Την συνέντευξη της ζωής του παραχώρησε ο Γιώργος Κασναφέρης στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ του Gazzetta, αποκαλύπτοντας πολλές γνωστές και κυρίως άγνωστες λεπτομέρειες από την τεράστια καριέρα του ως διαιτητής αλλά και ως παράγοντας ομάδων.
Ιδιαίτερη η αναφορά του στην ομάδα της Ξάνθης, που αποτέλεσε την πρώτη ομάδα στην οποία υπήρξε παράγοντας και μάλιστα δύο φορές, φτάνοντας και σε ανώτατη θέση στο διοικητικό συμβούλιο.
Ο «Κάσνα» αποκαλύπτει το… κατούρημα του Πανόπουλου πριν υπογράψει και υποστηρίζει ότι στην Ξάνθη δημιουργήθηκε μια δεύτερη οικογένεια για την ίδιον. Επειδή δεν αξίζει να αλλοιωθεί λέξη, το ThrakiSportS αναδημοσιευει το απόσπασμα που αφορά το πως ξεκίνησε ο Κασναφέρης στην Ξάνθη και τι σχέσεις ανέπτυξε με τους παράγοντές της. Θα ακολουθήσουν και άλλα άρθρα με άλλες πικάντικες λεπτομέρειες από την καριέρα του «Κάσνα» που έχουν άμεσο ή έμμεσο θρακιώτικο ενδιαφέρον.
Κλείνει το κεφάλαιο της διαιτησίας και ξεκινά αυτό του παράγοντα. Από τον Ξάνθη…
«Από την Ξάνθη του Πανόπουλου, ο οποίος Πανόπουλος είχε βγάλει και 1-2 ανακοινώσεις για μένα. Από εκείνες τις ωραίες ανακοινώσεις».
Κατ’ αρχάς πότε γίνατε παράγοντας από τη μέρα που σταματήσατε τη διαιτησία;
«Κατευθείαν, έχω γράψει ιστορία. Μέσα στο χειμώνα, στην Ξάνθη με τον Πανόπουλο που έχουμε περάσει διάφορες διακυμάνσεις, καθόμαστε στο ξενοδοχείο Σαλέ για να φάμε κάτι μετά από κάποιο παιχνίδι. Εν τω μεταξύ εγώ έκανα ήδη τον παράγοντα στον Ακάδημο Αμαρουσίου στα 37-38 μου. Εκεί του είπα ότι θέλω να ασχοληθώ με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο σαν team manager. Και τον Απρίλιο χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν ο Αρης ο Πιαλόγλου. Μου είπε ότι θέλει να μου μιλήσει ο Πανόπουλος.
Μου είπε να αναλάβω γενικός αρχηγός και να το σκεφτώ δύο μέρες. Το είπα στη γυναίκα μου. Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Δηλαδή, να επιστρέψω εκεί που πήγα φοιτητής και έφυγα σε δύο μέρες. Και έτσι λοιπόν, έγινε η πρόταση, τη φιλτράρω και επειδή ήθελα να φύγω από τη διαιτησία πάω σε Ψυχομάνη και Γκαγκάτση και τους λέω πριν από τον τελικό Κυπέλλου Ολυμπιακός-Άρης: “Σταματάω και παίζω τελευταίο παιχνίδι στον τελικό”. Μου λένε: “Δεν παίζεις εσύ και δεν σταματάς”. Τους λέω “εγώ θα παίξω και θα σταματήσω”. Μιλάω με τις δύο ομάδες και ο Κασναφέρης βγαίνει κοινής αποδοχής κι έτσι στο Καυτανζόγλειο παίζω το τελευταίο μου παιχνίδι.
Την επόμενη μέρα έβγαλε ανακοίνωση η Ξάνθη ότι αναλαμβάνω team manager, ενώ είχε ήδη διαρρεύσει το θέμα. Όταν ύστερα από 15-20 μέρες ανέβηκα στην Αλεξανδρούπολη πήγα στο σπίτι του Πανόπουλου για να υπογράψω το συμφωνητικό. Έξυπνος ο Πανόπουλος, ήθελε να με αφήσει λίγο μόνο μου. Μου λέει: “Πάω λίγο τουαλέτα”. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιείς ότι τελειώνεις με ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή σου. Πήρα τηλέφωνο τη γυναίκα μου, δεν το σήκωσε. Ε, πόσο να κατουρήσει κι ο Πανόπουλος; Ύστερα από πέντε λεπτά επιστρέφει. Με ρωτάει “όλα εντάξει”; Του απαντάω “όλα εντάξει” και υπογράφω».
Ο Πανόπουλος ήθελε να σας αφήσει να το σκεφτείτε;
«Ήταν όλα συμφωνημένα και με την Ξάνθη και με την οικογένεια. Όμως καταλαβαίνεις ότι εκεί τελειώνει κάτι μεγάλο και αρχίζει κάτι άλλο. Να σκεφτείτε ότι το βράδυ στο ξενοδοχείο, το ‘Καψής’, μετά τον τελικό που ήμουν με την οικογένειά μου και είχα τις ανθοδέσμες και τις πλακέτες, έκλαψα μπροστά στη γυναίκα μου. Μία καριέρα από τα 18 μέχρι τα 41 τελείωσε. Ημουν βλαμμένος κανονικός με το ποδόσφαιρο. Μια παρένθεση: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις δυο γυναίκες της ζωής μου. Την γυναίκα μου Ελένη γιατί μου έχει σταθεί σ’ όλες τις τρέλες που έχω αποφασίσει να κάνω. Είμαι πάντα μια εδώ και μια εκεί και στην κόρη μου την Μαριλένα που είναι σύμμαχός μου σε όλες μου τις αποφάσεις. Χωρίς αυτές τις δύο πολλά πράγματα στη ζωή μου θα ήταν διαφορετικά.
Λοιπόν, το βράδυ μετά την υπογραφή στην Ξάνθη δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Ευχαριστώ τον Πανόπουλο παρόλο που τον τελευταίο χρόνο δεν μιλάμε. Είναι ο ποδοσφαιρικός μου πατέρας και μου έδωσε τη δυνατότητα το χόμπι μου να το κάνω επάγγελμα. Για τόσα χρόνια η Ξάνθη ήταν το σπίτι μου, με εμπιστεύτηκε και μου έδειξε σε πολλά πράγματα πώς λειτουργεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η Ξάνθη ήταν πρωτοπόρα για την εποχή στα γηπεδικά, στις εγκαταστάσεις, στα οργανωτικά, στον τρόπο λειτουργίας. Τεράστιο σχολείο. Μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να έχω γι’ αυτόν τον άνθρωπο».
Ποια είναι η γνώμη σας γ’ αυτόν;
«Είχε όραμα για το ποδόσφαιρο και την ομάδα. Αγάπησε πολύ την ομάδα, άσχετα αν κουράστηκε τα τελευταία χρόνια. Ήξερα και εγώ όταν έφυγα από την Ξάνθη ότι είχε κλείσει ο κύκλος του. Ήταν ντόμπρος. Άπειρα τα τηλεφωνήματα στη μία το βράδυ… Ήταν ωραίες οι στιγμές με τη σύνταξη των ανακοινώσεων. Αν καμιά φορά με έπαιρνε να μου τη διαβάσει και εγώ τον διόρθωνα, μου έλεγε: “Ρε Κασναφέρη δεν πας να γ@μΗθEis; Είσαι μικρός ακόμη για να μου πεις πως να γράψω μια ανακοίνωση”. Αυτά είναι από τα ωραία. Είναι πολλά… Πήγαμε τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, έχοντας τον Λουτσέσκου στον πάγκο».
Ποιος ήταν ο λόγος που θα μπορούσατε να τσακωθείτε;
«Δεν υπήρχε κάποιος λόγος. Ήταν ντόμπρος, σε άκουγε και ξέρετε τα αφεντικά θέλουν να ακούν πάντα “ναι”. Εγώ επειδή ήμουν μεταξύ του όχι και του όχι, τσακωνόμασταν, αλλά το πρωί με έπαιρνε τηλέφωνο και επειδή ήταν δίκαιος μου έλεγε: “Ρε μ@λ@κ@, αυτό πώς το είπες; Πώς θα το κάνουμε”; Είμαι ευγνώμων που συνεργάστηκα με τον Πανόπουλο, τον Πιαλόγλου, τον Επιτρόπου κι όλους τους ανθρώπους εκεί. Τους έχω σαν δεύτερη οικογένειά μου. Όπως κι η κόρη μου κι η γυναίκα μου».
