Το Tomorrowland έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής στον κόσμο. Γίνεται κάθε καλοκαίρι από το 2005 μέχρι και σήμερα στο Εθνικό Πάρκο De Schorre στο Boom του Βελγίου και αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς ο μουσικός τουρισμός μπορεί να προσελκύσει χιλιάδες κόσμο ανά την υφήλιο που επιθυμεί να συνδυάσει τις διακοπές του με τη μουσική.
Την ώρα που η Ελλάδα συνδέεται τουριστικά με το μουσακά, τη Μύκονο, το τζατζίκι, τα ηλιοβασιλέματα και τους θεούς, κάπου αλλού χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουν για να στηθεί ένα φεστιβάλ που στην αρχή θεωρήθηκε ως ένα αστείο που έστησαν οι κάτοικοι για να γελάνε μεταξύ τους και μετά εξελίχθηκε σε μια τεράστια διοργάνωση με παγκόσμια αναγνώριση. Κατ’ εικόνα του Mysteryland, του αντίστοιχου φεστιβάλ που γίνεται στην γειτονική Ολλανδία από το 1992, αρχίζει να χτίζεται και το Tomorrowland στο Βέλγιο. Το 2008 συμμετείχαν 100 DJ’ s και οι επισκέπτες ξεπέρασαν τους 50.000 για πρώτη φορά. Το 2010 οι Swedish House Mafia και ο David Guetta προκάλεσαν μαζική εισροή κόσμου και το sold out έγινε πολλές μέρες πριν καν ξεκινήσει το φεστιβάλ. Το 2012 συμμετείχαν 400 DJ’ s, το φεστιβάλ είχε πάνω από 180.000 κόσμο και ξεχώρισε για τον πολυεθνικό του χαρακτήρα.
Φέτος έκλεισε τα 10 χρόνια από την δημιουργία του και ήταν εκεί ο Αριστοτέλης και ο Πάνος που έφυγαν από την Κομοτηνή και πήγαν στο Βέλγιο αποκλειστικά και μόνο για το φεστιβάλ. Έχει μερικές μέρες που γύρισαν και η φωνή τους ακόμα δεν έχει βρει την κανονική της χροιά. Με λίγο βραχνή φωνή μας μιλάνε για το φεστιβάλ. Πριν το φεστιβάλ «Πέρυσι είχαμε προσπαθήσει να κλείσουμε εισιτήριο αλλά δεν τα καταφέραμε. Φέτος οργανωθήκαμε από νωρίς. Κάθε χρόνο όταν ανοίγει η Tomorrowland γίνεται το pre-registration» μας λένε ο Πάνος Σιδεράς και Αριστοτέλης Αλατζίδης .
«Για να μπεις μόνο στην λίστα αναμονής και να έχεις δικαίωμα να πάρεις εισιτήριο πρέπει να ακολουθήσεις αυτή την διαδικασία. Αυτό έγινε τον Ιανουάριο. Με το link που είχαμε έπρεπε την ημέρα που βγαίνουν τα εισιτήρια να είμαστε μέσα στο σύστημα για να δούμε τα πακέτα. Θα έβγαιναν στις έξι η ώρα, οπότε μαζευτήκαμε σπίτι από τις 4 και μισή και περιμέναμε. Όσο πλησίαζε η ώρα τόσο αγχωνόμασταν. Κάναμε υπολογισμούς για να πετύχουμε το καλύτερο timing: ο ένας θα χρονομετρούσε κι ο άλλος θα έκανε το κλικ. Πατήσαμε και στην οθόνη έλεγε πως η ζήτηση είναι τεράστια και υπήρχε λίστα αναμονής. Τα διαθέσιμα εισιτήρια ήταν περίπου 360.000 και οι άνθρωποι που περίμεναν online ήταν εκατομμύρια. Έπειτα απογοητευτήκαμε και σκεφτόμασταν να βρούμε άλλον τρόπο να ξοδέψουμε τα λεφτά που είχαμε μαζέψει για το Tomorrowland. Ο ένας έκανε το τσιγάρο της παρηγοριάς, ο άλλος κοιτούσε νευριασμένος την οθόνη. Μετά από λίγο η οθόνη ασπρίζει, είχαμε κάνει πρόβα την πιστωτική για να τα συμπληρώσουμε όλα πολύ γρήγορα. Όταν βγήκε η λέξη success κάναμε ένα ουφ και πανηγυρίσαμε, η μάνα μου απ’ έξω ρωτούσε τι έγινε και στην απάντηση «Μάνα, κλείσαμε για Tomorrowland» δεν κατάλαβε και πολλά. Για το εισιτήριο πληρώσαμε 410 ευρώ. Περιλάμβανε 4 βράδια διαμονής στο Dreamville που είναι το κάμπινγκ του φεστιβάλ και τη σκηνή που μέναμε. Μετρούσαμε μέρες μέχρι να έρθει η ημερομηνία.
Όταν έφτασε η μεγάλη μέρα φτιάξαμε βαλίτσα και πήγαμε στο αεροδρόμιο, θα πετούσαμε με ανταπόκριση. Μόλις φτάσαμε περιμέναμε τις αποσκευές μας και είδαμε να βγαίνει μόνο μια βαλίτσα. Κακοτυχία, μπερδεύτηκαν οι βαλίτσες μας και μείναμε χωρίς πράγματα στο Βελιγράδι. Μάθαμε όλους τους δρόμους απ’ έξω, ήμασταν με τα ίδια ρούχα και εντελώς άυπνοι. Ευτυχώς το εισιτήριο για το φεστιβάλ το είχαμε πάνω μας και δεν χάσαμε την ψυχραιμία μας. Την επόμενη ημέρα βρήκαμε τις βαλίτσες μας και φύγαμε για Tomorrowland! Τέλος καλό, όλα καλά». Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ «Πήγαμε και ψωνίσαμε ποτά πριν πάμε στο φεστιβάλ γιατί οι τιμές ήταν απλησίαστες. Το σκεφτόσουν και για να φας και για να πιείς νερό.
Όταν φτάσαμε τακτοποιηθήκαμε στην σκηνή και αρχίσαμε να γνωρίζουμε κόσμο. Όλοι ήταν ευδιάθετοι, σού έλεγαν καλημέρα, καθόντουσαν για μια μπύρα και είχαν όρεξη να μιλήσουν με ανθρώπους από άλλες χώρες και να πάρουν ερεθίσματα από τις διαφορετικές καταβολές του καθενός. Τριγυρνώντας μες στο φεστιβάλ συναντήσαμε κι άλλους Έλληνες και πιάσαμε τη συζήτηση. Εμείς κάναμε κολλητή παρέα με κάτι παιδιά από την Νορβηγία. Κατά κύριο λόγο το φεστιβάλ είχε νέους ανθρώπους αλλά υπήρχαν και μεγαλύτεροι. Με το που μπήκαμε συναντήσαμε μια γιαγιά να σηκώνει τα χέρια της και να φωνάζει με τρεμάμενη φωνή Tomorrowlααααand! Μπορείς να φανταστείς την γιαγιά σου σε παρόμοια κατάσταση;
Η μουσική ξεκινούσε από τις δώδεκα το μεσημέρι και σταματούσε γύρω στις δώδεκα το βράδυ. Δεν τραβούσε μέχρι αργά: όταν κάνεις ένα τόσο μεγάλο φεστιβάλ πρέπει κάπου να το περιορίσεις. Όλα ήταν πολύ οργανωμένα. Φανταζόμασταν πως όταν γυρίσουμε σπίτι δεν θα μπορούμε να ακούμε γιατί η μουσική θα είναι τέρμα και θα μας δημιουργήσει πρόβλημα. Αλλά ήταν τόσο όσο έπρεπε. Έπειτα, δεν υπήρχαν πουθενά σκουπίδια, ανά πέντε λεπτά περνούσαν καθαριστές και τα μάζευαν. Φοβερός επαγγελματισμός, ο κόσμος εκτιμούσε τους ανθρώπους που καθάριζαν, τους ευχαριστούσε και τους καλούσε για μπύρα. Η μουσική και η ενέργεια ήταν απίστευτη, όλοι ήταν ευδιάθετοι και δε σε πείραζε το να σε σκουντήξουν, να σε πατήσουν και να ρίξουν το ποτό τους πάνω σου. Καπνοί, φωτιές, πυροτεχνήματα. Για να φανταστείς το μέγεθος, το Dreamville και η κεντρική σκηνή από το Tomorrowland ξεπερνά σε μέγεθος την Κομοτηνή.
Το μόνο που μας ενόχλησε στο φεστιβάλ είναι ότι αυτοί που έδιναν ναρκωτικά στον κόσμο, επέμεναν πολύ και ήταν κουραστικό μετά από κάποιο σημείο. Υπήρχαν εξελιγμένα ναρκωτικά, το 90% του κόσμου έπαιρνε, αλλά παρόλα αυτά δεν υπήρξαν άσχημα σκηνικά και φασαρίες. Πάντως υπάρχει αυτή η κλισέ νοοτροπία στο εξωτερικό που οι κανόνες διασκέδασης επιτάσσουν τα πιοτό και τα …κουμπιά για να περάσεις καλά, η παρέα και το κλίμα φυσικά έρχονται δεύτερα. ø
Όταν το φεστιβάλ τελείωσε Με το που γυρίσαμε στην Κομοτηνή κάτσαμε να φάμε κάπου να το ευχαριστηθούμε. Μας φαίνονταν όλα πολύ φθηνά μετά από τα χρήματα που ξοδεύαμε εκεί για να τρώμε. Ακόμα διηγούμαστε το πώς περάσαμε, προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε όλους τους φίλους μας μαζί για να μην τα λέμε εκατό φορές. Γυρίσαμε με πολλές εικόνες στο μυαλό. Τα σκηνικά που βασίζονταν πάνω σε παραμύθι και είχαν διάφορα μυθικά πλάσματα, οι σκηνές που κοιμόμασταν και ήταν ζωγραφισμένες, η θέα από την κεντρική σκηνή όταν ανεβήκαμε τρία άτομα ο ένας στην πλάτη του άλλου για να βλέπουμε καλύτερα και οι παρέες που κάναμε, όλα αυτά μαζί. Και φυσικά οι μουσικές που παίζουν ακόμα στα αυτιά μας και θα παίζουν για καιρό.
Σε όποιον θέλει να πάει του χρόνου, του προτείνουμε να αρχίσει να μαζεύει λεφτά από τώρα και να μην το χάσει, γιατί όπως λέει και το μότο της διοργάνωσης “Yesterday is History, Today is a Gift, TOMORROW is Mystery”.
Πηγή: http://www.xronos.gr
