ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΕΞΩ από το γήπεδο κυνήγησαν οι οπαδοί του Ιωνικού τον Ξανθιώτη οδηγό του ασθενοφόρου που βρέθηκε στα Πηγάδια για τον αγώνα της Τετάρτης. Δέκα ήταν όλοι κι όλοι (μετρημένοι και ονομαστικά καταγεγραμμένοι λόγω πρωτοκόλλου) οπως δέκα ήταν και στην Κρήτη, την 1η αγωνιστική. Αλλά φώναζαν για εκατό και έκανα πραγματάκια για διακόσιους. Και μαθαίνω ότι δεν ήταν όλοι οι ίδιοι δέκα με εκείνους της Κρήτης. Αλλά και στις δυο περιπτώσεις έγιναν σκηνικά, οπότε εύλογο να υπάρχει από τώρα μια κάποια ανησυχία για την μελλοντική φιλοξενία του δευτέρου γύρου στη Νίκαια, για την οποία ειπώθηκαν πολλά άλλωστε κατά την διάρκεια των επεισοδίων από τους «φιλοξενούμενους».
ΕΥΛΟΓΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ να υπάρχει και απορία με ποιον τρόπο αυτοί οι δέκα μετρημένοι φίλοι του Ιωνικού, δηλωμένοι από την φιλοξενούμενη ομάδα, κατάφεραν να διασχίσουν τόσους νομούς και να βρεθούν τη μια στην Κρήτη και την άλλη στην Θράκη. Υποτίθεται ότι στην χώρα βρισκόμαστε σε λοκντάουν και απαγορεύεται η μετακίνηση από νομό σε νομό. Εμείς δεν μπορούμε καλά καλά να πάμε από την Ξάνθη στην Κομοτηνή ή την Καβάλα χωρίς τον κίνδυνο να πληρώσουμε 300 ευρώ και να μας στείλουν πακέτο πίσω. Εκείνοι πώς μπόρεσαν και το κατάφεραν; Εν τέλει, γίνονται έλεγχοι ή όχι;
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΠΑΔΟΙ που πήγαν… μαζί με τον Ομάρ του Ιωνικού «καροτσάκι» τον οδηγό του ασθενοφόρου μέχρι και έξω από το γήπεδο (φωτογραφία από τον «Μαχητή» που όπως πάντως διευκρινιζει στο fb αναγνώστης είναι αρκετά παλιά, από μια τραγική στιγμή του παρελθόντος), παραλίγο να πλακωθούν στο ξύλο με τους τρεις όλους κι όλους φίλους της Ξάνθης που πήγαν μετά το τέλος του ματς να μαζέψουν τα πανό τους. «Παραλίγο να φάμε και ξύλο στο σπίτι μας», σχολιάστηκε έντονα μετά το αποκαλυπτικό βίντεο του ThrakiSportS. Τώρα, ήταν αστοχία της διοίκησης ή της αστυνομίας που αντί να τους δοθεί μια γωνιά στο πέταλο τους δόθηκε μια ολόκληρη κερκίδα να αλωνίζουν, αυτό οφείλει να απαντηθεί από τους αρμοδίους.
ΣΤΗΝ ΠΑΕ ΞΑΝΘΗ πάντως όφειλαν να είναι πιο ψιλιασμένοι με την όλη κατάσταση. Πληροφορίες υπήρχαν έγκαιρα και υπήρξαν και εκείνοι που επιχείρησαν να ενημερώσουν σε ανώτατο επιπεδο. Τώρα αν οι ιθύνοντες τις άκουσαν, είναι άλλο θέμα. Εκ του αποτελέσματος πάντως φαίνεται να υποεκτίμησαν την κατάσταση και έτσι βρίσκεται στα μάτια της κοινής γνώμης να είναι η Ξάνθη απολογούμενη. Ειδικά μετά και την μηνυτήρια αναφορά του υφυπουργείου Αθλητισμού στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ξάνθης να ερευνήσει τυχόν παραβιάσεις για τον Covid.
* * * * *
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΘΡΙΛΕΡ επικρατεί στο ζήτημα της στάσης των δύο θρακιωτών παραγόντων στην Ελληνική Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας, εκεί που δείχνει να επικρατεί κυριολεκτικά ο νόμος της σιωπής. Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις, ο πρόεδρος του ΝΟΑ Κωνσταντίνος Χατζηκωνσταντίνου όχι μόνο παρέμεινε στην θέση του αλλά δείχνει και να αναβαθμίζεται, την ώρα που πλεον έγιναν τέσσερα τα άλλα μέλη του ΔΣ της ΕΙΟ που είτε παραιτήθηκαν είτε υποχρεώθηκαν σε παραίτηση. Ο τελευταίος λέγεται ότι είναι ο αντιπρόεδρος Βορείου Ελλάδος Θανάσης Πατητάρος, που γράφτηκε ότι υπέβαλε την παραίτησή του στο συμβούλιο το βράδυ της Πέμπτης. Αν ισχύει αυτό, καθώς επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα κάτι τέτοιο, θα πρέπει να αναμένουμε πλέον να αναλάβει τα καθήκοντά του ο Χατζηκωνσταντίνου που τώρα είναι απλός έφορος Βορείου Ελλάδος στο ΔΣ της ΕΙΟ.
ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙ στην προσωπική του σχέση με τον υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, ο ίδιος ο Χατζηκωνσταντίνου δείχνει να ανθίσταται στις πιέσεις που δέχεται (και) από κυβερνητικούς παράγοντες προς αυτήν την κατεύθυνση. Την ίδια ώρα το έτερο στέλεχος που είχε εκλεγεί υπό την ομπρέλα του ΝΟΑ στην ΕΙΟ, ο Μιχάλης Μπολάκης, εντελώς ξαφνικά και χωρίς να έχει υπάρξει καμία ανακοίνωση ή επίσημη δημόσια δήλωση από μέρους του, εξαφανίστηκε από τις αρχές της εβδομάδας από την σελίδα της ΕΙΟ όπου αναγραφεται το ΔΣ της. Εκει αναφερόταν ως αναπληρωματικό μέλος και θα περίμενε κανείς μετά τις παραιτήσεις να γίνει κανονικό, αλλά τελικά τις θέσεις των τριών παραιτηθέντων τις κατέλαβαν δύο. Και δεν υπάρχει άλλος αναπληρωματικός πλέον, αν και όπως προαναφέρθηκε είχαμε και νέα παραίτηση. Να σημαίνει αυτό και διασταση απόψεων για το θέμα των Εβριτών Χατζηκωνσταντίνου – Μπολάκη; Θα φανεί.
ΠΑΝΤΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ πλευρά του ο ΝΟΑ ήταν μεταξύ των συλλόγων που απέφυγαν να υπογράψουν την ανοιχτή επιστολή της αντίπαλης παράταξης του «Φρέσκου Ανεμου», όπως και οποιοσδήποτε άλλος της Θράκης, με την οποία ζητήθηκε από το σύνολο ΔΣ της Ομοσπονδίας να παραιτηθεί. Λογικό βέβαια φαντάζει αυτό, από την στιγμή που σε αυτό το ΔΣ μετέχει ο πρόεδρός του.
ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ να δείχνει πεποίθηση από την πλευρά των ανθρώπων του ΝΟΑ ότι την ίδια ώρα και παρά την κατακραυγή, η συντριπτική πλειοψηφία των σωματείων θα ανανεώσει την εμπιστοσύνη της στην νυν διοίκηση και δεν θα έχουμε την «αλλαγή» που ενδεχομένως θα σημάνει και έρευνες σε βάρος όλων των μελών των προηγούμενων ΔΣ για τις ατασθαλίες που καταγγέλονται από Μπεκατώρου, Κακλαμανάκη και αρκετούς άλλους ολυμπιονίκες.
* * * * *
ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΧΟΡΔΕΣ και θέματα ταμπού άγγιξε πάντως η κατάθεση ψυχής της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό που κατήγγειλε από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ισιτιοπλοΐας. Πέρασε μια εβδομάδα και το θέμα εξακολουθεί να βρίσκεται στον αφρό της επικαιρότητας, συγκλονίζει όλη την χώρα, πλέον παίρνει και διεθνείς διαστάσεις αφού ανοίγουν στόματα και εκτός Ελλάδος αλλά στην Θράκη δείχνει πέρα να βρέχει. Οι αντιδράσεις είναι ελάχιστες, τουλάχιστον από τον χώρο του αθλητισμού.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ μια από τις πρώτες αντιδράσεις που υπήρξαν και την οποία ανέδειξε το ThrakiSportS αφορούσε ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή με τετραετές παρελθόν στην περιοχή που αμφισβήτησε τα λεγόμενα της κοπέλας. Κακά τα ψέματα, εξέφρασε δημόσια αυτό που πολλοί λένε. «Και που ξέρουμε ότι έγινε; Γιατί το λέει τόσα χρόνια μετά; Τότε η καριέρα ήταν πάνω από την αξιοπρέπεια». Πέραν αυτής όμως, ειδικά από την ποδοσφαιρική κοινότητα της Θράκης τίποτα. Ουδέν. Και όχι μόνο της Θράκης δηλαδή, αλλά όλης της Ελλάδας.
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ και «έσπασε την σιωπή» ο Ανδρέας Τάτος με το ποστάρισμά του για να «Σπάσει η Σιωπή» από όλες τις γυναίκες που έχουν πέσει θύατα σεξουαλικής κακοποίησης. Κάτι αυτονόητο δηλαδή, που όμως από όλους όσους έψαξα και είδα, μόνο αυτός έσπευσε να το κάνει ποστάρισμα. Μαγκιά του και μπράβο του. Από εκεί και πέρα, τίποτα και από κανέναν. Μια δήλωση της Δεβετζή μετά από σχετικό ερώτημα δημοσιογράφου σε ρεπορτάζ αθηναϊκού καναλιού και… that’s all από την Θράκη για το μείζον θέμα που συγκλονίζει όλη την ελληνική κοινωνία.
* * * * *
Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΠΟΛΛΕΣ φορές υποκρύβεται και σε περιπτώσεις που κάποιος σωπαίνει. Ο καταγγελόμενος ασφαλώς και έχει το τεκμήριο της αθωότητας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποθαρρύνεται το οποιοδήποτε θύμα από το να καταγγείλει. Τα όσα ανέφερε η Σοφία Μπεκατώρου ανεξάρτητα από την προσωπική της περίπτωση, θα έπρεπε να ευαισθητοποιήσουν ακόμα περισσότερο την αθλητική κοινωνία ώστε να ενθαρρυνθούν τυχόν θύματα για να μιλήσουν και να απομακρυνθούν από τα σπορ ενδεχομενα τέτοια φαινόμενα.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ μια παραπάνω ευαισθητοποίηση από τις αμιγώς γυναικείες ομάδες της περιοχής αλλά δεν τις είδα. Ανακοινώσεις βγαίνουν για το παραμικρό εκτός από αυτό. Και αρχίζω να φοβάμαι ότι στην βαθιά συντηρητική θρακική κοινωνία ενδεχομένως κάποια θέματα ταμπού εξακολουθούν δύσκολα να αγγίζονται. Και δεν μιλάω μόνο για την βία σε βάρος των γυναικών αλλά και τον ρατσισμό γενικότερα, που μπορεί να τον θυμόμαστε τις σχετικές παγκόσμιες μέρες αλλά με τα λόγια και τις πράξεις μας δείχνουμε ότι είναι βαθιά ριζωμένος μέσα μας.
ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να υπρηφανευόμαστε ότι είμαστε κοινωνία ανεκτική στην διαφορετικότητα και το αποδεικνύει η αρμονική συνύπαρξη διαφορετικών θρησκειών αλλά και εθνοτικών ομάδων, ωστόσο στο παρελθόν είχαμε και ορισμενα αρνητικά έστω και μεμονωμένα αντιθετα φαινόμενα. Η ΠΑΕ Ξάνθη είχε βρεθεί στο σκαμνί πριν 10 χρόνια για ρατσιστικές επιθέσεις οπαδών της στον Τζιμπρίλ Σισέ του Παναθηναϊκού ενώ ανάλογες καταγγελίες είχε κάνει τρία χρόνια μετά και ο Γκαετάν Μπονγκ του Ολυμπιακού.
ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΙΝ ΑΡΚΕΤΑ χρόνια, νεαροί οπαδοί της ομάδας του Εθνικού Αλεξανδρούπολης είχαν βρίσει μαύρο παίκτη αντίπαλης ομάδας στο «φιλήσυχο» κατά τα άλλα άθλημα του βόλεϊ. Στην δημοσιογραφική αποκάλυψη της είδησης, είχε αντιδράσει έντονα ο τότε πρόεδρος της ομάδας του Εβρου που ετύγχανε ιδιοκτήτης μέσου ενημέρωσης και θεωρούσε ότι ήταν αδιανόητο «ντόπιοι δημοσιογράφοι» να μεταδίδουν και να επικρίνουν κάτι τέτοιο, κάνοντας κακό στην ομάδα του τόπου. Δεν τον πείραξε η συμπεριφορά των οπαδών, αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας από τους δημοσιογράφους.
ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ όμως θα έπρεπε πρώτα να κοιτάμε την καμπούρα μας. Οταν κάποιος Θρακιώτης φίλαθλος ή οπαδός λέει «Fuck you Black» σε αντίπαλο παίκτη επειδή είναι μαύρο το χρώμα του δέρματός του, προφανώς δεν δικαιολογεί την όποια απάντηση του παίκτη που ως επαγγελματίας θα πρέπει να συγκρατεί τα νεύρα του, αλλά επιβάλει στην διοίκηση της συγκεκριμένης ομάδας να αποβάλει αυτόν τον οπαδό από το γήπεδο. Χωρίς «ναι μεν, αλλά».
