριακάτικου απογεύματος και μοναδικό σκοπό την εποστροφή στην Α1, όπου τότε μετρούσε 40 χρόνια σταθερής τις περισσότερες φορές παρουσίας.
«Ο Εθνικός πανάξια εξασφάλισε το δεύτερο εισιτήριο της ανόδου. Στην κρίσιμη στιγμή ήταν αυτός που έπρεπε. Εμφανίστηκε δυνατός, αποφασισμένος και παθιασμένος, με τους “μεγάλους” να αναδεικνύονται σε ηγετικές μορφές και να συμπαρασύρουν και τους νεαρούς. Η ψυχή του Εθνικού, η βαριά φανέλα, η θέληση, η εμπειρία και η προσωπικότητα των παικτών ήταν τα στοιχεία που έφεραν την επιτυχία, ξεπερνώντας αντίπαλο, αντιξοότητες και κούραση», σχολίαζε στο ρεπορτάζ του μεγάλου ιστορικού αγώνα ο Γιώργος Πανταζίδης.
Στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς των τελικών οι Εβρίτες έχασαν με 25-23 το πρώτο σετ εξαιτίας κάποιων μικρολαθών. Η συνέχεια όμως ήταν τελείως διαφορετική. Ο Εθνικός ήταν διαβασμένος και καλά στημένος από τον προπονητή του Γιάννη Ανδρεάδη. Η υποδοχή έδεσε και ήταν αλάνθαστη, το μπλοκ απροσπέλαστο και οι άμυνες διαδέχονταν η μια την άλλη. Ο Σαμαράς ανέβηκε, ο Κίτσιος έκανε ένα εκπληκτικό επιθετικό παιχνίδι και μαζί τους υπόλοιπους παίκτες, άξιους συμπαραστάτες, τα τρία υπόλοιπα σετ έγιναν εύκολη υπόθεση για τους κυανόλευκους. 18-25, 16-25, 19-25 και το πάρτι μόλις άρχιζε.
«Κάναμε την καλύτερη φετινή μας εμφάνιση. Είναι μεγάλη χαρά και σπουδαία υπόθεση το γεγονός ότι η ομάδα επιστρέφει στην Α1. Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά που έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και σε όσους ήταν κοντά την ομάδα» δήλωνε τότε από την Αμαλιάδα στο ΤhrakiSport ο προπονητής του Εθνικού Γιάννης Ανδρεάδης.
«Κατακτήσαμε δίκαια την άνοδό μας στην Α1 ανδρών. Αν και είχαμε κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα με τις τρεις συνεχόμενες ήττες, στη συνέχεια παρουσιάσαμε αγωνιστική σταθερότητα και καταφέραμε να τερματίσουμε στη δεύτερη θέση ισοβαθμώντας με τον Επίκουρο. Στα πλέι οφ αξιοποιήσαμε το πλεονέκτημα έδρας που είχαμε και πήραμε το δεύτερο εισιτήριο για την επαγγελματική κατηγορία. Επιστρέφουμε στη μεγάλη κατηγορία για να μείνουμε», πρόσθετε ο Γιάννης Ανδρεάδης και συμπλήρωνε: «Μπορεί να υπήρχε χάσμα γενεών μεταξύ των έμπειρων και των νεαρών παικτών, ωστόσο, κατόρθωσαν να το καλύψουν με τη σκληρή δουλειά και να βγάλουν μέσα στο γήπεδο ένα μαχητικό σύνολο».
Ο Εθνικός σε εκείνο το ιστορικό παιχνίδι στην Αμαλιάδα αγωνίστηκε έχοντας ως μαέστρο στην πάσα τον Άκη Σιδηρόπουλο, βασικές αιχμές στην επίθεση τον Κώστα Κίτσιο και τον αείμνηστο Νίκο Σαμαρά, σε καλή μέρα και τους Δημήτρη Γραμματικάκη και Γιώργο Φλετούρη ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του πιτσιρικά (μόλις 16-17 ετών τότε) Ραφαήλ Κουμεντάκη, του επίσης πιτσιτικά τότε Ανέστη Δαλακούρα που είχε περάσει ως αλλαγή και του αδερφού του Κώστα Δαλακούρα, ο οποίος ήταν το… λίμπερο της ομάδας.
Το πρωί της επόμενης μέρας, ήταν η ώρα της θριαμβευτικής υποδοχής στο αεροδρόμιο «Δημόκριτος». Οι θριαμβευτές επέστρεφαν στη βάση τους και παρά το εργάσιμο της ημέρας, οι άνθρωποι της διοίκησης της ομάδας του Εθνικού και αρκετοί φίλοι του συλλόγου πηγαιναν στο αεροδρόμιο «Δημόκριτος» και υποδέχονταν με ένα ολόθερμο χειροκρότημα, αγκαλιές και φιλιά τον Γιάννη Ανδρεάδη και τους παίκτες του. «Πρώτος απ’ όλους ο Πρόεδρος της ομάδας Χάρης Καρυωτάκης που ανακοίνωσε στους παίκτες το πριμ της ανόδου. Κοντά ο Πρόεδρος του ΑΟΔΑ Βαγγέλης Θεοδώρου, ο δημοτικός σύμβουλος Γρηγόρης Καραπιπέρης, οι παλιοί αθλητές και πρωτοστάτες της Λέσχης Πετοσφαίρισης Μάκης Δημητριάδης και Θανάσης Κασαμπαλής και πολλοί άλλοι. Τα χαμόγελα ικανοποίησης και ευτυχίας ήταν διάχυτα. Η χαρά όλων μεγάλη καθώς οι κόποι και οι θυσίες μιας ολόκληρης χρονιάς δικαιώθηκαν. Η Αλεξανδρούπολη και ο Έβρος είναι για τα ψηλά. Ένα διάλλειμα ενός έτους στην Α2, ήταν αρκετό. Άπαντες έδωσαν υπόσχεση για καλύτερες ημέρες από του χρόνου και στην Α1», έγραφε στο σχετικό ρεπορτάζ το ThrakiSport.
Ευτυχής αλλά και απόλυτα δικαιωμένος επέστρεφε με την αποστολή της ομάδας από την Αμαλιάδα ο πρόεδρος του τμήματος βόλεϊ του Εθνικού Πέτρος Αρχοντίδης: «Θέλω να πιστεύω ότι ήταν ένα διάλλειμα. Ο Εθνικός δεν αντέχει πάνω από ένα χρόνο στην Α2. Είμαστε για τα μεγάλα σαλόνια αλλά θέλει πάρα πολύ δουλειά για να παραμείνουμε και να μαστε όπως ήμασταν, για πολλά χρόνια εκεί. Αυτό που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε, είναι ότι υπάρχουν πολλά μικρά παιδιά με μεγάλο ταλέντο» σημείωνε ο Αρχοντίδης ευχαριστώντας τους αθλητές για την προσπάθεια όλης της χρονιάς αλλά και τον φίλαθλο κόσμο της πόλης για την συμπαράσταση.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση της χρονιάς ήταν όταν μετά το τέλος του 4ου τελικού 1.500 θεατές μας χειροκρότησαν, αν και έβλεπαν την αντίπαλο ομάδα να παίρνει τη νίκη και την άνοδο, πρόσθετε ο τότε προπονητής του Εθνικού (και νυν της γυναικείας ομάδας της Νίκης Αλεξανδρούπολης) Γιάννης Ανδρεάδης. Το ανερχόμενο αστέρι της ομάδας Ραφαήλ Κουμεντάκης, που αν και ανήλικος ακόμα κατάφερε με τις επιδόσεις του να γίνει βασικός ακραίος τον Εθνικό, να κερδίσει θέση βασικού στην Εθνική Εφήβων και να κληθεί στην Εθνική Ανδρών, σχολίαζε: «Αυτό το τέλος ήταν η επιβράβευση μιας τεράστιας προσπάθειας, μιας μεγάλης πορείας. Ήταν μια χρονιά πολύ κουραστική με πολλά παιχνίδια σε διοργανώσεις. Τα καταφέραμε και φωνάξαμε ότι είμαστε εδώ. Είναι όμως μόνο μια αρχή. Τώρα αυξάνονται οι υποχρεώσεις και οι απαιτήσεις».
Οσο για τη μεγάλη μορφή του ελληνικού βόλεϊ που ακούει στο όνομα Νίκος Σαμαράς και αποτέλεσε τον βασικό πυλώνα της όλης προσπάθειας και της επιτυχίας του Εθνικού; Δήλωνε με την άφιξη της ομάδας στην Αλεξανδρούπολη: «Ήταν μια τεράστια επιτυχία γιατί ξεκινήσαμε άσχημα και κανένας δεν πίστευε στην αρχή ότι θα φτάναμε στο σημείο να πανηγυρίσουμε. Υπήρχε μια μίξη νέων παικτών με παλιούς, ήταν ένα πείραμα που και εγώ δεν ήξερα που μπορούσε να βγάλει. Πραγματικά η ομάδα έδειξε από ένα σημείο και μετά τις μεγάλες της δυνατότητες που έχει και κερδίσαμε την άνοδο. Υπάρχει ικανοποίηση και επιβεβαίωση που μας φέρνει απίστευτα συναισθήματα. Το μυστικό μας, αυτό που μας κράτησε στις δύσκολες στιγμές, ήταν το πολύ καλό κλίμα μεταξύ μας, οι πολύ καλές σχέσεις που είχαμε στην ομάδα» τόνιζε ο αείμνηστος Νίκος Σαμαράς, ενώ σε σχέση με την συνεργασία του με τη νέα φουρνιά επεσήμαινε ότι ήταν πολύ καλή. «Εύχομαι τα παιδιά να πήραν πραγματικά και αληθινά εφόδια για την καριέρα τους που ξεκινά μόλις τώρα».
Δέκα χρόνια μετα, ο Εθνικός που μια μέσα σαν και αυτήν ανέβηκε στην Α1, παραμένει στα μεγάλα σαλόνια. Με τις εξελίξεις του κορονοϊού όλα δείχνουν ότι παρά την κακή αγωνιστική χρονιά, θα δοθεί στην ομάδα της Αλεξανδρούπολης η δυνατότητα να παραμείνει και την επόμενη σεζόν στη Volley League. Είναι άλλη υπόθεση και μεγάλο ερωτηματικό αν η διοίκηση θα αντέξει το βάρος και θα το πράξει…
