Ο προπονητής του Λεύκιππου Ξάνθης, Νίκος Δώδος, μίλησε στο Web Radio της ΕΟΚ και την εκπομπή «Άκου τι έκανες» με τους Λεωνίδα Πιστιόλη και Γιάννη Λαμπίρη.
Αναλυτικά, όσα είπε:
Για το τι άλλαξε στην ομάδα και ήρθε το έξι στα έξι στα τελευταία ματς του πρωταθλήματος: «Από τη στιγμή που ανέλαβα την ομάδα σαν πρώτος προπονητής αυτό που προσπαθήσαμε με το τεχνικό τιμ, είναι να δουλέψουμε στην ψυχολογία. Το ταλέντο υπάρχει, η ομάδα είναι σωστά δομημένη, εκείνο που χρειαζόμασταν ήταν το ψυχολογικό. Σε ένα βαθμό το καταφέραμε, ωστόσο το έξι στα έξι από μόνο του δε λέει κάτι. Κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και θέλουμε τα αποτελέσματα να έρθουν μέσα από όμορφο μπάσκετ.
Για το αν είχε τεθεί στόχος ανόδου στην αρχή της σεζόν: «Ο Λεύκιππος είναι από τις πιο νέες ομάδες στις εθνικές κατηγορίες. Ουσιαστικά είμαστε έξι χρόνια ομάδα και έχουμε πετύχει πράγματα. Οι έφηβοι πέρυσι έφτασαν στο Final 6, έχουμε πετύχει ανόδους όλα αυτά τα χρόνια. Ο στόχος είναι να σταθεροποιηθεί η ομάδα στις εθνικές κατηγορίες και σταδιακά να κάνει τα βήματα παραπάνω. Δε θέσαμε ποτέ στόχο ανόδου, είχαμε πει να είμαστε στις πρώτες πέντε-έξι θέσεις. Μπορεί οι τρίτοι βάσει ρόστερ να μας κατέτασσαν στα φαβορί, αλλά για να είσαι ψηλά δε φτάνει το ρόστερ. Πρέπει να είσαι έτοιμος σε κάθε ματς, σε κάθε προπόνηση. Φυσικά υπήρξαν και κάποιες ατυχίες, έχουμε χάσει τέσσερα ματς στο καλάθι. Αν αυτές οι ήττες ήταν νίκες, τότε θα ήμασταν πρώτοι. Κι αυτό, όμως, δε σημαίνει κάτι. Προσπαθούμε στο γήπεδο να παίξουμε όμορφο μπάσκετ και έτσι να έρθουν οι νίκες».
Για το πόσο δύσκολο είναι να έχει ο Λεύκιππος το δικό του κοινό στο μπάσκετ, σε μια πόλη που έχει συνηθίσει το ποδόσφαιρο: «Για να πούμε την αλήθεια, η Ξάνθη είναι ποδοσφαιροκρατούμενη. Έχει, όμως, και το μπασκετικό κομμάτι, το δικό του μέρος. Υπάρχουν παίκτες από την Ξάνθη που πρωταγωνιστούν σε εθνικά πρωταθλήματα, οπότε υπάρχει μια ροή. Οι ακαδημίες δουλεύουν σε καλό επίπεδο, βγάζουμε παίκτες και αυτό είναι το πιο σημαντικό για την ομάδα μας: Να βγάλουμε παιδιά που θα παίξουν και θα αγαπήσουν το μπάσκετ. Έχουμε στην πρώτη ομάδα τον Παναγιώτη Μακαρατζή και τον Βασίλη Δεληγιάννη, που έχουν ρόλο στο rotation και ο στόχος είναι να δίνονται ευκαιρίες σε αυτά τα παιδιά. Είναι το μέλλον της ομάδας και μπορούν να βγουν μπροστά. Αυτό είναι το βραβείο για όλους μας. Και για τους προπονητές και για την ομάδα συνολικά, ως οργανισμό».
Για την προσωπική του πορεία και τη μετάβαση από το κομμάτι του αθλητή σε εκείνο του προπονητή: «Η μετάβαση είναι αρκετά δύσκολη, αλλά το θέμα είναι πόσο συνειδητοποιημένος είσαι όταν το κάνεις. Όταν σταματήσεις και ξεκινήσεις κάτι διαφορετικό, πρέπει να σκοτώσεις τον παίκτη μέσα σου. Το έχω καταφέρει σε αρκετά μεγάλο βαθμό, και μπορώ να βλέπω διαφορετικά τα πράγματα πλέον, ωστόσο μπορώ ακόμα να καταλάβω την ψυχολογία του αθλητή. Είναι πολύ πιο αγχωτικό να είσαι προπονητής, έχεις την ευθύνη μιας ομάδας και δώδεκα παικτών. Ο προπονητής είναι εκείνος που θα δώσει τις εντολές και που πρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Δε μπορεί να συγκριθεί το άγχος του παίκτη με εκείνο του προπονητή».
