Την αγάπη, τη στήριξη και τη φιλοξενία της Κομοτηνής βιώνουν αυτό το διάστημα οι αθλητές ποδηλασίας Κωνσταντίνος Εφραίμ Τσαγκατάκης και Δημήτρης Σκιντζής, οι οποίοι προετοιμάζονται για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδηλασίας τυφλών.
Εκ γενετής τυφλός ο Κ. Τσαγκατάκης, πιλότος του ο Δ. Σκιντζής μίλησαν στην εφημερίδα «Χρόνιας» σε μία εκ βαθέων συνέντευξη για τα πρώτα τους βήματα στον αθλητισμό, τον αθλητισμό για άτομα με αναπηρία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την προσβάσιμη Κομοτηνή, την ελλιπή στήριξη της πολιτείας, την… υπόσχεση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, την αδελφική τους σχέση κι τους επόμενους τους στόχους.
Το δίδυμο αυτό το διάστημα προετοιμάζεται στην πόλη της Κομοτηνής για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας. Ο Δημήτρης Σκιντζής εργάζεται στον Σύλλογο «Περπατώ», γι’ αυτό λόγω φόρτου εργασίας η προετοιμασία έπρεπε να γίνει στην ίδια πόλη. «Αποφασίσαμε να έρθει ο Κωνσταντίνος από το Ηράκλειο Κρήτης στην Κομοτηνή και να κάνουμε εδώ το τελικό στάδιο της προετοιμασίας μας, ενόψει κάποιων αγώνων που έχουμε στο εξωτερικό και του πανελλήνιου πρωταθλήματος πίστας» είπε ο Δημήτρης, με τον Κωνσταντίνο να προσθέτει πως ήδη έχουν ξεκινήσει «εντατικές προπονήσεις, προπονούμαστε στο δρόμο με διπλό ποδήλατο» καθώς στο τέλος Ιουλίου το καλεντάρι έχει το πανελλήνιο πίστας στο ΟΑΚΑ και στις αρχές Αυγούστου το πάγκοσμιο στον Καναδά.
Από την πρώτη χρονιά που συνεργάστηκαν οι δύο ποδηλάτες έσπασαν τα πρώτα ρεκόρ. Το 2019 συμμετείχαν σε αγώνες στην Κρήτη (δρόμος) και το ΟΑΚΑ (πίστα), όπου κατέρριψαν το πανελλήνιο ρεκόρ πίστας 4χλμ στην ατομική χρονομέτρηση νέων ανδρών. Το 2020 βελτίωσαν τις επιδόσεις τους και στέφθηκαν νικητές στο πανελλήνιο πρωτάθλημα δρόμου, ενώ μία χρονιά αργότερα το 2021 κατάφεραν να μπουν στο διεθνές στερέωμα της ποδηλασίας αγωνιζόμενοι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Βελγίου (21η θέση) και τον διάσημο Γύρο Φλάνδρας (7η θέση), μεταξύ άλλων διακρίσεων. Πλέον στοχεύουν στην κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος πίστας 2022 στο ΟΑΚΑ, καθώς επίσης σε μία καλή εμφάνιση στο παγκόσμιο του Καναδά. Συγχρόνως στόχος τους είναι να συμμετάσχουν στους επόμενους Παραολυμπιακούς. Αυτό το διάστημα η χώρα μας συγκεντρώνει βαθμούς, προκειμένου να στείλει όσο το δυνατό περισσότερους αθλητές στην αποστολή της.
Μπορεί σήμερα να έχουν αδελφική σχέση, κάτι που άλλωστε αποδεικνύεται από το ότι κατά την παραμονή του στην Κομοτηνή τον Κωνσταντίνο φιλοξενεί ο Δημήτρης, αλλά δεν γνωρίζονταν από πάντα. «Ασχολούμαι με την ποδηλασία ΑμεΑ ως πιλότος από το 2015, οπότε αρχικά συνεργάστηκα με κάποιους αθλητές, οπότε μετά το τέλος του 2018 ήμουν σ’ ένα κενό» διηγήθηκε ο Δημήτρης, ο οποίος έδωσε τα εύσημα στον προπονητή του -που είναι επίσης προπονητής στην Εθνική Ομάδα ΑμεΑ και στην Εθνική Γυναικών- Γιώργο Βαρβεράκη, ο οποίος ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος ώστε οι δύο ποδηλάτες να γίνουν δίδυμο. «Κι έτσι είμαστε μαζί από το 2019» είπε.
Τα προηγούμενα χρόνια ο Κωνσταντίνος ανακάλυπτε το δικό του ταλέντο στην ποδηλασία. «Έβλεπα ότι με την πάροδο του χρόνου οι αποδόσεις μου βελτιώνονταν και το άθλημα μου άρεσε. Εκτονωνόμουν, αποφορτιζόμουν κι ένιωθα διαφορετικά» δήλωσε και πλέον ως επαγγελματίας ποδηλάτης πρόσθεσε «στους αγώνες έχεις κίνητρο, προσπαθείς για το καλύτερο και βάζεις στόχους, όλο αυτό σε εξιτάρει και σου δίνει τεράστια αυτοπεποίθηση».
Κάνουν πεντάλ μαζί, ανεβοκατεβαίνουν ανηφόρες και κατηφόρες μαζί, διανύουν τα ίδια χιλιόμετρα, βιώνουν την ίδια κούραση. Οι δύο αθλητές είναι σαν… ένα σώμα πάνω στο ποδήλατο κι αυτό τους έχει φέρει κοντά σαν ανθρώπους και φίλους. «Με τον Δημήτρη έχουμε σχέση συνεργασίας αλλά κι αδελφική σχέση παράλληλα. Έχουμε έρθει πάρα πολύ κοντά, έχουμε ζήσει κοινές εμπειρίες με όλους τους αγώνες από το 2019. Το tandem απαιτεί συνεργασία, συγχρονισμό στα πόδια και χημεία, για να πάει καλά ο αγώνας. Έχουμε έρθει πάρα πολύ κοντά κι έχουμε δεθεί» δήλωσε ο Κωνσταντίνος Τσαγκατάκης με τον Δημήτρη Σκιντζή να συνεχίζει: «Με τον Κωνσταντίνο έχουμε γίνει οι δύο οικογένειες… μία. Οι γονείς του και οι γονείς μου έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά με σκοπό την εξέλιξή μας. Ο Κωνσταντίνος με εμπιστεύεται κι αυτό μου δίνει ακόμη περισσότερο θάρρος κι αυτοπεποίθηση στο να διεκδικήσουμε το κάτι παραπάνω. Εκεί που έρχονται τα δύσκολα, πάντα λέμε “λίγο παραπάνω” κι έτσι προχωράμε».
Ο Δημήτρης έχει μία πρόσθετη αρμοδιότητα ως πιλότος του ποδηλάτου να χειρίζεται το τιμόνι και χαρακτηρίζει αυτή τη θέση «ευθύνη και τιμή». «Το να αγωνίζεσαι με τα χρώματα της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι μεγάλη υπηρηφάνεια. Αυτή τη φανέλα σε όλα τα αθλήματα την έχουν φορέσει οι κορυφαίοι Έλληνες αθλητές που έχουν αφήσει ιστορία. Η Ελλάδα γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι έχουμε παράδοση στο πείσμα, το μεράκι και τη δουλειά. Κι αυτό μας δίνει κίνητρο για να κάνουμε ακόμη παραπάνω πράγματα» σημείωσε, ενώ από πλευράς του ο Κωνσταντίνος περιέγραψε τα συναισθήματα που βιώνει πάνω στο ποδήλατο, το οποίο αναπτύσσει ταχύτητες ακόμη κι άνω των 100 χλμ σε κατηφόρες, έχοντας την αίσθηση της ταχύτητας αλλά χωρίς να βλέπει τη διαδρομή. «Τα συναισθήματά μου σ’ έναν αγώνα είναι απίστευτα. Νιώθω ότι τρέχω κι εκεί που κουράζομαι θέλω να κάνω την υπέρβαση για να κάνουμε το καλύτερο δυνατό, ατομικά και σαν πλήρωμα. Το καλύτερο συναίσθημα είναι στο τέλος, όταν βλέπουμε το αποτέλεσμα» είπε κι έδωσε το σύνθημα που μεταφέρει μετά το τέλος κάθε διαδρομής «πάμε δυνατά για τα επόμενα».
Το να σπάσει κάποιο ρεκόρ στην πίστα ή στο δρόμο δεν ήταν όμως η πρώτη δυσκολία στη ζωή του 19χρονου Κωνσταντίνου. Ο ίδιος ανακαλεί τον εαυτό του να φοιτά στο σχολείο όπου «τα βιβλία σε Braille δεν είχαν καθόλου ανάγλυφες εικόνες, ήταν τελείως μονότονα. Για παράδειγμα το βιβλίο γεωγραφίας δεν είχε καθόλου χάρτες κι επίσης δεν είχα βιβλίο μαθηματικών μέχρι την Πέμπτη Δημοτικού. Όλο αυτό δυσκόλευε την εκπαίδευσή μου».
Ωστόσο, με επιμονή δεν το έβαλε ποτέ κάτω και σήμερα με αισιοδοξία μεταφέρει το μήνυμα: «οι ανάπηροι απλώς καταβάλλουμε μία παραπάνω προσπάθεια. Αλλά πάντα στο τέλος ο επιμένων νικά. Το μόνο που μας διαφοροποιεί από τους αρτιμελείς είναι ότι πρέπει να καταβάλλουμε λίγο παραπάνω προσπάθεια κι αυτό ίσως μας ξεβολεύει λίγο. Αλλά αρκεί κάποιος να έχει την όρεξη, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά γενικότερα στη ζωή».
Πλέον, εκτός από το ποδήλατο, ο Κωνσταντίνος έχει μία ακόμη αγάπη, τη σχολή του, καθώς είναι δευτεροετής φοιτητής κοινωνικός λειτουργός. Στόχος του μελλοντικά να συνδυάσει ποδηλασία και το επάγγελμά του, ενώ ήδη επισκέφτεται σχολεία όπου μιλάει σε μαθητές για την αναπηρία της τύφλωσης.
Μπορεί να μην κατάγονται από τη Θράκη, ο Τσαγκατάκης είναι Κρητικός κι ο Σκιντζής από το Άργος, ωστόσο μιλούν με κολλακευτικά λόγια για τη στήριξη των ανθρώπων του τόπου στην προσπάθειά τους. «Η Κομοτηνή είναι ένας χώρος που μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή» δήλωσε ο Δημήτρης Σκιντζής και εξήγησε: «Μας στηρίζουν τοπικές επιχειρήσεις και ιδιωτικές πρωτοβουλίες: το Μασάλι ανέλαβε εξ ολοκλήρου τη διατροφή μας, το γυμναστήριο Ghetto μας έδωσε το χώρο για να γυμναζόμαστε ό,τι ώρα θέλουμε και οποτεδήποτε, το Massage Method έχει αναλάβει το κομμάτι της αποκατάστασης και του μασάζ. Οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες ήταν τόσο μεγάλες που είμαστε πραγματικά γεμάτοι. Ο “Περπατώ” είναι ο κύριος πυρήνας που κίνησε όλη τη διαδικασία για να είμαστε εδώ σήμερα. Οι Κομοτηναίοι μας αγκάλιασαν τόσο πολύ χωρίς να είμαι ούτε εγώ ούτε ο Κωνσταντίνος Κομοτηναίοι. Η αθλητική παιδεία και το επίπεδο που έδειξαν οι άνθρωποι εδώ ήταν εκπληκτικό». Την ανταπόκριση των Κομοτηναίων υπογράμμισε από θέσης του κι ο Κωνσταντίνος Τσαγκατάκης, μη κρύβοντας πως δεν έχει δει αντίστοιχη κινητοποίηση ιδιωτών στην Κρήτη, εκτός από τη στήριξη που έχει από τον προπονητή και το σωματείο του.
Την ύπαρξη ποδηλατόδρομων στην Κομοτηνή κι ελεύθερων λωρίδων για τυφλούς παρατήρησε ο Κωνσταντίνος τις πρώτες ημέρες παρουσίας του στην πόλη μας, σε αντίθεση με ό, τι βιώνει στο Ηράκλειο της Κρήτης. «Μου αρέσει πολύ περισσότερο να κάνω προπόνηση στην Κομοτηνή» είπε κι ανακάλεσε περιστατικά όπου… φοβόταν να κυκλοφορήσει στην Κρήτη, καθώς δεν αισθανόταν ασφαλής: «Στην Κρήτη σε κάποια σημεία υπάρχουν οδηγοί τυφλών αλλά πάντα υπάρχουν πάνω κολώνες, αυτοκίνητα, τραπεζοκαθίσματα. Οπότε προχωράω στον οδηγό χωρίς να είμαι ασφαλής, γιατί φοβάμαι πως κάπου θα κουτουλήσω. Απεναντίας τώρα στην Κομοτηνή -πέρα του ότι η πόλη είναι γεμάτη οδηγούς τυφλών- τις λίγες ημέρες που είμαι εδώ δεν έχω συναντήσει κάποιο αμάξι ούτε κάποιο τραπέζι κι αυτό με βοηθάει πάρα πολύ. Βλέπω μία πόλη που είναι πραγματικά πάρα πολύ προσβάσιμη για μένα και τον κάθε ανάπηρο».
Τα εύσημα στον Δήμο Κομοτηνής και τον «Περπατώ» για τα διαχρονικά έργα προσβασιμότητας έδωσε ο Δημήτρης Σκιντζής. «Ο Δήμος Κομοτηνής κι ο Σύλλογος Περπατώ έχουν κάνει τρομερό έργο όσον αφορά την προσβασιμότητα των ανάπηρων ατόμων στην Κομοτηνή. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, αλλά κάτι που λέμε συνέχεια και θέλουμε να το καταλάβει ο κόσμος είναι ότι ανάπηρο δεν σε κάνει η βλάβη, η τύφλωση, η παραπληγία και η τετραπληγία, αλλά σε κάνει η κοινωνία. Εάν σε μία πόλη υπάρχουν παντού οδηγοί τυφλών, ένας άνθρωπος με αναπηρία όρασης δεν θα έχει πρόβλημα» είπε και έθεσε τον στόχο για όλα τα άτομα με αναπηρία, που είναι να ζουν τη ζωή τους όπως κι ένας μη ανάπηρος.
Μιλώντας για τον κοινωνικό αποκλεισμό, ο Κωνσταντίνος τόνισε πως κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να αισθάνεται την περιθωριοποίηση, ενώ από πλευράς του ο Δημήτρης εξήγησε πως στην Κομοτηνή έχει καλλιεργηθεί περιβάλλον αποδοχής της αναπηρίας. «Δεν είναι ότι σε πολλές πόλεις δεν υπάρχουν ανάπηροι. Εάν οι πόλεις είναι προσβάσιμες θα βγει ο ανάπηρος από το σπίτι. Μου λένε ότι η Κομοτηνή έχει πάρα πολλούς ανάπηρους. Όχι δεν έχει η Κομοτηνή πολλούς ανάπηρους, απλώς είναι προσβάσιμη και βγαίνουν από το σπίτι τους, πράγμα που δεν γίνεται σε άλλες περιοχές στην Ελλάδα» παρατήρησε.
Με κολλακευτικά λόγια για το σωματείο στο οποίο ανήκουν, Ταλλώς ΑμεΑ Ηρακλείου και τον προπονητή τους κο Βαρβεράκη, μίλησαν οι αθλητές, οι οποίοι όμως δεν φάνηκαν το ίδιο ενθουσιασμένοι αναφορικά με τη στήριξη της πολιτείας. Τα λόγια του Δημήτρη είναι χαρακτηριστικά: «Το άθλημά μας είναι πολυέξοδο. Το ποδήλατό μας κοστίζει πάνω από 10.000 ευρώ στο εξωτερικό. Άρα με μία πτώση ή βλάβη αμέσως σκεφτόμαστε τι θα γίνει. Δεν υπάρχει στήριξη (από την πολιτεία). Η αλήθεια είναι πως οι επιτυχίες των μεγάλων αθλητών έρχονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
Η πολιτεία, δυστυχώς λυπάμαι που το λέω, είναι απούσα. Αλλά έχουμε την Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία ΑμεΑ που στηρίζει πάρα πολύ τους αθλητές, γι’ αυτό την ευχαριστούμε πολύ. Αλλά κινήσεις σαν αυτές που έγιναν στην Κομοτηνή την περίοδο της προετοιμασίας μας τις περιμένουμε συνέχεια απ’ όλους τους Έλληνες.
Η πολιτεία, δυστυχώς λυπάμαι που το λέω, είναι απούσα. Αλλά έχουμε την Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία ΑμεΑ που στηρίζει πάρα πολύ τους αθλητές, γι’ αυτό την ευχαριστούμε πολύ. Αλλά κινήσεις σαν αυτές που έγιναν στην Κομοτηνή την περίοδο της προετοιμασίας μας τις περιμένουμε συνέχεια απ’ όλους τους Έλληνες.
Πάρα πολλοί Έλληνες αθλητές έχουν ανάγκη από τη στήριξη της κοινωνίας. Υπάρχουν πάρα πολλές ιδιωτικές πρωτοβουλίες αλλά κάποια στιγμή αυτό δεν αρκεί. Τους θέλουμε όλους δίπλα μας. Θέλουμε τη στήριξη της κοινωνίας, της πολιτείας, να μας αγκαλιάσει όλους τους αθλητές ο κόσμος».
Το δικό του μήνυμα στην πολιτεία θέλησε ν’ αποστείλει ο Κωνσταντίνος, ο οποίος μάλιστα προ μερικών εβδομάδων συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με αφορμή τις ενημερώσεις που κάνει σε σχολεία της Κρήτης για την τύφλωση. «Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, ώστε οι αθλητές να έχουν τη στήριξη που θέλουν κι αυτό να τους παρακινεί να συνεχίζουν και να κάνουν το βήμα παραπάνω. Ο κος Μητσοτάκης με βρήκε μέσα από κάποιες δράσεις που κάνω στα σχολεία όπου μιλάω για την τύφλωση και συζητήσαμε για την ποδηλασία και τον αθλητισμό» δήλωσε.
Όσο για την απάντηση του πρωθυπουργού; «Μου είπε πως ό,τι χρειαστώ θα είναι δίπλα μου και θα με βοηθήσει. Κι αν πραγματικά αυτό συμβεί, θα τον ευχαριστήσω δημοσίως». Το μόνο που απομένει είναι να δούμε, εάν ο Κωνσταντίνος Τσαγκατάκης κι ο κάθε Έλληνας αρτιμελής ή ανάπηρος αθλητής θα λάβουν τη στήριξη που οφείλει η πολιτεία να τους δίνει για να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους στους αγωνιστικούς χώρους και να δίνουν το υγιές παράδειγμα στη νέα γενιά.
