Συνέντευξη στην Έλενα Καρατζίδου
– Φόρεσε τη φάνελα του Πανθρακικού και υπερασπίστηκε τα δίχτυα του πάνω από 75 φορές τόσο για τη Football League όσο και για τα μεγάλα σαλόνια της Super League. Αγαπήθηκε όσο λίγοι στη πόλη και η αποχώρηση του από την ομάδα είχε γλυκόπικρη γεύση. Τρία χρόνια μετά η μοίρα τον ξαναφέρνει στη πόλη, αυτή τη φορά με την αποστολή της άλλης αγαπημένης του ομάδας, αυτής της πατρίδας του, της Αναγέννησης Καρδίτσας. Με την αφορμή της επιστροφής, ο Δημήτρης Κουτσόπουλος μίλησε αποκλειστικά στο ThrakiSportS.
Θ.S: Πως ήταν το συναίσθημα της επιστροφής στη Κομοτηνή, μετά από τρία χρόνια, ως αντίπαλος αυτή τη φορά;
Δ.Κ: Ένιωσα ένα πολύ έντονο συναίσθημα. Σ’αυτή τη πόλη έχω περάσει 4 υπέροχα χρόνια, γεμάτα αναμνήσεις. Στη Κομοτηνή έχω αφήσει πολύ καλούς φίλους. Σίγουρα τα συναισθήματα είναι πολλά όταν επιστρέφεις μετά από καιρό σε μια πόλη που έχεις ζήσει τόσα πράγματα.
Θ.S: Πάμε τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι που είναι και ο λόγος που επιστρέψατε στη πόλη της Κομοτηνής. Με βάση την εικόνα του αγώνα θεωρείτε το 0-0 δίκαιο το αποτέλεσμα;
Δ.Κ: Πιστεύω ότι η Αναγέννηση Καρδίτσας είχε πιο κλασικές ευκαιρίες απ’ ότι ο Πανθρακικός. Το αποτέλεσμα θεωρώ πως αδικεί την ομάδα μου. Το πρόβλημα ήταν στην τελική προσπάθεια. Αν ήμασταν πιο προσεκτικοί σε αυτό το κομμάτι ίσως θα μπορούσαμε να φύγουμε με τους τρεις βαθμούς από τη Κομοτηνή, κάτι που τελικά δε καταφέραμε.
Θ.S: Όταν φύγατε από την ομάδα του Πανθρακικού του 2013, είχατε στείλει μια ανακοίνωση στην οποία εκφράζατε τη πικρία σας τόσο για την ομάδα όσο και για την αποχώρηση σας. Μετά από αυτά τα τρία χρόνια, τα ζητήματα που είχατε έχουν λυθεί;
Δ.Κ: Αυτό που είχα δηλώσει στην ανακοίνωση μου εμμέσως πλήν σαφώς, ήταν ότι φεύγω με πικρία διότι δε μου έδωσαν σημασία από κάποια στιγμή και μετά. Αυτό ήταν που με πείραξε. Από κει και πέρα τα χρόνια πέρασαν και όπως λέει και το ρητό ‘’Ο χρόνος τα γιατρεύει όλα’’. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι θα μπορούσα να βοηθήσω κι άλλο τη Κομοτηνή. Έτσι το βλέπω από τη πλευρά μου, αλλά περασμένα ξεχασμένα πια.
Θ.S: Θα μπορούσατε δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα να κλείσετε και τη καριέρα σας στο Πανθρακικό;
Δ.Κ: Η αλήθεια είναι πως αν δεν έφευγα τότε από τη Κομοτηνή, θα ήθελα πάρα πολύ να κλείσω τη καριέρα μου στο Πανθρακικό. Το θέμα είναι ότι τα πράγματα ήρθαν έτσι τότε που δεν έφυγα από την ομάδα όπως θα έπρεπε να φύγω. Έπαιξε σίγουρα ρόλο και ο τραυματισμός που είχα τότε και με πήγε πίσω, αλλά το είχα ξεπεράσει πολύ σύντομα, οπότε δεν είχε σημασία, δεν ήταν κάτι τόσο σημαντικό. Ήμουν πάλι δυνατός και μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα τόσο στα καλά όσο και στα δύσκολα ενδεχομένως.
Θ.S: Ως ένα παλιό μέλος της ομάδας του Πανθρακικού και με μια πιο έμπειρη σίγουρα ματιά πως βλέπετε τη νέα του ομάδα που ο κύριος κορμός του αποτελείται από νέα παιδιά;
Δ.Κ: Γίνεται μια καινούρια αρχή στην ομάδα του Πανθρακικού. Οι παίκτες είναι νέοι, μια εντελώς καινούρια ομάδα, τα παιδιά είναι περίπου 4 μήνες μαζί. Κατά τη γνώμη μου, παιχνίδι με παιχνίδι θα δέσουν τελείως και θα βελτιώνονται. Όταν έχεις μια τόσο καινούρια ομάδα, αυτό που χρειάζεται σίγουρα είναι υπομονή την οποία πρέπει να εξοπλιστεί ο προπονητής και να βοηθήσει τα παιδιά ώστε να προχωρήσουν μπροστά για το καλύτερο δυνατό.
Θ.S: Τόσο ο Πανθρακικός όσο και η τωρινή σας ομάδα, η Αναγέννηση Καρδίτσας, αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Football League, η οποία έχει αρκετά προβλήματα φέτος. Πώς βλέπετε τα πράγματα τόσο σε αυτό το κομμάτι όσο και γενικά στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο;
Δ.Κ: Το ποδόσφαιρο τα τελευταία 3-4 χρόνια όσο πάει και χειροτερεύει. Το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής δεν είναι τόσο φοβερό. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αδιαμφισβήτητα υπάρχουν καλές ομάδες. Υπάρχουν δυο γκρουπ ταχυτήτων στη φετινή Football League: Οι πολύ καλές ομάδες και οι μεσαίες ομάδες. Γενικά πάντως η κατάσταση είναι δύσκολη. Αρχικά η καθυστέρηση της έναρξης του πρωταθλήματος δημιούργησε πολλά προβλήματα στις ομάδες τόσο στο θέμα της κούρασης, καθώς δεν είναι λογικό να κάνεις προετοιμασία τόσο καιρό χωρίς να γνωρίζεις πότε τελικά θα αγωνιστείς, δεν μπορεί να υπάρξει πλάνο. Φυσικά δε γίνεται να μην αναφερθεί το οικονομικό, όπου οι περισσότερες ομάδες εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης δε πηγαίνουν καλά. Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις 5-6 ομάδων που μπορούν να σταθούν και μόνες τους στη κατηγορία.
Θ.S: Κλείνοντας, αυτό που αναρωτιούνται όλοι είναι ότι αν και 38 ετών πλέον, συνεχίζεται δυναμικά στα γήπεδα και πολλές φορές η απόδοση σας είναι και καλύτερη από μικρότερους στη θέση σας. Μέχρι πότε σκέφτεστε να αγωνίζεστε;
Δ.Κ: Αν και 38, δόξα τον Θεό, έχω την υγεία μου, θεωρώ πως βρίσκομαι σε μια αρκετά καλή κατάσταση. Σίγουρα οι απαιτήσεις είναι πολλές, χρειάζεται δύναμη και αντοχές αλλά μέχρι στιγμής τα καταφέρνω πολύ καλά. Το αν θα σταματήσω το ποδόσφαιρο εξαρτάται αρχικά από τη ψυχολογική κατάσταση αλλά κυρίως από το αν υπάρχει αυτό που λέμε ‘’Ποδόσφαιρο’’.
