Ο Στέφανος Μίλλερ έγραψε την δική του ιστορία στο θρακιώτικο ποδόσφαιρο ως παίκτης της Δόξας Νέου Σιδηροχωρίου και του Αρη Αβάτου, τα χρόνια που φοιτούσε στο ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής.
Πλέον έχει επιστρέψει στην Κύπρο και η κυπριακή ομάδα στα σόσιαλ «Η ανάμνήση μιας φανέλας» του ετοίμασε ένα αφιέρωμα, που έχει ως εξής:
Στόν < βυθό > τής δύσης ηλίου από τήν Πέγεια μέχρι την επιστροφή σκεφτόμουν πόσα πέρασε αυτό το παιδί και η αγάπη του για το Ποδόσφαιρο.
Δεν είχα ποτέ ενδοιασμούς για τίς επιλογές μου.
Ξέρω ότι τέτοιοι Μάγκες εντός και εκτός γηπέδου όλο και σπανίζουν.
Στέφανος Μίλλερ 14.01.1997 
Τα μεγάλα μάτια του < εκφράζονται > με Σεβασμό ακόμα και στόν κάθε πόνο που Αφήνει ο Αγώνας.
Πώς να σταθώ απέναντι σε ένα παιδί που δεν έπαψε ποτέ να μάχεται … ;
Πόσοι ξέρουν από Ποδόσφαιρο και πόσοι μπορούν να καταλάβουν τίς δυσκολίες του χώρου;…
Φοράει τη φανέλα τής Α.Ε.Πάφος σε μιά σπουδαία φουρνιά Ακαδημίας και ανεβαίνει με την αξία του στα κ-21.
Αμυντικά προσόντα που δεν μένουν ασχολίαστα από προπονητές.
Μέχρι τα 20 του καταγραφεί συμμετοχές με την πρώτη ομάδα!
Αυτή η ομάδα απο την μία πλευρά εκείνη την σεζόν θα άλλαζε το ρου της Ιστορίας της και από την άλλη ο Στέφανος της καρδιάς…
2016-17 μια πρώτη < γεμάτη > σεζόν στόν #ΑκρίταςΧλώρακας και με την επιστροφή φεύγει δανεικός και για σπουδές σε εκείνο που αγαπά..
Την Γυμναστική.
Στήν #ΔόξαΣιδηροχωριού μια σεζόν και τρείς < γεμάτες > στόν #ΆρηςΑβατου με εμπειρίες από Πρωταθλήματα και Κύπελλο απέναντι σε Μεγάλες ομάδες της 
.
Αξέχαστες στιγμές γι’αυτό το παιδί.
Εκφράζεται και μου μιλάει λες και γνωριζόμαστε 20 χρόνια.
Το 2021 θα τον < βρεί > στήν #Πέγεια2014 και μία τριετία με τα πάνω και τα κάτω της έχει < χαραχθεί > ως Κεφάλαιο…
Χαρές και Λύπες είναι στο < Παιχνίδι > μας…
Στο τελευταίο Καλοκαίρι θα < ντυθεί > στα Πράσινα ξανά και όπως δείχνει το < πράμα > έχει σοβαρή υποψηφιότητα για άνοδο ο Ακρίτας των πολλών σπουδαίων παιδιών 
..
Γειά σου ρε Στέφανε…
Φίλε και συμπαίκτη του Νάσου Κωνσταντίνου που < έφυγε > άδικα τόν Μάη του ’17..
Μπράβο σου που δεν ξεχνάς το χαμογελαστό 6αρι…
Σ’αυτόν θα αφιερώσουμε την ανάρτηση αυτή.
Ώρα να φύγουμε Στέφανε Μίλλερ…
Να < χαθώ > πάλι σε Δύσεις Ηλίου που
δεν < νυκτώνουν > ποτέ!
Σαν την αισιοδοξία σου και το Χαμόγελο
σου Στέφανε.
Τα λέμε.
Κάντε Αγκαλιές συνταξιδιώτες μου.
Δεν είμαστε Παντοτινοί.
Δίνουμε και Παίρνουμε Στιγμές στο Ταξίδι μας.
