Μια μεγάλη αλήθεια: «Στην Basket League δεν ασχολούνται με τους… παρακάτω!»

Κανένα μήνυμα συμπαράστασης από προπονητές και παίχτες της Α1 Ανδρών προς τους και τις συναδέλφους τους στην Α1 Γυναικών ή στην Α2, την Β και την Γ Εθνική, όπου αγωνίζονται και οι ομάδες της Θράκης.

Το basketblog δημισίευσε ένα άρθρο γνώμης σχετικά με την αδιαφορία των ανθρώπων της Basket League για τις χαμηλότερες κατηγορίες, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο που τα μηνύματα ήταν δυναμικά. Συγκεκριμένα το άρθρο αναφέρει:

Θυμάμαι τότε που ο Λάζαρος Παπαδόπουλος οργάνωνε ολόκληρο αγώνα προκειμένου να επιτευχθεί η ασφάλιση των παικτών της Α2. Ξεσήκωνε τους αθλητές του επαγγελματικού πρωταθλήματος προκειμένου να πάνε σε απεργία για να διεκδικήσουν για τους συναδέλφους τους στη χαμηλότερη κατηγορία. Που όπως και τώρα έτσι και τότε βρίσκονταν σε ένα εντελώς ακαθόριστο καθεστώς που φυσικά δεν εξασφάλιζε το μέλλον τους. Όχι το μακρινό αλλά το άμεσο.

Βέβαια η κατάληξη ήταν λίγο άσχημη. Η εικόνα με τα ΜΑΤ να βγάζουν σηκωτούς τους απεργούς από το γήπεδο ήταν θλιβερή. Η εικόνα των «διάσημων» παικτών να «στρίβουν» την τελευταία στιγμή (αναφέρομαι σ’ εκείνους του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού) και να αφήνουν στα κρύα του λουτρού τον Λάζαρο και όσους είχαν προσπαθήσει ήταν επίσης θλιβερή. 

Μπορεί η πρωτοβουλία του Παπαδόπουλου να ήταν ακραία, αλλά δε γινόταν διαφορετικά. Μόνο που ο Λάζαρος θέλησε να κάνει το αυτονόητο, να σπάσει αυγά για να φτιάξει ομελέτα. Διότι κατάλαβε ότι με ευχολόγια κι ανούσιες συζητήσεις, δουλειά δε γινόταν.

Περνάμε στο παρόν. Με την πανδημία τα προβλήματα έχουν διογκωθεί. Τα έχουμε αναλύσει πολλές φορές σχετικά με τις εθνικές κατηγορίες, τις ακαδημίες, τις ομάδες. Τι περνάνε, πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Έχουμε καταθέσει και προτάσεις, με άλλες συμφωνείτε, με άλλες διαφωνείτε, δεν έχει σημασία, κουβέντα να γίνεται. Τα πάντα είναι καλοδεχούμενα και χρήσιμα αυτή την εποχή.

Τι μου έχει κάνει εντύπωση; Ότι ένας προπονητής ή ένας παίκτης από την Basket League δε σκέφτηκε ποτέ να πει μια κουβέντα για τους συναδέλφους τους στις παρακάτω κατηγορίες. Κάποια στιγμή, μόνο ο Μάκης Γιατράς είπε κάτι σχετικό, αλλά όχι ειδικό. 

Δε μπορώ να καταλάβω,ειλικρινά, πως είναι δυνατόν οι προπονητές αυτοί που έχουν περάσει από τις μικρές κατηγορίες (οι περισσότεροι τουλάχιστον) να μην έχουν κάνει μια δήλωση συμπαράστασης στους συναδέλφους τους των εθνικών πρωταθλημάτων.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους παίκτες. Όλοι όσοι βγαίνουν στην ΕΡΤ μετά τους αγώνες ή blog-άρουν στον ΕΣΑΚΕ δε σκέφτηκαν ποτέ να αφιερώσουν λίγο χώρο, λίγο χρόνο σε «δικούς» τους ανθρώπους που περνάνε τόσο δύσκολα μέσα στην αβεβαιότητα;

Τι μου έχει κάνει εντύπωση; Ότι ένας προπονητής ή ένας παίκτης από την Basket League δε σκέφτηκε ποτέ να πει μια κουβέντα για τους συναδέλφους τους στις παρακάτω κατηγορίες. Κάποια στιγμή, μόνο ο Μάκης Γιατράς είπε κάτι σχετικό, αλλά όχι ειδικό. 

Στο κάτω- κάτω δεν κοστίζει και τίποτα να το κάνουν. Ίσα- ίσα που επειδή έχουν χώρο και βήμα θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ακουστούν. Να καταλάβει ο κόσμος. Να μάθει. Διότι, κακά τα ψέματα, τόσα πάνελ έχουν συγκροτηθεί στη διάρκεια της πανδημίας για όλους τους τομείς, αλλά ούτε ένα για την κρίση στον αθλητισμό.

Το μπάσκετ μέσω των προπονητών και των παικτών της Basket League έχει βήμα κάθε Σάββατο και Κυριακή στην ΕΡΤ. Ας το χρησιμοποιήσει μήπως και ακουστούν πιο έντονα περισσότερες φωνές.