Στον Σπύρο Γιαννιώτη απονεμήθηκε το φετινό βραβείο «Νίκος Σαμαράς» του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής

Στον ασημένιο ολυμπιονίκη του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016 Σπύρο Γιαννιώτη απονεμήθηκε διαδικτυακά το απόγευμα του Σαββάτου το φετινό Βραβείο «Νίκος Σαμαράς» του 28ου Διεθνούς Συνεδρίου Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής.

Ο κορυφαίος Έλληνας κολυμβητής των μεγάλων αποστάσεων τιμήθηκε για το ήθος και την προσφορά του, καθώς κανένας δεν θα ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το γεγονός ότι ενώ τα χρονόμετρα τον έφεραν στην πρώτη θέση μετά από 10 χιλιόμετρα κολύμβησης στην ανοιχτή βραζιλιάνικη θάλασα, ο ίδιος απέτρεψε την ΕΟΕ να καταθέσει ένσταση και περιορίστηκε στο ασημένιο μετάλλιο.

Στην μετ’ εμποδίων διαδικτυακή απονομή ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Αντώνης Καμπάς, η κοσμήτορας Ελένη Δούδα και ο υπεύθυνος κολύμβησης του ΤΕΦΑΑ Βασίλης Γούργουλης μίλησαν για την καριέρα και το ήθος του του Σπύρου Γιαννιώτη, ο οποίος όπως έχει ανακοινωθεί θα είναι ο πρώτος Έλληνας κολυμβητής που θα εισέλθει στο Hall of Fame της κολύμβησης.

Πέρα από το ασημένιο μετάλλιο στο Ρίο, ήταν 4ος ολυμπιονίκης και το 2012 στο Λονδίνο (όταν είχε βάλει τα κλάματα αισθανόμενος ως αποτυχημένος μετά τον τερματισμό μπροστά στους Έλληνες δημοσιογράφους επειδή δεν ανέβηκε στο βάθρο) και 7ος ολυμπιονίκης στα 400 μετρα ελεύθερο στην πισίνα στην Αθήνα το 2004. Είναι ο μοναδικός Έλληνας με τετραπλή παρουσία σε τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων.

Το 2011 κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 10 χλμ σε ανοιχτή θάλασσα και αναδείχτηκε «Αθλητής της Χρονιάς» από τον ΠΣΑΤ, βραβείο που κέρδισε και τις επόμενες 2 χρονιές. Κατόπιν επιλέχθηκε από τη FINA ως υποψήφιος για κορυφαίος αθλητής στον κόσμο για το 2012 στην ανοιχτή θάλασσα.

«Γεννήθηκε στο Λίβερπουλ το 1980 και πρώτη του ομάδα ήταν ο Ν.A.O.K. (Ναυτικός Αθλητικός Όμιλος Κέρκυρας). Ήταν έβδομος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα το 2001, ενώ το 2003 κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ200μ. ελεύθερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2005, στην Αλμερία, κέρδισε ένα αργυρό μετάλλιο στα 400μ. ελεύθερο, ένα ασημένιο στα 1.500μ. ελεύθερο και την τρίτη θέση στα 800 μέτρα ελεύθερο. Στις 18 Μαρτίου 2007 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο 12ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Μελβούρνη, στα 5 χλμ, και στον πρώτο αγώνα της καριέρας του σε ανοιχτή θάλασσα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ανοιχτής θάλασσας, που διεξήχθη στην Κίνα το 2007,  κατέκτησε αργυρό μετάλλιο και ένα μήνα μετά, στους Διεθνείς Στρατιωτικούς Αγώνες στο Χαϊντεραμπάντ της Ινδίας, κατέκτησε ένα χρυσό και δύο ασημένια μετάλλια στα 1.500μ. ελεύθερο, στα 4Χ200 και στα 400μ. ελεύθερο, αντίστοιχα. Τον Μάιο του 2008 αγωνίστηκε στα 10 χλμ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, και τον Ιούλιο του 2009 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ρώμη στα 5 χλμ. ανοιχτής θάλασσας. Το 2011 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Σετούμπαλ, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στα 10 χλμ., ενώ τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στα 10 χλμ. ανοιχτής θάλασσας στη Σαγκάη. Στην ίδια διοργάνωση κατέκτησε και αργυρό μετάλλιο στα 5 χλμ. ανοικτής θάλασσας. Το 2013 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 10χλμ. ανοιχτής θάλασσας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βαρκελώνης. Με αυτή τη συμμετοχή, έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία ανοικτής θάλασσας», αναφέρεται στο συνοδευτικό σημείωμα του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής.

Το βραβείο που δίνεται κάθε χρόνο κατά την διάρκεια του συνεδρίου του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής θεσπίστηκε στη μνήμη του μεγάλου πετοσφαιριστή, που ήταν πτυχιούχος του ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ και «έφυγε» το 2013 τόσο άδοξα από τη ζωή. «Ο Νίκος Σαμαράς υπήρξε ένας από τους κορυφαίους πετοσφαιριστές που ανέδειξε η χώρα μας. Αγωνιζόταν στη θέση του διαγώνιου και ήταν 263 φορές διεθνής. Διακρινόταν για το «φαρμακερό» σερβίς του με άλμα και το κεραυνοβόλο καρφί του. Ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα της Ορεστιάδας, την οποία ανέδειξε σε μία από τις κορυφαίες της χώρας μας τη δεκαετία του ’90. Με την ακριτική ομάδα, μάλιστα, έφτασε στη δεύτερη θέση του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας (νυν Challenge Cup) το 1995, χάνοντας στον τελικό από την πανίσχυρη Παλαβόλο Πάρμα με 3-0 σετ. Το 1998 άφησε την Ορεστιάδα για την ιταλική Φαλκονάρα. Επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα στην Ελλάδα για να αγωνισθεί στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2000. Το καλοκαίρι του 2000 πήρε μετεγγραφή για τον Παναθηναϊκό, στον οποίο έμεινε έως το 2002. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στην ΑΕΚ, την ισπανική Σεβίλλη, την τουρκική Φενερμπαχτσέ, την ελβετική Σενουά, τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης κι έκλεισε την καριέρα του στον Μίλωνα, σε ηλικία 42 ετών. Υπήρξε ο μοναδικός Έλληνας πετοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί στα πρωταθλήματα πέντε χωρών. Με την Εθνική Ελλάδας των ανδρών αγωνίσθηκε 263 φορές (12ος στη σχετική λίστα της ΕΟΠΕ) και το 1994 κατέκτησε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης, που έγινε στην Ελλάδα. Υπήρξε και 160 φορές διεθνής με την Εθνική Εφήβων, με την οποία κατέκτησε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας το 1989», αναφέρει στο σχετικό σημείωμά του για τον μεγάλο αθλητή στη μνήμη του οποίου έχει θεσπιστεί αυτό το κορυφαίο βραβείο το ίδιο το ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής.