Αναπάντητη από Μπιλ Πάπας η επιστολή των Παλαιμάχων του ΑΟΞ – Συναντήσεις Χατζημεστή με Τσαλίκη για αναζήτηση σωτηρίας

Καμία απάντηση δεν φαίνεται να έχει υπάρξει από την πλευρά του Μπιλ Πάπας στην επιστολή των παλαιμάχων του ΑΟΞ προς τον μεγαλομέτοχο για συνάντηση μαζί του και ενημέρωση για την εξεύρεση λύσης για την ομάδα.

Το χειρότερο βέβαια δεν είναι που δεν έχει πραγματοποιηθεί η συνάντηση, κάτι που ζητούσαν επιτακτικά οι Παλαίμαχοι στις 5 Αυγουστου και εφόσον είχε πραγματοποιηθεί το προηγουμενο δεκαήμερο λογικά θα είχε δημοσιοποιηθεί κιολας, ώστε να γινει αντιληπτό ότι κάτι κινείται και να αναθαρρήσει και ο κόσμος της ομάδας που έχει απογοητευτεί από τις εξελίξεις.

Από ό,τι φαίνεται,το χειρότερο είναι ότι δεν έχει καν απαντηθεί η επιστολή, ενώ πέρασαν 10 μέρες και συμπληρώνονται σχεδόν δύο εβδομάδες από την αποστολή της. Δεν θα έβλαπτε μάλιστα, αν ισχύει αυτό, ο Συλλογος Παλαιμάχων και ο προεδρος του Μπάμπης Χατζημεστής να βγουνε μπροστά και να γνωστοποιήσουν τι ακριβώς συμβαίνει με την τύχη της επιστολής τους και αν πράγματι παραμένει αναπάντητη.

Την ημέρα πάντως της αποστολής της επιστολής και πριν την δημοσιοποίησή της οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε υπάρξει συνάντηση του Μπαμπη Χατζημεστή με τον τιμ μάνατζερ του ΑΟΞ Κώστα Τσαλίκη, στην οποία συζητήθηκαν οι προοπτικές που υπάρχουν για την κάθοδο της ομάδας στην SL2.

Ο Τσαλίκης είναι από τους ελάχιστους έμμισθους υπαλλήλους της ΠΑΕ που καθημερινά προσπαθεί να αναζητήσει λύσεις ώστε να υπάρχει μια προοπτική, εφόσον τελικά καταφέρει η ομάδα της Θράκης να κατέβει κανονικά στο πρωτάθλημα. Αν δεν τα καταφέρει λέγεται ότι ήδη έχει συζητηθεί και η προοπτική της Γ’ Εθνικής, μια κατηγορία που ο Χατζημεστής γνωρίζει καλά όσο ελάχιστοι.

Για να τρέξουν πάντως εξελιξεις είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση, πρέπει τουλάχιστον η διοίκηση να εμφανιστεί και να δώσει απαντήσεις. Και όσο καθυστερεί αυτή η στιγμή, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα και ίσως θα έπρεπε όσοι εχουν απομείνει να αγωνίζονται για το καλό του ΑΟΞ, αυτοί οι λίγοι, να βγουν κάποια στιγμή και εκείνοι μπροστά και να μην κρύβονται πίσω από την αδράνεια ή την σιωπή της διοίκησης, αλλά αντίθετα να προσπαθήσουν με την δική τους δράση να την παρακινήσουν επιτέλους και τους διοικούντες να βγουν, να μιλήσουν, να δώσουν σημάδια ζωής, να κάνουν έστω κάτι…