Ένας από τους πιο εμβληματικούς τερματοφύλακες που πέρασαν από την Ελλάδα, ο Γιουράι Μπούτσεκ μίλησε στο BN Sports και την Άρτεμη Κλεφτάκη για το Euro 2024, τη συμμετοχή της Σλοβακίας και τις δικές του εμπειρίες από την εθνική και την Ελλάδα. Μία χώρα που αγάπησε, αφού από το 1997, όταν και πρωτοήρθε, δεν έφυγε ποτέ.
Ο Μπούτσεκ, ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό της Ξάνθης το 1997 και έκτοτε δεν εγκατέλειψε ποτέ τη χώρα μας. Έμεινε στην Ξάνθη για έξι χρόνια, έπειτα έπαιξε σε Ολυμπιακό και Άρη, προτού τελειώσει την καριέρα του στον Α.Ο. Χαλκίδας το 2009.
Ο γιγαντόσωμος πορτιέρε, στα 50 του πλέον, ζει και εργάζεται στην Ξάνθη, την πόλη που αγαπήθηκε και με την οποία συνέδεσε το όνομά του. Αναλυτικά, οι δηλώσεις του:
Για την τρίτη συνεχόμενη πρόκριση της Σλοβακίας σε τελική φάση: «Σίγουρα είναι μεγάλο επίτευγμα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι πλέον έχει αυξηθεί και ο αριθμός των ομάδων συγκριτικά με την εποχή μου, ας πούμε. Παρ’ όλα αυτά, είναι πολύ σημαντικό, ειδικά επειδή η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά στα προκριματικά, μετά όμως έδειξε βελτίωση και συνέπεια, στοιχεία που έφεραν τελικά και την πρόκριση».
Για τον όμιλο με Βέλγιο, Ρουμανία και Ουκρανία: «Το μεγάλο φαβορί είναι το Βέλγιο και οι υπόλοιπες θα παίξουν για τη δεύτερη θέση. Οπωσδήποτε πιστεύω ότι τα παιχνίδια θα είναι ισορροπημένα, ρόλο επίσης θα παίξουν και άλλοι παράγοντες, όπως οι υψηλές θερμοκρασίες, οι τραυματισμοί και σε τι κατάσταση θα βρίσκονται οι παίκτες μετά από μία ‘’γεμάτη’’ χρονιά. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Θεωρώ ότι είναι ισοδύναμες και οι τρεις που θα διεκδικήσουν τη δεύτερη θέση και η Σλοβακία μπορεί να προκριθεί».
Για τους Σλοβάκους παίκτες που ξεχωρίζει: «Οι μεγαλύτερες προσωπικότητες αυτή τη στιγμή είναι ο Σκρίνιαρ και ο Λομπότκα. Ο Σκρίνιαρ φέτος ήταν άτυχος, με τους δύο συνεχόμενους τραυματισμούς, δεν έχει αγωνιστεί πολύ, αλλά από την άλλη θα είναι ξεκούραστος. Ο Λομπότκα, παρότι η Νάπολι φέτος δεν τα πήγε καλά, είναι ο ηγέτης της ομάδας. Γενικά, η Σλοβακία πλαισιώνεται από πολύ καλούς παίκτες».
Η στιγμή που ξεχωρίζει από την Εθνική Σλοβακίας: «Σίγουρα η πρώτη μου συμμετοχή, αλλά είναι γενικά μία αξέχαστη εμπειρία να παίζεις για την εθνική σου ομάδα. Ήμασταν πολύ κοντά να προκριθούμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο τοy 2002, αλλά ουσιαστικά χάσαμε την πρόκριση μέσα στο Αζερμπαϊτζάν και δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Θα ήταν εμπειρία ζωής να βρεθώ σε ένα Μουντιάλ, αλλά δεν έγινε. Επειδή παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο, δύσκολα θα μιλήσω για καλύτερη εθνική. Σίγουρα, όμως, το μεγαλύτερο επίτευγμα θεωρώ πως είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στη Νότια Αφρική, όταν είχαμε αποκλείσει την Ιταλία στους ομίλους. Πιστεύω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα της εθνικής».
Για την Ξάνθη και τις υπόλοιπες ομάδες στην Ελλάδα που αγωνίστηκε: «Σίγουρα τις περισσότερες αναμνήσεις τις έχω από την Ξάνθη, καταφέραμε αρκετά πράγματα για έναν τέτοιο σύλλογο. Αξέχαστη θα μου μείνει η πρώτη έξοδος της Ξάνθης στην Ευρώπη το 2002, ήταν κάτι πολύ σπουδαίο. Λυπάμαι που κατέληξε όπως κατέληξε η ομάδα. Πιστεύω είχε να δώσει σαν ομάδα και σαν πόλη στο ελληνικό πρωτάθλημα. Προς το παρόν, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιστρέψει εκεί που ανήκει, όσο κι αν το θέλω. Έως και αδύνατο θα πω. Πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα, να βρεθούν άνθρωποι να βοηθήσουν οικονομικά για να ανέβει ξανά και να κάνει μια αξιόλογη πορεία. Στον Ολυμπιακό, λόγω τραυματισμών και διάφορων συγκυριών δεν μπόρεσα να παίξω πολύ, αλλά έχω να θυμάμαι το νταμπλ του 2005. Και με τον Άρη, που αγωνιζόταν τότε στη Β’ Εθνική, έχω μία δυνατή ανάμνηση, καθώς καταφέραμε να ανέβουμε, παρά τα όσα έγιναν την προηγούμενη χρονιά με την τιμωρία».
