Ενα ενδιαφέρον άρθρο συνέγραψε με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου της περασμένης εβδομάδας και την δημιουργία μαθητικής κερκίδας στο ΔΑΚ Κομοτηνής η Ειρήνη Γεωργιάδου, Κοινωνική Λειτουργός, Med, MSc – Μέλος του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας ΣΚΛΕ ΝΠΔΔ. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παρατηρητής της Θράκης» και αναδημοσιεύεται από το ThrakiSportS:
Η απόφαση της Διοίκησης του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Συλλόγου του Πανθρακικού πριν από λίγες ημέρες, να ανοίξει τις πόρτες του δημοτικού γηπέδου Κομοτηνής προς όλους τους μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου της Ροδόπης, καλώντας τους να εμψυχώσουν από τη Θήρα 2 τους ποδοσφαιριστές της αγαπημένης τους ομάδας, συμπίπτει με τη συμπλήρωση τριών ετών από τη δολοφονία του νεαρού Άλκη Καμπανού, ο οποίος έπεσε θύμα οπαδικής βίας το Φεβρουάριο του 2022.
Το ανοικτό κάλεσμα του Πανθρακικού προς τη νέα γενιά του τόπου, αναδεικνύει τον πραγματικό στόχο του αθλητισμού που δεν είναι άλλος από το ευ αγωνίζεσθαι, ενώ ταυτόχρονα μας καλεί όλους να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας και στον καθημερινό μας λόγο, την αναγκαιότητα καλλιέργειας του φίλαθλου πνεύματος, του δίκαιου και τίμιου αγώνα. Τα παραπάνω αποτελούν ζητήματα θεμελιακής σημασίας, καθώς ο χουλιγκανισμός και η βία εντός των ελληνικών γηπέδων τείνουν να αποτελούν μια κανονικότητα την οποία η Πολιτεία αδυνατεί να αντιμετωπίσει (;).
Παρακολουθώντας αγώνες νεαρών αθλητών, παιδιών στην εφηβεία ή και μικρότερων, αντιλαμβάνεται κανείς την επιτακτική ανάγκη σχεδιασμού και υλοποίησης προγραμμάτων εκπαίδευσης στις αξίες και τις αρχές του αθλητισμού. Η εικόνα παιδιών που εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο με την αγωνία και την ελπίδα να αποσπάσουν το «μπράβο» του γονέα που παρακολουθεί από την κερκίδα, παιδιά που με κατεβασμένο το κεφάλι αποχωρούν «ηττημένα» από τον αγωνιστικό χώρο, παιδιά που διαπληκτίζονται και βωμολοχούν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια του αγώνα ή διαμαρτύρονται για τις αποφάσεις του διαιτητή, αποτελούν μια πραγματικότητα την οποία βιώνουμε καθημερινά ακόμη και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μεταξύ εφήβων.
Όλοι έχουμε μερίδιο στην ανάπτυξη και την καλλιέργεια της οπαδικής βίας. Οι γονείς που εκφράζουμε τη δική μας ανταγωνιστικότητα μέσα από τα παιδιά μας, αγωνιώντας να γίνουν κορυφαίοι ποδοσφαιριστές, οι καλύτεροι των πάντων. Είναι σαν κάποιοι από εμάς να προσπαθούμε να ζήσουμε όσα δεν ζήσαμε μέσα από τα επιτεύγματα των παιδιών μας, στερώντας τους τη χαρά του παιχνιδιού και της συμμετοχής. Οι προπονητές, που αγωνίζονται να δημιουργήσουν παίκτες χωρίς να έχουν πρώτα διαμορφώσει αθλητές με αξίες και φίλαθλο πνεύμα. Η επίσημη πολιτεία, η οποία αρνείται να επενδύσει σε προγράμματα πρόληψης της οπαδικής βίας, εκπαιδεύοντας μια γενιά αθλητών με ιδανικά και αγωνιστικό ήθος.
Το ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε κάθε άθλημα, είναι χαρές και λύπες, ήττες και νίκες, είναι αφορμή καλλιέργειας αξιών και στάσεων, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι νέοι διαπλάθονται σωματικά και πνευματικά και ως τέτοιο θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για πολλές χαρούμενες στιγμές με την οικογένεια, τους φίλους, τους συμμαθητές, τους συμπαίκτες.
Με την ευχή τα παιδιά μας να απολαύσουν τις πραγματικές χαρές και συγκινήσεις του ποδοσφαίρου σε γήπεδα όπου θα ακούγονται γέλια και επευφημίες, στέλνουμε όλη μας τη θετική ενέργεια προς τους παίκτες του Πανθρακικού! *Η Ειρήνη Γεωργιάδου είναι Κοινωνική Λειτουργός, Med, MSc – Μέλος του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας ΣΚΛΕ ΝΠΔΔ
