Ο γνωστός δικηγόρος της Ξάνθης Θανάσης Ξυνίδης ανήρτησε στο προσωπικό του προφίλ ένα κείμενο για τα τεκταινόμενα στον ΑΟΞ.
Το κείμενο έχει ως εξής:
ΕΙΜΑΙ Α.Ο.ΞΑΝΘΗ ΑΦΟΥ
Ήθελα από καιρό να γράψω δυο λόγια για την μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα της Ξάνθης και νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή.
Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για το ποδόσφαιρο. Ουσιαστικά πιστεύω ότι κανείς δεν ξέρει πολλά πράγματα για το ποδόσφαιρο αν δεν έχει παίξει μπάλα σε ομάδα που βρίσκεται στις επίσημες διοργανώσεις.
Γι’αυτό και ακούω με θρησκευτική ευλάβεια αυτούς που αναγνωρίζω σαν μεγάλους παίκτες, γι’αυτό και ακούω τον «προπονητή» της κερκίδας μας Μάκη Τζάτζο.
Βέβαια βλέπω ποδόσφαιρο από πολύ μικρό παιδί. Έκανα αρχή με τον τότε παράγοντα της Ασπίδας πατέρα μου Γιώργο Ξυνίδη και μάλιστα στην Κατερίνη σε μια βαριά ήττα με 8-1 και την απορία μου «πόσα γκολ μπαμπά πρέπει να φάμε για να φύγουμε;». Και συνεχίζω να βλέπω.
Άρα ποδοσφαιρικά από άποψη τακτικής και επιλογών των προπονητών δεν έχω άποψη, ακούω όσους ξέρουν. Δίνω όμως πίστωση χρόνου.
Έτρεμα τους πρώτους αγώνες της SL2. Για την ομάδα μας, αυτή που κανένας παίκτης της δεν είχε παίξει με κάποιον άλλο σε ένα επίσημο παιχνίδι. Άρα είμαι χαρούμενος που στους τρεις πρώτους αγώνες δεν έχουμε υποστεί ήττα και δεν πληρώσαμε ακριβά την εκ βάθρων αλλαγή του ανθρώπινου δυναμικού.
Έχω όμως το δικαίωμα να έχω άποψη για την επιχείρηση ΠΑΕ Α.Ο.ΞΑΝΘΗ, μετά από 40 χρόνια απασχόληση επαγγελματική σε επιχειρήσεις.
Πριν όμως να πω δύο λόγια για την εποχή Πανόπουλου και τις περιπέτειες που είχαμε. Οι όποιες επιλογές, λάθος ή σωστές στο θέμα της δήθεν σύνδεσης του ΑΟΞ με τον ΠΑΟΚ και οι εξελίξεις του καλοκαιριού δεν μπορούν να ακυρώσουν την προσφορά του Πανόπουλου, όλα αυτά τα χρόνια, στο ξανθιώτικο ποδόσφαιρο. O Πανόπουλος και οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκε στις θέσεις ευθύνης, μας έδωσαν υπέροχες εγκαταστάσεις και γήπεδο (ρωτήστε τις μικρές ομάδες που επαιτούν για ένα απλό γήπεδο προπόνησης τι σημαίνει αυτό), υπέροχες στιγμές και εμπειρίες, ακόμη και ευρωπαϊκές, υπέροχους παίκτες και το κυριότερο μια ομάδα αυτοδύναμη που δεν χρειαζόταν να είναι γιουσουφάκι κανενός από τους μεγάλους δυνάστες του ελληνικού ποδοσφαίρου, δηλαδή μας έδωσε αξιοπρέπεια.
Και βλέποντας την Λάρισα στην τελευταία θέση και το πωλητήριο του αφεντικού της, συνειδητοποιώ τι σήμαινε το δεν ξεπουλάω σε κάθε τυχάρπαστο ενδιαφερόμενο.
Επιχειρηματικά για την καινούργια κατάσταση έχω να πω τα εξής:
Χαίρομαι που σεβάστηκε τους ανθρώπους της παλιάς εταιρείας.
Χαίρομαι που από ότι φαίνεται εξασφάλισε αρκετούς καλούς παίκτες που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της SL2 ή και πιο ψηλά.
Χαίρομαι που προσπαθούν να διασυνδεθούν με την τοπική κοινωνία, εντάσσοντας στην προσπάθεια θεσμικούς και αρνούμενοι να υποκύψουν σε παραγοντίσκους της ημεδαπής.
Χαίρομαι που έχουν περιφερειακή συνείδηση και μάλιστα εντάσσοντας σε αυτήν και τις γειτονικές χώρες.
Χαίρομαι που είναι νοικοκυρεμένοι και δεν πετούν λεφτά, ομορφαίνοντας τους χώρους της ομάδας.
Χαίρομαι που είναι κοντά σε μας, με συνεχή ενημέρωση, χωρίς να είναι όμως βολικοί σε όλους και όλα.
Η SL2 είναι δύσκολη υπόθεση. Δεν είναι αυτονόητες οι νίκες.
Όμως με την πλειοψηφία των ομάδων της κατηγορίας σε covid κατάσταση, να μην ξέρουν αν θα αντέξουν οικονομικά ούτε ως τον δεύτερο γύρο, δεν πρέπει να υποτιμούμε την επιχειρηματική ορθότητα.
Η εποχή των πλούσιων που βάζαν λεφτά αλόγιστα από την τσέπη τους πέρασε. Τώρα θα επιβιώσουν οι νοικοκύρηδες.
Καλό πρωτάθλημα και καλή μας επιτυχία.
