Ηταν 14 Ιουνίου του 2015, τέτοια μέρα, Κυριακή και πάλι, λλά πέντε χρόνια πριν, όταν τα σύνορα στις Κατανιές γέμιζαν με κόσμο. Δεν ήταν μετανάστες που προσπαθούσαν να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα με τουρκική καθοδήγηση όπως τον περασμένο Μάρτιο.
Αντιθέτως ήταν μια άλλη εποχή που οι τοπικές κοινωνίες στον Έβρο από όλες τις πλευρές έστελναν μήνυμα φιλίας. Και αυτό το μήνυμα το έστελναν μέσα από τον αθλητισμό, διοργανώνοντας έναν αγώνα δρόμου που έσπαγε τα σύνορα και ένωνε τους λαούς.
Επρόκειτο για τον ο 2ο διεθνή ημιμαραθωνιο μεταξυ των 3 χωρών Ελλάδος – Τουρκίας – Βουλγαρίας, στον οποιο είχα σπεύσει να λάβουν μέρος και αθλητές από χώρς όπως η Αιθιοπία, η Κένυα, η Γερμανία, η Ολλανδία κλπ. Συνολικά συμμετείχαν 518 άνδρες και 95 γυναίκες.
Ο αγώνας ήταν μια γιορτή για όλους τους συμμετέχοντες, χάρη στην οποία “έσπασαν” τα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας – Βουλγαρίας, με τους αθλητές να περνάνε στην διάρκεια του αγώνα και από τις τρεις χώρες.
Συμμετοχές από την Θράκη υπήρχαν από Ξάνθη, Ροδόπη και φυσικά τον Έβρο, κυρίως με τις δυο δρομικές ομάδες της περιοχής, τους Λύκους Κεχαγιόγλου και στο Running Team του Εθνικού Αλεξανδρούπολής.
Από ελληνικής πλευράς στην κορυφή βρέθηκαν οι Απόστολος Γκάτζιος (40ος στον αγώνα και 9ος στην κατηγορία του με 1.35.23), ο Γιάννης Ψαρόπουλος (48ος στον αγώνα και 17ος στην κατηγορία του με 1.36.29) και ο Ανέστης Τσιακίρης (53ος στον αγώνα και 16ος στην κατηγορία του με 1.37.58).
Ηταν ένας αγώνας – απόδειξη ότι ο αθλητισμός ενώνει τους λαούς και γκρεμίζει τα σύνορα. Πέντε χρόνια μετά όμως, εκείνες οι στιγμές μοιάζουν μακρινές. Και αυτό δεν έγινε με ελληνική ευθύνη. Κάτι η πολύμηνη φυλάκιση των Κούκλατζη – Μητρετώδη και κυρίως το επεισόδιο με τις μαζικές ροές λαθρομεταναστών του περασμένου Μαρτίου, έχουν φέρει εντάσεις στην περιοχή που μετατρέπουν σε ουτοπία την διοργάνωση ενός τέτοιου αγώνα στο κοντινό μέλλον…
