Παρουσία του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και ισχυρού άντρα του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου μπάσκετ, Γιώργου Βασιλακόπουλου διεξήχθη το Σάββατο ο τελικός του κυπέλλου ΕΚΑΣΑΜΑΘ. Το ThrakiSportS και ο ανταποκριτής του στην Κομοτηνή Γιάννης Παπαδόπουλος συνομίλησε μαζί του πριν το τζάμπολ για όλα τα καυτά ζητήματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή στο χώρο του μπάσκετ, σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
Ο Γιώργος Βσιλακόπουλος ξεκίνησε την συνομιλία του με το ThrakiSportS λέγοντας πως «εκπληρώνω μία υποχρέωση που είχαμε κάνει, πάνω σε έναν πάνω απ’ όλα φίλο, σε έναν συναγωνιστή και συνοδοιπόρο, στο δύσκολο έργο που είχαμε να επιτελέσουμε αυτές τις δεκαετίες στο ελληνικό μπάσκετ. Είμαι εδώ για τον Τάσο τον Χαραλαμπίδη, για αυτό το αθλητικό μνημόσυνο που γίνεται, διότι το χρωστούσαμε».
ΘS: Τι ήταν για εσάς ο Τάσος Χαραλαμπίδης;
Γ.Β: Δεν έχει ίσως σημασία τι σήμαινε για εμένα αλλά συνολικά για το μπάσκετ. Ο Τάσος ήταν πρωταγωνιστής στην αναβάθμιση του μπάσκετ εδώ στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης. Όλοι του οφείλουμε ευγνωμοσύνη και τιμή και πρέπει όχι μόνο να τον θυμόμαστε αλλά και να τον τιμούμε. Η παρουσία του άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της προόδου και της προκοπής. Ήταν άνθρωπος ο οποίος είχε συγκεκριμένες θέσεις, αξίες, αρχές και ιδέες, τις οποίες υπηρετήσαμε αρκετές δεκαετίες. Ο Τάσος αναβάθμισε αυτή την περιοχή. Ξεκίναγε το πρωί από τις Σέρρες και έφτανε το βράδυ στην Ορεστιάδα. Καταλαβαίνετε για τι άνθρωπο μιλάμε. Εμένα όποτε ερχόμουν εδώ με… ξεθέωνε, να τρέχουμε εδώ και εκεί και είχε αγωνία για το καλό του αθλήματος. Επίσης, ήταν ο έφορος της Εθνικής ομάδας των Παίδων και γενικά στο αναπτυξιακό ο ρόλος του Τάσου ήταν τεράστιος. Το κενό που άφησε είναι δυσαναπλήρωτο.
ΘS: Για να τιμήσετε τη μνήμη του Τάσου Χαραλαμπίδη, βρισκόσαστε μετά από πολλά χρόνια στην Θράκη. Πέρυσι φιλοξενήθηκε εδώ, στην Ξάνθη, η Εθνική Ομάδα. Θα βλέπουμε πλέον πιο συχνά εσάς και μεγάλες διοργανώσεις σε αυτήν την περιοχή.
Γ.Β: Η παρουσία του κόσμου στο περσινό τουρνουά στην Ξάνθη, αλλά και ο κόσμος που βρίσκεται σήμερα εδώ στην Κομοτηνή, αποδεικνύει ότι υπάρχει πολυπληθές κοινό που αγαπάει το μπάσκετ στην περιοχή σας. Όπως έχω ξαναπεί, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Θράκη πέρασε τις… εξετάσεις, αν θέλετε να το θέσουμε έτσι, και δικαιούται να διοργανώσει και άλλες μεγάλες διοργανώσεις. Τώρα, αν θα είναι κάτι σε σχέση με την Εθνική Ομάδα ή κάτι με το Κύπελλο, είναι κάτι που θα το δούμε. Η Ομοσπονδία θέλει το μπάσκετ να πηγαίνει σε όλες τις περιοχές και πόσω μάλλον όταν αυτές είναι ακριτικές.
ΘS: Ακούστηκε άλλωστε έντονα ότι ενδεχομένως, αν ήταν άλλη η σύνθεση του τελικού του κυπέλλου μπάσκετ, θα διεξαγόταν στην Ξάνθη. Ένα άλλο θέμα που απασχολεί το κοινό της περιοχής είναι η αναδιάρθρωση των πρωταθλημάτων, καθώς από αυτήν θα εξαρτηθεί ενδεχόμενη άνοδος επιπλέον ομάδων από την Θράκη. Αλήθεια, ποιος είναι ο σχεδιασμός της ομοσπονδίας;
Γ.Β: Κάθε τέλος του χρόνου πάντα αυτή η κουβέντα γίνεται. Είναι ένα θέμα, το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ευκαιριακά. Τουλάχιστον εγώ δεν το αντιμετώπιζα ποτέ ευκαιριακά. Υπάρχει ένας προγραμματισμός και εφόσον εμπίπτει στον προγραμματισμό γίνονται. Εφόσον δεν εμπίπτει στον προγραμματισμό, παραμένει θέμα προς συζήτηση.
ΘS: Για το τέλος, κ. πρόεδρε, θα ήθελα να σας ρωτήσω για ένα γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα, για την κόντρα μεταξύ FIBA και Ευρωλίγκας που έχει ξεσπάσει ιδιαίτερα έντονα το τελευταίο διάστημα
Γ.Β: Θα σας απαντήσω πού πάει το μπάσκετ και η Eurolεague και γιατί είμαι αντίθετος. Παίξανε το βράδυ της Παρασκευής στον ημιτελικό του Final Four δύο ομάδες και δεν είδα να το σχολιάζει κανένας. Μία ισπανική και μία τούρκικη (σ.σ. η Λαμποράλ Κούτσα και η Φενερμπαχτσέ). Έπαιξε κανένας τούρκος ή κανένας ισπανός σε αυτές τις δύο ομάδες; Αυτό δεν σας βάζει σε σκέψεις ότι πυροβολούν έτσι το αναπτυξιακό πρόγραμμα το ευρωπαϊκό; Που είναι οι νέοι αστέρες; Αν πάμε δέκα χρόνια πίσω, το επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων ήταν πολύ υψηλότερο απ’ ότι είναι σήμερα. Τώρα, αντί να πηγαίνει προς τα πάνω πάει προς τα κάτω. Γι’ αυτό και έχει περάσει το δόγμα, αν ρωτήσετε κάποιον από τους νέους παράγοντες που εισέρχονται στον χώρο του μπάσκετ, ζητάνε να αυξήσουμε τον αριθμό των αλλοδαπών. Και το κυρίαρχο επιχείρημα είναι ότι οι έλληνες είναι ακριβοί, ενώ μπορούμε να βρούμε αλλοδαπούς γυρολόγους με φθηνότερα. Και τους απαντώ ότι εμείς εδώ είμαστε για να υπηρετούμε το ελληνικό μπάσκετ και όχι το μπάσκετ στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και είμαι και εναντίον αυτού του φαινομένου που λέγεται Euroleague. Η FIBA παραδοσιακή, οργανωτική, η αρχή του αθλήματος, το υπηρετούσε πολύ καλύτερα απ’ ότι σήμερα. Ακόμα και από πλευράς οικονομικής.
