Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Βαργεμιτζίδη
Ο Μανώλης Σκουλικάρης αποτελεί έναν από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες προπονητές γυναικείων ομάδων στις μεγάλες κατηγορίες έχοντας στο βιογραφικό του εξαιρετικές πορείες και ανόδους σε συλλόγους με μικρά μπάτζετ καταφέροντας να αναδείξει και νεαρές αθλήτριες.
Ο πολύπειρος προπονητής αν και έχει καταγωγή από την Θεσσαλονίκη έζησε ένα μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην “Μέκκα” του βόλεϊ, την Αλεξανδρούπολη, με αποτέλεσμα να “κολλήσει” και αυτός με το μικρόβιο του αθλήματος όπως μας εξηγεί παρακάτω. Μας μίλησε για τις επιτυχίες του συλλογικά, για τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και την δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, για τις Εθνικές Ομάδες και την μετά-COVID εποχή στο βόλεϊ. Τέλος ο ίδιος διατηρεί και γυμναστήριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης παράλληλα με την προπονητική.
Κόουτς αρχικά θέλουμε να μας ξεκαθαρίσεις ποια είναι η σχέση σου με το Έβρο σε συνδυασμό και με το βόλεϊ.
Η σχέση μου με τον Έβρο και συγκεκριμένα με την Αλεξανδρούπολη ξεκίνησε από τα μαθητικά μου χρόνια. Ο πατέρας μου, ως στρατιωτικός που ήταν πήρε μετάθεση Αλεξανδρούπολη. Εκεί ήταν που ξεκίνησε η ενασχόληση μου με το βόλεϊ. Εκείνα τα χρόνια το βόλεϊ κυριαρχούσε στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, τα περισσότερα παιδιά της πόλης και ιδιαίτερα τα αγόρια ασχολούνταν με αυτό. Ύστερα από παρότρυνση του τότε παίκτη του Εθνικού Μαρίνου ξεκίνησα και εγώ. Η μεγαλύτερή μου επιτυχία ως παίκτης του Εθνικού Αλεξανδρούπολης ήταν η κατάκτηση του πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων και φυσικά η συμμετοχή μου στην ανδρική ομάδα. Η πόλη αυτή ήταν που με έκανε να αγαπήσω και να ασχοληθώ με το άθλημα της πετοσφαίρισης.
Είδαμε να κάνεις το μεγάλο σου προπονητικό άλμα με τους Μακεδόνες Αξιού όπου κατάφερες να φτάσεις την ομάδα στο ταβάνι της αναλογίζοντας πάντα και τα οικονομικά αλλά και την δυναμικότητα των άλλων ομάδων, τι σχόλιο κάνεις;
Όντως το 2017-18 καταφέραμε με τους Μακεδόνες Αξιού να κάνουμε κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο στην αρχή του πρωταθλήματος. Είχαμε μία εξαιρετική πορεία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κάνεις το μπάτζετ μας σε σχέση με τις άλλες ομάδες. Καταφέραμε να φτάσουμε στα play-off του πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά δεν θέλω να αδικώ και τις άλλες χρονιές που ήμουν προπονητής σε ομάδες της Α1 γυναικών Εθνικής κατηγορίας, με το Ανατόλια, τον Άρη και με τον ΔΑΣΩ Ωραιοκάστρου που ανεβήκαμε στα σαλόνια της Α1. Ως άνθρωπος αλλά και ως προπονητής είμαι πολύ φιλόδοξος και έτσι πιστεύω ότι ακόμα δεν έχω κάνει το μεγάλο προπονητικό άλμα της καριέρας μου. Τέλος χαίρομαι πάρα πολύ γιατί μέσω των ομάδων μου έχω καταφέρει να αναδείξω κορίτσια που αυτή την στιγμή μερικά από αυτά στελεχώνουν τις Εθνικές Ομάδες, όπως πχ η Βεργίδου και η Μερτέκη.
Φέτος βρέθηκες στα Πεύκα και την Α2 Γυναικών και κέρδισες την άνοδο νωρίτερα από το τέλος της χρονιάς; Πως ήταν η φετινή χρονιά;
Η φετινή μου χρόνια με τους Πρωταθλητές Πεύκων ήταν μία άκρως επιτυχημένη χρόνια. Καταφέραμε να πετύχουμε τους στόχους που είχαμε θέσει στην αρχή του πρωταθλήματος. Τερματίσαμε πρώτοι στο πρωτάθλημα, διατηρώντας το αήττητο. Δυστυχώς λόγω της κατάστασης με το Covid-19 δεν καταφέραμε να γλεντήσουμε και να χαρούμε αυτή την άνοδο όπως θα θέλαμε.
Είχες και μια αθλήτρια από την Αλεξανδρούπολη, την Εύα Νικολαΐδου, τι μπορείς να πεις γι’ αυτήν.
Η Εύα είναι μία πολύ καλή αθλήτρια, πειθαρχημένη, φιλόδοξη και εργατική. Έχει όμως και ένα θαυμάσιο χαρακτήρα. Μέσα από τη “δουλειά” της στο γήπεδο κατάφερε μέρα με τη μέρα να βελτιώνεται και να βοηθήσει την ομάδα στην επίτευξη των στόχων της. Είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία και είμαι χαρούμενος που θα συνεχίσει και την επόμενη χρονιά στην ομάδα μας.
Βλέπεις την κατάσταση που επικρατεί στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και την ομάδα που έκανες τα πρώτα βήματα πως νιώθεις;
Δυσκολεύομαι πολύ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Αν μου λέγανε πριν από κάποια χρόνια ότι Εθνικός θα έφτανε σε αυτό το σημείο, δεν θα τους πίστευα. Αυτό γιατί ο Εθνικός ήταν το μεγαλύτερο φυτώριο παικτών στην Ελλάδα και τα 2/3 των αθλητών που απάρτιζαν την ανδρική ομάδα ήταν δικοί του αθλητές.
Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει και θα συμβούλευες για να σωθεί η κατάσταση;
Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι να βρεθεί μία ομάδα ανθρώπων που θα μπορέσει να δώσει ένα όραμα στην πόλη και στον κόσμο. Να να ξαναβρεί ο εθνικός Αλεξανδρούπολης λίγη από την αίγλη του παρελθόντος. Αυτό βέβαια είναι δύσκολο θέλει πολύ δουλειά και πολύ προσπάθεια από όλους.
Μιας και ασχολείσαι με το γυναικείο και την ανάπτυξη των κοριτσιών, πως σχολιάζεις την Εθνική Γυναικών και την φετινή της πορεία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα;
Θεωρώ ότι η περσινή πορεία της Εθνικής Γυναικών ήταν πολύ καλή εφόσον κατάφερε να μπει στους τελικούς του πανευρωπαϊκού τουρνουά. Παρόλα αυτά εγώ πιστεύω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ταλέντα και ότι η Εθνική θα μπορούσε να βρίσκεται σε υψηλότερη θέση στην Ευρώπη. Συγκριτικά όμως με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μας λείπει η οργάνωση, έχουμε χαμηλότερο επιπέδου πρωτάθλημα και δεν προωθείται το γυναικείο βόλεϊ όσο θα έπρεπε.
Πως πιστεύεις η φετινή κρίση του COVID19 θα επηρεάσει το ελληνικό βόλεϊ;
Ήδη βλέπουμε ότι στα περισσότερα πρωταθλήματα έχει αλλάξει η δομή τους. Για παράδειγμα στην pre league γυναικών έχουν γίνει δύο όμιλοι των έξι ομάδων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι παίκτριες να παίξουν μειωμένο αριθμό παιχνιδιών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν ξέρουμε ακόμα τι θα γίνει ούτε με τις χορηγίες, ούτε με τον τρόπο διεξαγωγής των αγώνων (εάν θα υπάρχουν φίλαθλοι στο γήπεδο). Αυτό που εύχομαι είναι να μη γίνει νέο lock down από το φθινόπωρο γιατί τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα.
