95 χρόνια από τη γέννηση στην Θράκη του Μάνου Χατζηδάκι! Η αγάπη του για τον Ολυμπιακό και το ποιήμα για τον Τζορτζ Μπεστ

Μια μέρα σαν και αυτήν, στις 23 Οκτωβρίου του μακρινού 1925, έβλεπε για πρώτη φορά το φως ο Μάνος Χατζιδάκις. Αν βρισκόταν εν ζωή, σήμερα θα γινόταν 95 ετών. Ωστόσο έμελε να αποχαιρετίσει τον μάταιο τούτο κόσμο στις 15 Ιουνίου του 1994, αφήνοντας όμως μια τεράστια παρακαταθήκη.

Ο Χατζηδάκις, το σπίτι του οποίου στην Ξάνθη αποτελεί πλέον Μουσείο και πολυχώρο φιλοξενίας πολιτιστικών εκδηλώσεων, έγραψε κλασσικούς δίσκους όπως η ‘Πορνογραφία’, το ‘Χαμόγελο της Τζοκόντα’, τα υπέροχα ‘Reflections’ και εκατοντάδες ακόμα σπουδαία ηχογραφήματα. Ο θρυλικός συνθέτης, ήταν ένας άνθρωπος που κάθε φορά που μιλούσε δημοσίως, προκαλούσε έντονες αντιδράσεις και αποκτούσε διαρκώς νέους φανατικούς υποστηρικτές, αλλά και εχθρούς.

«Αν και δηλωμένος ‘δεξιός’ πολιτικά, δεν φοβόταν να ασκήσει κριτική στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Αν και λάτρης του λαϊκού και του ρεμπέτικου, στα 80s είχε μιλήσει με κολακευτικά λόγια για τον Τζίμη Πανούση, τους Depeche Mode και τους Cure. Αν και διανοούμενος και θαμώνας συναθροίσεων της υψηλής κοινωνίας, είχε αποκαλύψει από το 1960 πως όχι μόνο έβλεπε ποδόσφαιρο, αλλά υποστήριζε και μια ομάδα φανατικά, τον Ολυμπιακό», θυμίζει σε παλιότερο αφιέρωμά του στο Contra ο Γιάννης Δημητρέλλος.

Στις 22 Αυγούστου του 1960, ο Μάνος Χατζιδάκις, έχοντας γράψει την μουσική για την κλασσική ταινία ‘Ποτέ την Κυριακή’, για την οποία μάλιστα κέρδισε και το Όσκαρ, μιλούσε στην εφημερίδα ‘Φως των Σπορ’ για την μεγάλη του ποδοσφαιρική αγάπη, τον Ολυμπιακό. Γιατί μπορεί να ήταν ένας κορυφαίος μουσικός, είχε όμως πάθος και για τον αθλητισμό και συγκεκριμένα για το ποδόσφαιρο. Και ακόμα πιο συγκεκριμένα για τον Ολυμπιακό.

Ο Μάνος Χατζιδάκις μεταξύ άλλων αναφέρει στη συνέντευξη πως -κόντρα σε θεωρίες της εποχής- δεν έγραψε τα ‘Παιδιά του Πειραιά’ σκεπτόμενος τον Ολυμπιακό. Παρ`όλα αυτά, ζητά από τον δημοσιογράφο να γραφτεί ότι θέλει να αφιερώσει το κομμάτι στην ομάδα και αποκαλύπτει πως μέσα στις σκέψεις του είναι και η προοπτική να γράψει τον… ύμνο της.

“Σκέπτομαι από καιρό να γράψω έναν ύμνο για την πιο δοξασμένη ομάδα της Ελλάδος: τον Ολυμπιακό… Εκεί ανήκει η καρδιά μου. Ο Ολυμπιακός με συναρπάζει. Και τούτο γιατί είναι μια ομάδα δυναμική με όλη τη σημασία της λέξεως. Οι παίκτες του είναι γεμάτοι με σφρίγος, αυτοπεποίθηση, θάρρος και δυναμισμό. Αυτό είναι ποδόσφαιρο. Παλληκαριά και δύναμη. Η σεμνότης, κατά τη γνώμη μου, ανήκει στους μέτριους. Και οι Ολυμπιακοί κάθε άλλο παρά μέτριοι είναι για να παίζουν ποδόσφαιρο “σαλονιού”, έλεγε σε εκείνη την συνέντευξη ο Μάνος Χατζηδάκις.

Βέβαια, ο Μάνος Χατζιδάκις δεν έγραψε ποτέ τον ύμνο του Ολυμπιακού, ωστόσο άφησε το στίγμα του στην ελληνική μουσική αλλά και γενικά στην ελληνική κοινωνία. Επίσης, μέσα στη γενικότερη θετική του τρέλα για το ποδόσφαιρο, εμπνεύστηκε από τον Τζορτζ Μπεστ, το θρυλικό 7άρι της ιστορίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, γράφοντας ένα ιδιαίτερο ποιήμα:

Αιώνιο πάθος
Μια μπαλάντα
για τον Τζορτζ Μπεστ

Εκμηδενίστηκε η ορμή μου
Έγινε χιόνι το κορμί μου
Από μια εικόνα κρεμαστή
Χρωματιστή
Από ‘να ποδοσφαιριστή
Που σφυροκόπαε τη βροχή
Θεέ μου, με τι ψυχή
Γινόταν ο ίδιος πάθος
Εικόνα και βροχή
Μες στην τηλεοπτική μου
Συσκευή.

Ο Μπεστ υπήρξεν ο …
υπήρξεν ο …
καλύτερος!
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …
υπήρξεν ο …
καλύτερος!

Έτσι θα τραγουδάνε τα παιδιά
Της Αλμερίας
Αλλά και της Αγγλίας
Της Αλβανίας, της Αρμενίας
Της Τασμανίας και της Δανίας
Σε μια εποχή μελλοντική.

«Ο Μπεστ υπήρξεν ο…»

Κι όσο για μένα
Έτσι καθώς θα ’μαι χωμένος
Στην πατρική μου γη
Οι απόγονοι
Θα ‘ρχονται κάθε Κυριακή
Να με ποτίζουν έρωτα
Ψωμάκι και βροχή
Κι όταν θα σουρουπώνει
Θα στέκουν μπρος μου προσοχή
(Οι απόγονοι)
Γιορτάζοντας το πάθος μου
Για μια φωτογραφία χρωματιστή
Γι’ αυτόν τον Γεώργιο Μπεστ
Τον ποδοσφαιριστή.

Λονδίνο 15 Ιουνίου 1969
Μια Κυριακή

Μάνος Χατζιδάκις: Το παιδί του Πειραιά (pics, vids)