Την απόφαση να κρεμάσει οριστικά τα αθλητικά της παπούτσια έλαβε στα 45 της χρόνια μια από τις μεγαλύτερες βολεϊμπολίστριες που ανέδειξε ο νομός Έβρου, η Μαρία Καρδαμανίδου, που σε πείσμα πολλών συνέχιζε ακόμα και τώρα να δραστηριοποιείται στον χώρο και να βοηθά με την εμπειρία της ομάδες, συμπαίκτριες αλλά και αντιπάλους.
Από τα 13 της χρόνια στα γήπεδα, άρχισε να ασχολείται με το άθλημα αρχικά στον Ακρίτα Νέας Βύσσας και δυο χρόνια μετά πήρε την πρώτη της μεταγραφή για τον Γ.Σ. Γρεβενών. Άλλα δυο χρόνια μετά, σε ηλικία 17 ετών και έχοντας ήδη ύψος 1.87, μετεγγράφεται στον Φιλαθλητικό, μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της Θεσσαλονίκης, την οποία υπηρέτησε για επτά χρόνια.
Παράλληλα όμως συμμετείχε και στις Εθνικές Ομάδες Κορασίδων, Νεανίδων και αργότερα Γυναικών ως βασικό στέλεχος αυτών, αποκομίζοντας πολλές εμπειρίες και διεθνείς συμμετοχές με αποτέλεσμα γρήγορα να γίνει μήλον της Έριδος για πολλά σωματεία που πρωταγωνιστούν στο Ελληνικό πρωτάθλημα (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Άρης).
Το 1996 εκμεταλλευόμενη την υπόθεση Μποσμαν σχετικά με την ελευθερία μετακίνησης εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε σε συμφωνία με την Γαλλική ομάδα Καλαί (A.C.Calais) και έγινε η πρώτη Ελληνίδα βολεϊμπολίστρια που αγωνίζεται σε ξένο πρωτάθλημα, ανοίγοντας τον δρόμο της Ευρώπης σε πολλές άλλες Ελληνίδες αθλήτριες. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στην επίσης Γαλλική A.U.C Aix En Provence) και το 1998 μπήκε στα μεγάλα σαλόνια του Ιταλικού πρωταθλήματος, όπου πραγματοποίησε δύο δυνατές σεζόν στην Τραντέκο Αλταμούρα και την Τορτορέτο, με την τελευταία να δίνει στην αθλήτρια μια μεγάλη διάκριση συμπεριλαμβάνοντάς την στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ του παγκόσμιου βόλεϊ με 40 πόντους σε ένα παιχνίδι και την 10η θέση ανάμεσα σε κορυφαία ονόματα βολειμπολιστριών.
Το 2000 κλείνει ο κύκλος της Ευρώπης και επιστρέφει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αγωνίζεται για δύο χρόνια στον Φ.Ο. Βριλησσίων στην Αθήνα και το 2002 αποφασίζει να γυρίσει στη Θεσσαλονίκη για να ολοκληρώσει την καριέρα της, την οποία ωστόσο τελείωσε φέτος 15 χρόνια αργότερα
Αγωνίζεται στον Αίαντα Ευόσμου, στον Γ.Σ. Ηρακλή, στο Σ.Α.Α.Κ. Ανατόλια, στην Νίκη Βόλου, τον Δημόκριτο Μυγδονίας, επιστρέφει μετά από πάρα πολλά χρόνια στον Έβρο για χάρη του Α.Ο. Ορεστιάδας όπου ήταν συμπαίκτρια και με την αδερφή της Ειρήνη, και στην συνέχεια πάει και στον ΒΑΟ.
Την περασμένη σεζόν 2016-17 αγωνίστηκε με τον Αίαντα Ατέρμωνα όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο της ΕΣΠΕ Μακεδονίας. Παράλληλα, βοηθά την ομάδα και προπονητικά στις ακαδημίες της ενώ ήδη από το 2012 ως σήμερα είναι υπεύθυνη των ακαδημιών του Α.Σ. Αθλέτικο Θεσσαλονίκς καθώς είναι απόφοιτος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδικότητα πετοσφαίριση και κάτοχος κάρτας προπονητού Α’ Κατηγορίας.
Αν και γεννήθηκε στη Νέα Βύσσα το 1972, το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της αλλά και της ζωής της το πέρασε εκτός Έβρου, ανοίγοντας γρήγορα τα φτερά της και εκμεταλλευόμενη τις ευκαιρίες που της δόθηκαν. Πλέον κατοικεί στον Δήμο Ωραιοκάστρου, όπου μένει με τον σύζυγο και τις δύο κόρες τους Κατερίνα και Μαγδαληνή.
Κρεμώντας τα αθλητικά της παπούτσια, αφήνει πίσω μια μεγάλη 32χρονη καριέρα στην οποία θα θυμάται έντονα ιδίως την τετραετία 1997-2000 που ήταν αρχηγός της Εθνικής Ομάδας Γυναικών (κάνοντας 101 επίσημες διεθνείς συμμετοχές) και φτάνοντας μεταξύ άλλων στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα της Κωνσταντινούπολης, στο χάλκινο μετάλλιο στο Κύπελλο Άνοιξης του Μπρνο της Τσεχίας και την 8η θέση στο Πανευρωπαϊκό της Ρώμης για πρώτη φορά στην ιστορία της Εθνικής Γυναικών.
