Ο Μίλτος Τεντόγλου παρέλαβε το χρυσό μετάλλιο από τον πρόεδρο της ΕΟΕ Σπύρο Καπράλο (έκανε την απονομή στο Stadt de France) και ακούστηκε προς τιμήν του ο ελληνικός εθνικός ύμνος, για πρώτη φορά σε αυτούς τους 33ους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αμέσως μετά ο ολυμπιονίκης μας είχε με το ThrakiSportS την πρώτη του συνομιλία, έχοντας πλέον κρεμασμένο το μετάλλιο στο στήθος. ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ.
Ο πρωταθλητής μας από τα Γρεβενά διατήρησε τον τίτλο του σε ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα του βασιλιά των Ολυμπιακών Αγώνων, του στίβου. Ωστόσο αρνείται τις συγκρίσεις με τον Καρλ Λιούις, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είμαι ο καλύτερος της εποχής μου, αλλά είναι λάθος να συγκρίνεις διαφορετικές εποχές γιατί είναι άλλο πλέον το αγώνισμα».
Αποκαλύπτει ακόμα ότι είχε απόλυτη βεβαιότητα ότι θα κατακτήσει μετάλλιο αλλά έδινε ποσοστό νίκης στο 90%, ενώ γνωστοποίησε ότι σε αντίθεση με πολλούς άλλους ολυμπιονίκες, ο ίδιος δεν θα ξεκινήσει άμεσα διακοπές αλλά… προπονήσεις, αφού η σεζόν δεν έχει ολοκληρωθεί και ακολουθούν αγώνες στο Diamond League.
Είναι ωραίο το μετάλλιο;
Πολύ ωραίο. Πραγματικά ωραίο και βαρύ.
Μισό κιλό, διάβασα. Ποια από τις δύο όψεις σου αρέσει περισσότερο;
Για εμένα η πίσω είναι η πιο όμορφη, αλλά επειδή τα μετάλλια τα κρεμάω σε ένα σημείο που έχω στο σπίτι, τα βάζω πάντα από την μπροστά μεριά. Ωραίο είναι, όμορφο μετάλλιο είναι, αλλά νομίζω ότι έχω και πιο όμορφο…
Ποιο είναι το πιο όμορφο;
Ε, εντάξει, του Τόκιο σίγουρα είναι πιο όμορφο.
Επειδή ήταν το πρώτο ή οπτικά εννοείς;
Οπτικά σου μιλάω. Και αυτό όμως είναι ωραίο, έχει και ωραία κορδέλα. Μου αρέσει.
Το έχει φιλοτεχνήσει Ελληνίδα, έχω μάθει. Στο μπροστά μέρος υπάρχει ανακυκλώσιμο υλικό από τον Πύργο του Άιφελ, πίσω υπάρχει επίσης ο Πύργος πέρα από την Ακρόπολη και το Καλλιμάρμαρο και την Νίκη.
Πάντα υπάρχουν αυτά, σε όλα τα ολυμπιακά μετάλλια…
Ηταν και πιο ωραίος για σένα ο αγώνας στο Τόκιο σε σχέση με αυτόν στο Παρίσι;
Ηταν καλύτερος ο αγώνας μου εδώ. Δεν αναφέρομαι μόνο στην επιδοση που έκανα 8.48 ενώ στο Τόκιο κέρδισα με 8.41, αλλά και επειδή στο Τόκιο είχε καλύτερες συνθήκες, πολύ καλύτερο καιρό, οπότε θα έπρεπε να κάνω εκεί καλύτερη επίδοση. Βέβαια η διαφορά ήταν ότι εκεί ο τελικός ήταν πρωί και δεν είχε καμία σχέση ο τωρινός αγώνας μου με εκείνον. Εκεί είχα ξεκινήσει με 8.11, άκυρο, έπεφτα, 8.15. Καμία σχέση με εδώ που ήμουν πλέον άλλος αθλητής, έκανα άλλη διαχείριση.
Τότε μας κράτησες σε αγωνία μέχρι το τέλος…
Ναι, αυτό ήταν ωραίο, να κρίνεται ο αγώνας στο τελευταίο άλμα. Να σε πιέζουν οι αντίπαλοι, να πιέζεσαι κι εσώ. Είσαι πιο μάγκας αν κερδίζεις έτσι και έχω αποδείξει ότι μπορώ να τα καταφέρω, το έχω κάνει δυο φορές σε μεγάλα πρωταθλήματα (σσ η δεύτερη πέρυσι στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης), επίσης σε πολλά μιτινγκ έχω κερδίσει με το τελευταίο άλμα. Αν γνωρίζω από πριν την κατάληξη, το προτιμώ να έρχεται έτσι η νίκη, αλλά επειδη ποτέ δεν ξέρεις, αγώνας είναι…
Θα την χαρακτήριζες επαγγελματική τη νίκη σου;
Δεν ξέρω αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, αλλά μπορώ να πω ότι πριν τον αγώνα είχα υπολογίσει ότι είχα 90% πιθανότητα να κερδίσω και εκτιμούσα ότι είναι 100% η πιθανότητα να πάρω μετάλλιο. Δηλαδή θα μπορούσα να χάσω, δεν ήταν απίθανο, αλλά ήξερα ότι θα πάρω μετάλλιο.
Ενιωσες απειλή στην διάρκεια του τελικού;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Απάντησα αμέσως στο άλμα του Φουρλάνι στα 8.34μ και στη συνέχεια δεν με πέρασε κάποιος. Μόνο ο Πίνοκ αισθανόμουν ότι μπορούσε να κάνει πάνω από το δικό μου 8.48μ, εγώ προσπάθησα να κάνω μεγαλύτερο άλμα για ασφάλεια αλλά δεν βγήκε. Δεν ήταν και τέτοιες οι συνθήκες, γύρναγε συνέχεια ο αέρας. Απο τα τρία καλύτερά μου άλματα, το τρίτο, αυτό στα 8.31μ, ήταν που νομίζω ήταν το καλύτερό μου άλμα, σαν απόσταση και σαν τεχνική. Πάτησα όμως πολύ πίσω.
Με όσα μου είχες πει μετά τον προκριματικό, δεν περίμενες τον Φουρλάνι στα μετάλλια και να που ήρθε στα 19 του χρόνια να πηδήξει δυο φορές στον αγώνα 8.34μ και να ανέβει βάθρο. Βγήκατε και σέλφι πάνω σε αυτό…
Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν τον περίμενα. Είναι πολύ ταλαντούχος, πολύ μπροστά για την ηλικία του. Εμένα η εξέλιξή μου ήταν πολύ πιο αργή από του Φουρλάνι, εγώ στο Ρίο δεν μπήκα τελικό, εκείνος πήρε μετάλλιο. Επειδή δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο, είναι πολύ ριψοκίνδυνο να πούμε από τώρα ποια θα είναι η εξέλιξή του. Αλλά όλα δείχνουν, υγεία να έχουμε, ότι θα έχουμε όμορφους αγώνες μεταξύ μας μέχρι και το Λος Άντζελες, αν και είναι μακρινό να σκεφτόμαστε από τώρα τους επόμενους Ολυμπιακούς.
Ξεκινά ο αγώνας, κάνει 8.34μ ο Φουρλάνι. Σε αγχώνει αυτό;
Όχι. Δεν με αγχώνει. Όσο και να έκανε δεν θα με άγχωνε. Και 8.60 να έκανε. Μπορεί να μου άρεσε και πιο πολύ ο αγώνας, αν πήδαγα παραπάνω. Πάει αλλιώς μετά. Αλλά χαίρομαι που πήδηξαν τόσο καλά και οι άλλοι, καλύτερα σαν μέσο όρο από το Τόκιο.
Πως ήταν να κάθεσαι στο ψηλότερο σκαλί και να ακούγεται προς τιμήν σου ο εθνικός ύμνος; Κάποιοι από εμάς βούρκωσαν…
Κοίτα, δεν βουρκώνω. Είναι όμως πολύ όμορφο να ξέρεις ότι έχεις προσφέρει χαρά σε τόσους Έλληνες. Και ήταν σαφώς πιο ωραία σε αυτήν την απονομή σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο αγώνα, είναι διαφορετικό γιατί είναι Ολυμπιακοί – και σε σχέση με το Τόκιο, γιατί τότε δεν είχε κόσμο. Τώρα ήταν γεμάτο το Στάδιο και είχα σε αυτό και δικούς μου ανθρώπους, ήταν μέλη της οικογένειάς μου.
Ενα εικοσιτετράωρο μετά, έχεις συνειδητοποιήσει ότι είσαι back to back ολυμπιονικης;
Ναι, το έχω συνειδητοποιήσει. Είδα και τα βίντεο, τον χαμό που έγινε ειδικά στα Γρεβενά. Χαίρομαι που προσέφερα χαρά.
Μίλτο, αν δεν κάνω λάθος, δεύτερο χρυσό στο μήκος μόνο ο Καρλ Λιούις έχει πάρει…
Ναι, αλήθεια είναι. Μόνο ο Καρλ Λουις και εγώ. Βέβαια αυτός έχει τέσσερα…
Ναι, ισχύει, από το 1984 στο Λος Άντζελες μέχρι το 1996 στην Ατλάντα. Εσύ νιώθεις πλέον ότι είσαι ένα από τα κορυφαία ονόματα του αγωνίσματος διαχρονικά; Γενικά ποιους θεωρείς τους τρεις κορυφαίους άλτες του μήκους όλων των εποχών;
Κοίτα, δεν μου αρέσει να συγκρίνω και να συγκρίνομαι με άλλους αθλητές. Εγώ είμαι πράγματι ο καλύτερος αυτήν την εποχή. Αυτήν την τριετία – τετραετία είμαι ο καλύτερος. Μπορεί και να συνεχίσω να είμαι ο καλύτερος για άλλα δέκα χρόνια. Όμως τα προηγούμενα δέκα χρόνια ήταν κάποιος άλλος καλύτερος, πιο πριν άλλος. Είναι διαφορετικές εποχές, διαφορετικά πράγματα, διαφορετικοί οι χώροι που κάνανε τα άλματά τους. Δεν μπορείς να το συγκρίνεις. Επίσης έχουμε διαφορετικούς κανόνες, για παράδειγμα εγώ δεν μπορώ να πηδήξω με το παπούτσι που θέλω, γιατί αν πηδούσα με το παπούτσι που ήθελα θα έκανα ό,τι ήθελα, θα πηδούσα όσο ήθελα και όποτε ήθελα. Έχουμε επίσης άλλη βαλβίδα, που σημαίνει οτι ένα τέλειο πάτημα σήμερα θα έβγαινε άκυρο και αυτό εγώ το φοβάμαι και το έχω στο μυαλό μου, στην διάρκεια ενός αγώνα. Είναι διαφορετικές οι εποχές, είναι διαφορετικό πλέον το αγώνισμα, δεν μπορείς να συγκρίνεις.
Πλέον έχοντας κατακτήσει τα πάντα, ο στόχος είναι οι επιδόσεις και όχι τα μετάλλια; Ποιο το κίνητρο που βάζεις πλέον μπαίνοντας στους αγώνες;
Πάντα έχουν αξία τα μετάλλια. Εμένα μου αρέσει να αγωνίζομαι, να κάνω ωραίες επιδόσεις και δε με νοιαζει ο τίτλος πια. Εφόσον έχω κάνει καλό αγώνα, ας είναι και ασημένιο ή χάλκινο. Κίνητρο πλέον είναι να προσπαθώ να πείθω τον εαυτό μου για καλύτερη επίδοση. Φέτος έκανα ατομικό ρεκόρ και είμαι χαρούμενος για αυτό και επίσης ανέβασα και το Top10 μου πάνω από τα 8.40, στα 8.41. Δηλαδή η 10η καλύτερη επίδοσή μου σε δέκα διαφορετικούς αγώνες είναι πάνω από 8.40μ. Θα ήθελα να το πάω αυτό στα 8.50μ.
Θα μείνεις μέχρι τέλους των Ολυμπιακών Αγώνων…
Ναι, μάλλον…
Εφόσον μείνεις μέχρι τέλους, η παράδοση λέει ότι θα πρέπει να έχεις και τη σημαία στην τελετή λήξης…
Δεν το ξέρω αυτό ακόμα, θα το δούμε. Νομίζω όμως ότι θα μείνω μέχρι το τέλος.
Αρα πλέον διακοπές…
Οχι βέβαια! Εχω προπόνηση αύριο. Έχω και άλλους αγώνες, έχω αγώνα στις 22 του μήνα στη Λωζάννη, μετά πάω στη Ζυρίχη. Γενικά, έχω ακόμα τα Diamond League, δεν σταματάω…
