Ρεπορτάζ: Γιάννης Γιαγκίνης και Γιάννης Παπαδόπουλος
– Το ThrakiSportS συνεχίζει το αφιέρωμά του στον μεγάλο Νίκο Γκάλη και τον μοναδικό αγώνα που έπαιξε ως αντίπαλος με ομάδα την Θράκης. Έτσι, απευθύνθηκε στους πρωταγωνιστές της ομάδας του ΓΑΣ Κομοτηνή, που συμμετείχαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε εκείνο το παιχνίδι.
Πρωτεργάτης της ομάδας ήταν φυσικά ο προπονητής της Κούλης Ταξιλδάρης, που διηγείται σήμερα, μιλώντας στο thrakisports: «Αυτό που πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ από εκείνον τον αγώνα είναι ότι δεν έχουμε κοινή οικογενειακή φωτογραφία πριν από το τζάμπολ, όπως συνηθίζεται, γιατί το απαγόρευσε ο Γιάννης Ιωαννίδης. Είχε βλέπετε τα γούρια του και ένα από αυτά ήταν να μην βγαίνει η ομάδα του ποτέ φωτογραφία πριν το παιχνίδι, ακόμα και αν ο αντίπαλος ήταν δυο κατηγορίες κατώτερος, όπως εμείς».
Το αποτέλεσμα είναι απλά να υπάρχουν κάποιες διάσπαρτες φωτογραφίες από τις φάσεις του αγώνα, τις οποίες οι παίκτες του ΓΑΣ εξασφάλισαν από τον έναν όλον κι όλον φωτογράφο που βρίσκονταν εκεί. Ο Πασχάλης Αθανασίου, τότε παίκτης της ομάδας και σήμερα υπεύθυνος Ακαδημιών στην διοίκηση του ΓΑΣ Κομοτηνή θυμάται: «Τότε έρχονταν κάποιος φωτογράφος στο γήπεδο, τράβαγε εικόνες και μετά το παιχνίδι μας πλησίαζε και μας έλεγε “σε έχω σε εκείνο το σουτ” ή “σε έχω που σε μαρκάρει ο Γκάλης”. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στα νυχτερινά κέντρα. Μετά έβλεπες τις φωτογραφίες και τις αγόραζες αν σου αρέσανε και κάπως έτσι καταφέραμε να έχουμε μερικές εικόνες από εκείνο το ιστορικό παιχνίδι».
Όπως γίνεται αντιληπτό, υπήρξαν και παίκτες που δεν αγόρασαν φωτογραφίες τους, είτε γιατί δεν έτυχε να τους τραβήξει ο φωτογράφος είτε γιατί δεν ήταν ωραία η εικόνα τους είτε πολύ απλά γιατί δεν εκτίμησαν την αξία εκείνης της στιγμής. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ο αγώνας ήταν το 1986. Έναν χρόνο πριν κερδίσει η Εθνική Ομάδα το Ευρωμπάσκετ και γιγαντωθεί το άθλημα στην χώρα και ο μύθος της μεγάλης ομάδας του Άρη και του ίδιου του Γκάλη.
Ένας μύθος που ωστόσο δεν ήταν απλό θείο χάρισμα αλλά χρειάστηκε και αρκετή δουλειά. Ο Νεοκλής Λεμονίδης θυμάται χαρακτηριστικά: «Κάποια στιγμή και ενώ ο Άρης είχε πάρει μεγάλη διαφορά, ο Ιωαννίδης άρχισε να αντικαθιστά την βασική του ομάδα με τους αναπληρωματικούς. Ενώσω λοιπόν παίζαμε το δεύτερο ημίχρονο, είδα τον Γκάλη να αποχωρεί, όπως και οι υπόλοιποι, αλλά να μην φεύγει. Πήγε έναν όροφο κάτω και άρχισε να κάνει βάρη. Συνέχιζε την προπόνησή του. Είχε δει προφανώς τον αγώνα με εμάς σαν μια καλή… προθέρμανση και την ώρα που εξελισσόταν το δεύτερο ημίχρονο και εκείνος είχε αντικατασταθεί, πήγε να συνεχίσει την προπόνηση κάνοντας βάρη, κάτι που δεν είδα να κάνει κανένας άλλος».
Το σκηνικό αυτό το θυμάται έντονα και ο Δημήτρης Οικονομίδης: «Για εμάς τότε ήταν αγώνας ζωής, παίζαμε με την καλύτερη ομάδα της Ελλάδας και περισσότερο πήγαμε να τους… δούμε. Θυμάμαι ότι ο έφορος της ομάδας μας, ο μακαρίτης Σιδέρης ο Λεμονίδης, μας έλεγε “πήγαμε για να βγάλουμε φωτογραφίες”. Με Βακιρτζή και Γεωργιάδη ήμασταν πιτσιρικάδες τότε, 19-20 ετών».
Ο Δημήτρης Βακιρτζής, από την Αθήνα όπου βρίσκεται σήμερα, θυμάται μιλώντας στο thrakisports: «Τον Γκάλη τον βλέπαμε από την τηλεόραση, αλλά είναι άλλο αυτό και άλλον να το ζεις από κοντά και να τον αντιμετωπίζεις σαν αντίπαλος. Είναι απίστευτα αυτά που έκανε, εξωπραγματικά. Ήταν σπουδαίο ότι φτάσαμε να παίξουμε με τον Άρη, και ας χάσαμε με αυτό το εκκωφαντικό σκορ, και μια φανταστική εμπειρία. Και οφείλω να πω ότι ήταν και εξαιρετικός επαγγελματίας, δεν προσπαθούσε να κλέψει ή να κοροϊδέψει τον διαιτητή».
Από την ομάδα του ΓΑΣ που έφτασε να παίξει με τον Άρη του Γκάλη, την μόνη ομάδα της Θράκης που είχε αυτήν την τιμή, ίσως μόνο ένας είχε την ευκαιρία να ξαναπαίξει αντίπαλός του. Ο λόγος για τον Δημήτρη Οικονομίδη, που λίγα χρόνια μετά πήρε μεταγραφή για τον Φίλιππο Θεσσαλονίκης, όπου έμεινε επτά χρόνια. «Ήμουν στην καλή περίοδο του μπάσκετ για την πόλη, τότε που είχε την πρωτοκαθεδρία, πριν μπουν στο παιχνίδι ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Ο Φίλιππος ως η μικρή ομάδα της Θεσσαλονίκης έπαιζε πολλά φιλικά με τον Άρη και έτσι βρέθηκα πολλές ακόμα φορές αντιμέτωπος μαζί του, ενώ συχνά με τους συμπαίκτες μου πηγαίναμε στο μπαράκι του για να τον τιμήσουμε. Ήταν πάντα προσιτός, δεν το έπαιζε φίρμα, σε αντίθεση με άλλους συμπαίκτες του στον Άρη. Θυμάμαι ακόμα το ’90, σε έναν αγώνα στο Παλαί με 5.000 κόσμο στην εξέδρα, ο Γκάλης με τον Άρη μας είχε νικήσει 117-101 και είχε δημιουργηθεί μείζον θέμα ότι καταφέραμε να τους βάλουμε τριψήφιο αριθμό πόντων».
Το γεγονός άλλωστε της τελειομανίας του κορυφαίου έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών το επιβεβαιώνει και ο Κούλης Ταξιλδάρης, που θυμάται ότι ακόμα και σε εκείνο το εύκολο 135-45 του Άρη επί του ΓΑΣ Κομοτηνή το μακρινό 1986, ο Γκάλης και η παρέα του εκνευρίζονταν κάθε φορά που δέχονταν καλάθι. Μας εξομολογείται ο τότε προπονητής της ομάδας της Θράκης: «Θυμάμαι ότι ο Γιώργος ο Μαρκολέφας είχε άλλο καλό χέρι για την ντρίπλα και άλλο για το σουτ, πράγμα σπάνιο. Έβλεπα λοιπόν τους Γκάλη, Γιαννάκη και Ιωαννίδη να έχουν τρελαθεί και να προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν. Δεν είχε σημασία για αυτούς ότι βρίσκονταν μπροστά με 30 – 40 πόντους. Δεν ήθελαν να δέχονται το παραμικρό καλάθι και εκνευρίζονταν όταν έβλεπαν αυτό το πράγμα. Δεν μπορούσαν να το συνειδητοποιήσουν πώς γίνεται αυτό…».
