Ανταπόκριση από την Ξάνθη: Δημήτρης Καλτέκης
– Με τη συμμετοχή της στην Ομάδα Επίλεκτων Ευρωπαίων Αθλητών Ταεκβοντο, η Ξανθιώτισσα αθλήτρια Ομέρογλου Μινεβέρ ολοκλήρωσε μία χρονιά γεμάτη επιτυχίες.
Στην παραπάνω διοργάνωση που έγινε στο Μόναχο η Ξανθιώτισσα δεν κατάφερε να νικήσει την Ασιάτισσα πρωταθλήτρια, λόγω ενός τραυματισμού της στον ώμο, όμως νωρίτερα μέσα στο 2013 η 17χρονη Μινεβέρ είχε κατακτήσει ήδη ένα χάλκινο μετάλλιο στο διεθνές πρωτάθλημα που έγινε στο Ισραήλ και την 5η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που έγινε στην Πορτογαλία, πέρα από τους εγχώριους τίτλους.
Η συμμετοχή της στο Πανευρωπαϊκό φορώντας τη στολή της Εθνικής Ελλάδος ήταν σύμφωνα με την ίδια η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα της και η αφορμή για να ανεβάσει τον πήχη, έχοντας πλέον υψηλότερους στόχους. Δικαιολογημένα, περιλαμβάνεται και μεταξύ των υποψηφίων για τον τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας της χρονιάς από την Θράκη στην διάρκεια του 2013.
Γεννημένη στις 28 Σεπτεμβρίου 1996 στην Ξάνθη, η Μινεβέρ Ομέρογλου – με καταγωγή από το Εύλαλο – αγωνίζεται εδώ και τρία χρόνια με το σύλλογο «ΑΣ Tae Kwon Do Χρυσούπολης». Νωρίτερα είχε αγωνιστεί για δύο χρόνια σε συλλόγους της Ξάνθης όμως τελικά προέκυψε η μεταγραφή της στο σύλλογο της γειτονικής μας πόλης όπου άρχισε και η ανοδική της πορεία.
Σχετικά με το πώς προέκυψε το ενδιαφέρον της για το Ταεκβοντό, η Μινεβέρ αποκαλύπτει μιλώντας στην εφημερίδα «Εμπρός» και το ThrakiSportS:
Ο.Μ.: «Είχε ξεκινήσει ο μικρότερος αδερφός μου και αρκετές φορές παρακολουθούσα τις προπονήσεις του. Μία ημέρα ο πατέρας μου, βλέποντας το ενδιαφέρον που έδειχνα στις προπονήσεις μου είπε ¨γιατί δεν ξεκινάς κι εσύ;¨. Αρχικά δεν ήθελα γιατί νόμιζα ότι θα είναι κάτι πολύ δύσκολο και ότι είναι μόνο για αγόρια και όχι για κορίτσια. Τελικά ο πατέρας μου με έπεισε να δοκιμάσω και όπως αποδείχθηκε είχε δίκιο γιατί αγωνιζόμενη είδα ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να εξασκείσαι σε αυτό και να το αγαπάς. Έτσι και εγώ ξεκίνησα και έφτασα μέχρι αυτό το σημείο και κατάλαβα ότι ήμουν λάθος μιας και βλέπω ολοένα και περισσότερα κορίτσια να ασχολούνται με το Tae Kwon Do. Είναι ένα ευγενές άθλημα όπου χρειάζεται όχι τόσο η δύναμη αλλά πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση και τεχνική. Και φυσικά πολύ δουλειά στις προπονήσεις».
Εσύ τι πρόγραμμα προπονήσεων ακολουθείς;
Ο.Μ.: «Προπονούμαι καθημερινά εκτός της Κυριακής 2-3 ώρες με το δάσκαλο μου στη Χρυσούπολη. Αυτό συνεπάγεται με επιπλέον κούραση, πολλά προσωπικά έξοδα και λίγο ελεύθερο χρόνο, όμως έχω βάλει κάποιους στόχους και θα προσπαθήσω για να τους πετύχω».
Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι;
Ο.Μ.: «Επόμενος στόχος είναι το πανελλήνιο γυναικών από το οποίο αν τερματίσω πρώτη θα πάω στο πανευρωπαϊκό και μετά στο παγκόσμιο! Απώτερος στόχος μου όμως και μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή μου με την Εθνική Ομάδα Ελλάδος στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες (2016 – Ρίο Ντε Τζανέιρο)!».
Ήδη έχεις αγωνιστεί με τη στολή της Εθνικής Νεανίδων. Ποιες ήταν οι εμπειρίες σου από τις διεθνείς διοργανώσεις που πήρε μέρος;
Ο.Μ.: «Ναι ήταν η 1η φορά που κλήθηκα στην Εθνική Ομάδα και ήταν μία μοναδική εμπειρία που είχα ως πρώτο στόχο. Από την εμπειρία μου εκεί πιστεύω ότι ανέβηκα ένα σκαλί ως αθλήτρια. Θεωρώ πολύ μεγάλη τιμή για εμένα να εκπροσωπώ την Ελλάδα, νιώθεις κάπως περίεργα εκείνη τη στιγμή. Έχεις την τιμή αλλά και τη μεγάλη ευθύνη να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου και παράλληλα νιώθεις την ικανοποίηση πως έχεις καταφέρει κάτι που χαροποιεί εσένα και όσους βρίσκονται γύρω σου».
Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις τον αθλητισμό με το σχολείο (η Μινεβέρ είναι μαθήτρια 3ης Λυκείου);
Ο.Μ.: «Σίγουρα είναι δύσκολο γιατί δε σου μένει πολύ ελεύθερος χρόνος όπως στους υπόλοιπους συμμαθητές μου. Όμως έχω το δικό μου πρόγραμμα που συνδυάζω και προπόνηση και σχολείο έτσι ώστε να προλαβαίνω τα πάντα. Βέβαια είναι πολύ ευχάριστο για εμένα το να αφιερώνω πολλές ώρες στις προπονήσεις γιατί είναι κάτι που μου αρέσει».
Τέλος, τι θα πρότεινες σε νεότερα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και που αφιερώνεις τις διακρίσεις σου;
Ο.Μ.: «Σε όλα τα νέα παιδιά συνιστώ να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να κυνηγούν τα όνειρα τους μέσα από εκεί γιατί ο αθλητισμός είναι υγεία και ζωή. Όσον αφορά τις διακρίσεις, θέλω να τις αφιερώσω στους γονείς μου, τον προπονητή μου Ι. Θεοδώρου και σ’ εμένα που κατάφερα να πάρω αυτό που ήθελα στους αγώνες μου».
