Η 14η Φεβρουαρίου είναι η ημέρα που τιμάται ο έρωτας. Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, γεννήθηκε ένας έρωτας που δεν έσβησε ποτέ. Αυτός του Νίκου Σαμαρά με το άθλημα βόλεϊ.
Η μπάλα μαγευόταν με το άγγιγμά του. Οι συμπαίκτες και οι αντίπαλοι με τις ενέργειές του. Τα κορίτσια γοητεύονταν στην εξέδρα απλά και μόνο με την παρουσία του. Τα αγόρια ξεσηκώνονταν με τα σερβίς και τα καρφιά του. Γιατί ο Νίκος Σαμαράς ήταν ο λόγος που έκανε μια ολόκληρη γενιά να αγαπήσει το βόλεϊ – και να εξακολουθεί να το αγαπά.
Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 1986 όταν ο Σαμαράς Νικόλαος του Αθανασίου και της Ακριβής εγγραφόταν και επισήμως στα μητρώα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης, με αριθμό μητρώου 38.478 και αποκτώντας το δικαίωμα να αγωνίζεται με τα χρώματα του ΑΟ Ορεστιάδας. Μια μέρα σαν και αυτήν, 35 χρόνια πριν.
Η ανωτέρω φωτογραφία – ντοκουμέντο είναι το ιστορικό αυτό πρώτο δελτίο του «Αετού της Θράκης», που δόθηκε στην δημοσιότητα από την ίδια την ΕΟΠΕ λίγες ημέρες μετά τον ξαφνικό και αδόκητο θάνατό του και το πέταγμα για τη γειτονιά των αγγέλων.
Ακόμη και τώρα οι περισσότεροι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την απώλειά του, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή το κακό όνειρο θα τελειώσει κι ο «Σαμ» θα εμφανιστεί ξανά σε ένα γήπεδο βόλεϊ για να βγάλει το νέο του δελτίο. Όπως αυτό που είχε βγάλει στην Ορεστιάδα μια μέσα σαν και αυτήν, 35 χρόνια πριν.
Για να συμβεί αυτό, είχε δώσει αγώνα ο Γιώργος Καμπερίδης, ο άνθρωπος που ανακάλυψε και ουσιαστικά δημιούργησε τον βολεϊμπολίστα Νίκο Σαμαρά. Αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, ίσως ο Σαμαράς να ήταν πρωταθλητής στις πολεμικές τέχνες. Και αυτό γιατί από πολύ νεαρός ο «Σαμ» είχε ξεχωρίσει στη μικρή κοινωνία της ακριτικής πόλης της Ορεστιάδας με το επιβλητικό παρουσιαστικό του, ωστόσο η πρώτη του ενασχόληση με τον αθλητισμό ήταν το καράτε.
Ο «Δάσκαλος» από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τις τύχες του ΑΟΟ άκουγε όλους να μιλούν για ένα ψηλό παλικάρι κι αποφάσισε να τον βρει. «Όλοι μιλούσαν γι’ αυτόν και άρχισα να τον ψάχνω, χωρίς όμως επιτυχία. Τελικά τον είδα συμπτωματικά μπροστά μου στο περίπτερο έξω από το Δημοτικό Σχολείο. Ήταν Νοέμβριος του 1985 κι εκεί του είπα χωρίς περιστροφές “Εσύ θα έρθεις να παίξεις βόλεϊ” και τον πήρα και πήγαμε στο γήπεδο. Στην αρχή μου ξέφυγε και δεν ήθελε να συνεχίσει, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να πάω σπίτι του. Εκεί τον παρότρυνε η γιαγιά του κι έτσι ξεκίνησε», είχε αποκαλύψει ο σπουδαίος προπονητής.
Πριν περάσουν τρεις μήνες από αυτό το περιστατικό, ο Νίκος Σαμαράς υπέγραφε το πρώτο του δελτίο στον ΑΟΟ. «Ο Νίκος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε από τα χέρια μου. Ήταν αφοσιωμένος σ’ αυτό που έκανε και γι’ αυτό έπαιζε μέχρι και την τελευταία ημέρα που έφυγε από την ζωή», είχε καταλήξει με τρεμάμενη φωνή ο Γιώργος Καμπερίδης, στις πρώτες δηλώσεις που είχε κάνει μετά την άσχημη αγγελία του θανάτου του «Σαμ».
Μαζί με αυτόν, την δική του συμβολή στο να στραφεί ο Νίκος Σαμαράς στο βόλεϊ είχε και ο Γιάννης Κυλίτσης, τότε αρχηγός του ΑΟΟ. Με τρεις λέξεις μπόρεσε να περιγράψει όσα χαρακτήριζαν την προσωπικότητα του «θρύλου» του ελληνικού βόλεϊ και του θρακιώτικου αθλητισμού: «Βασανισμένος, υπερήφανος, ασυμβίβαστος».
Μαζί με τον Καμπερίδη, ήταν οι άνθρωποι που ανακάλυψαν τον Νίκο Σαμαρά και τον προέτρεψαν να ασχοληθεί με το βόλεϊ. Μάλιστα το 1988 ο Γιάννης Κυλίτσης ως αρχηγός τότε της ομάδας βόλεϊ της Ορεστιάδας είχε συμπαίκτη τον Νίκο Σαμαρά και ουσιαστικά είχε αναλάβει τον «μικρό» υπό την… προστασία του, μέχρι να γίνει μεγάλος. Και ήταν και ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε στην διεξαγωγή των φιλικών στη μνήμη του Νικόλα, που διεξάγονται τα καλοκαίρια αλλά πάγωσαν πέρυσι εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού.
Συμπληρώνονται 35 χρόνια από την ημέρα που ουσιαστικά άλλαξε την ιστορία του ελληνικού βόλεϊ, χωρίς τότε να το γνωρίζει ούτε το ίδιο το άθλημα, ούτε ο Νίκος Σαμαράς που συνετέλεσε όσο κανένας σε αυτήν την αλλαγή. Πέρασαν 30 χρόνια από την ημέρα που γεννήθηκε ένας έρωτας μεγάλος, που δεν σταμάτησε ποτέ. Γιατί το ελληνικό βόλεϊ εξακολουθεί να είναι ο Νίκος Σαμαράς και ήδη του λείπει πολύ. Αλλά και γιατί ο ίδιος ο «Αετός», πετώντας ψηλά στον ουρανό, είναι σίγουρο ότι συνεχίζει εκεί αυτήν την αγαπημένη του ασχολία, διδάσκοντας τα μυστικά του αθλήματος στον παράδεισο…
