Ενας ακόμα τελικός τελείωσε και αυτή τη φορά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν ούτε αυτός ο τελευταίος τελικός. Μένουν άλλοι δύο. Ωστόσο τα πανηγύρια είναι έξαλλα, λες και η Ξάνθη κατέκτησε από σήμερα την άνοδο στην SL1.
Ηδη κάποιοι αναρωτιούνται στα social media αν είναι νωρίς για πανηγυρισμούς, γιατί και μετά την Νίκαια όλοι πανηγυρίσαμε και είδαμε τι έγινε μια εβδομάδα μετά με τον Εργοτέλη. Ο οποίος παρολίγον να κάνει κηδεία και στον Ιωνικό σήμερα, προηγήθηκε αλλά δεν τον άφησαν να ανέβει (γιατί αν κέρδιζε, αυτός θα ανέβαινε – το ενδεχόμενο της ισοπαλίας σε αυτό το ματς για να ανέβει η Ξάνθη φαντάζομαι ότι κανείς δε το έπαιρνε στα σοβαρά).
Η απάντηση είναι απλή. Νωρίς για πανηγυρισμούς είναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να πανηγυρίσεις. Πως πανηγυρίζεις το γκολ σε έναν αγώνα χωρίς φυσικά να έχει τελειώσει ο αγώνας; Έτσι ακριβώς και τώρα. Η Ξάνθη βρέθηκε κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο. Μέχρι και 20 λεπτά πριν το τέλος του πρωταθλήματος ήταν 4η στην βαθμολογία, μια απόλυτη αποτυχία. Και τελικά βρέθηκε για λίγα λεπτά πρώτη και τελικά 2η, ακόμα ζωντανή.
Οχι, δεν είναι επιτυχία. Οταν όμως είσαι έτοιμος να πεθάνεις και καταφέρνεις κόντρα στι διαμορφωθεισες καταστάσεις να επιζήσεις, έχεις δικαίωμα να το πανηγυρίσεις για λίγο, χωρίς να σκεφτείς αν θα εξακολουθήσεις να ζεις και αύριο. Το σημαντικό είναι ότι ζεις σήμερα. Συνεπώς για αυτό τα έξαλλα πανηγύρια από άπαντες, παίκτες, προπονητικό τιμ αλλά και διοίκηση. Για αυτό και οi φωτογραφίες στο κέντρο του γηπέδου όλων των συντελεστών της ομάδας, λες και η ομάδα κατέκτησε το Champions League.
Η Ξάνθη με την νίκη αυτή, όπως και να το κάνουμε, παραμένει ζωντανή. Στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα. Δείχνει πολύ σκληρή για να πεθάνει. Και σε κάθε περίπτωση, δεν έχει πεθάνει. Έχει μια δεύτερη ευκαιρία. Και ενδεχομένως (κρατήστε το αυτό) να υπάρξει και τρίτη. Η αναδιάρθρωση θα παίξει έντονα σαν σενάριο και εφόσον προχωρήσουμε σε αύξηση των ομάδων της SL1 σε 16, δεν θα χρειαζόταν καν να γίνει μπαράζ.
Επειδή όμως δεν έχει αποφασιστεί ακόμα τίποτα, ούτε έχει ψηφιστεί κάτι, τα μπαράζ θα γίνουν. Εκεί η Ξάνθη θα την έχει την ευκαιρία της, παίζοντας στα ίσια απέναντι στους Αγρινιώτες. Σε δυο ματς, τίποτα δεν είναι απίθανο. Θα ήταν καλύτερο να ήταν ένα παιχνίδι για μια ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Ωστόσο γεγονός είναι ότι η καλή Ξάνθη μπορεί να κερδίσει κάθε αντίπαλο, όπως και η κακή Ξάνθη εννοείται ότι είναι ικανή να φέρνει ισοπαλία στην έδρα της με τον Καραϊσκάκη Άρτας. Αν δεν την είχε φέρει άλλωστε, τώρα θα είχε ανέβει στην SL1.
Αλλά με τα αν δεν γράφεται ιστορία. Η ουσία είναι ότι ορθά σήμερα έχει πανηγύρι. Δικαιούνται όλοι να ξεσπάσουν, να γιορτάσουν, να πανηγυρίσουν το γεγονός ότι είμαστε σαν ΑΟΞ ακόμα ζωντανοί. Η απόλυτη καταστροφή απείχε άλλωστε μόλις 20 λεπτά. Αλλά το θέμα είναι αυτό το πανηγύρι από αύριο κιόλας να σταματήσει και όλοι να στρωθούν στην δουλειά για τους δυο αγώνες μπαράζ.
Η χρονιά ούτως ή άλλως αντικειμενικά δεν μπορεί να κριθεί από κανέναν επιτυχημένη από την στιγμή που έτρεχες με το υπερδιπλάσιο μπάτζετ από τον δεύτερο και κατάφερες με το ζόρι να βγεις δεύτερος. Αλλά έτσι όπως πήγαν να έρθουν τα πράγματα, θα μπορούσες να είσαι τρίτος ή τέταρτος και… αντίο ζωή. Σημασία έχει ότι ανέτρεψες αυτήν την κατάσταση και… ζεις. Και όσο ζεις, ελπίζεις. Και έχεις πλέον παραπάνω από έναν λόγους να ελπίζεις ότι παρά την κακή χρονιά, ο Αύγουστος θα σε βρει ξανά εκεί που κανονικά ανήκεις…
