Ο προπονητής του Αρδα Καστανεών Γιώργος Ναλμπάντης έχει συνδέσει το όνομά του με το ποδόσφαιρο του Έβρου, και όχι μόνο, μιας και στα ποδοσφαιρικά του χρόνια έχει διαγράψει την δική του πορεία και εκτός ορίων του νομού, αγωνιζόμενος μέχρι και με την ομάδα των Χανίων στην τότε Β’ Εθνική.
Έχοντας ξεκινήσει από τον μακρινό 1991 την διαδρομή του στους πάγκους, ο Ναλμπάντης είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος σε ηλικία (63) και ο παλαιότερος εν ενεργεία προπονητής στα γήπεδα του Έβρου. Είναι λάτρης της πειθαρχίας αλλά και φανατικός οπαδός της τακτικής, με αδιαμφισβήτητες ποδοσφαιρικές γνώσεις.
Παραχώρησε συνέντευξη στην σελίδα του Αρδα Καστανεών και τον μέχρι προ τριών μηνών συνεργάτη του Γιώργο Πιστίκη. Και κάνοντας ο ίδιος μια αναδρομή στην πορεία του, θυμάται: «Απο το 1991 που έγινα προπονητής δεν έμεινα ποτέ χωρίς ομάδα! Η εμπιστοσύνη που μου δείχνανε πάντα οι παράγοντες ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για μενα να πάω να δουλέψω σε μια ομάδα, και πάντα μέσα απο την σκληρή δουλειά που έκανα σε όποια ομάδα ήμουν – είτε “μικρή” είτε “μεγάλη” ομάδα ήταν το “εισιτήριο” μου για την επόμενη. Έχω δουλέψει σε όλες τις ομάδες του Έβρου μέχρι και στις Φέρες (γεωγραφικά). Δεν έχω πάει μόνο σε Νεοχώρι και Σοφικό! Έχω δουλέψει κάπου 8 χρόνια στη Βύσσα (συνολικά), έχω καταφέρει ανόδους μαζί τους. Στο Σουφλί ήταν κάτι διαφορετικό. Είχα πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές. Είχα προτάσεις κι απο ομάδες απο την Αλεξανδρούπολη, αλλά λόγω αποστάσεως δεν θέλησα να δουλέψω εκεί. Πήγα παντού… Ορέστη, Διδυμότειχο, Στέρνα, Κορνοφωλιά, Σαγήνη, Οινόη, στην Λεπτή…μια χρονιά είχα και δυο ομάδες μαζί! Ήμουν στα Ρίζια και στον Πύργο! Άλλα – αν με ρωτάς – η φετινή χρονιά δεν θέλω να τελειώσει ποτέ!!! Το λέω και με πιάνει σφίξιμο στο στομάχι!».
Ο Γιωργος Ναλμπάντης εξηγεί: «Μου λείπουν τα παιδιά! Εκτός απο καλοί ποδοσφαιριστές είναι και πολύ καλά παιδιά! Χρόνια είχα να ζήσω κάτι τέτοιο! Πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές, με ακούνε και με σέβονται γι’αυτό τους σέβομαι κι εγώ και τους αγαπώ! Είναι τα παιδιά μου! Θα ματώσω γι’αυτούς! Με κάνουν χαρούμενο κι ευτυχισμένο όταν νικάν και αναλαμβάνω να τους καλύψω στα λάθη τους, σαν να έκαναν λάθος τα παιδιά μου! Μακαρί να μην τελειώσει ποτέ όλο αυτό, αυτή η χρονιά! Με τα γλυκά στα αποδυτήρια, το “καλαμπούρι” μας, τα πειράγματα μεταξύ μας…καταπληκτικά παιδιά, όλοι τους! Και 2-3 να είναι να μη θέλουν να συμμορφωθούν καταλαβαίνουν πως δεν του παίρνει να κάνουν κάτι γιατί θα στεναχωρήσουν τους υπόλοιπους. Μετά η διοίκηση είναι πάντα εκεί, και στα εκτός ακολουθούν, είναι δίπλα στην ομάδα, είναι ένα με την ομάδα και μάλιστα πολύ σωστά και διακριτικά, όπως πρέπει να είναι, σε “σωστή απόσταση”. Δεν μας λείπει τίποτα! Μου λείπει πολύ και το σκυλί του Λάρυ, ο Στάθης!!! Με περίμενε να πάω στην προπόνηση κι ερχόταν στην αγκαλιά μου!! Τώρα που μ’έμαθε και ερχόταν μόνο του τώρα μας “χωρίζουν”!! Δέθηκα με την ομάδα και με τους παίκτες… Μακαρι να περάσει γρήγορα όλο αυτό και να ξαναβρεθούμε στα αποδυτήρια μας όλοι μαζί!».
Όσο για τη γνώμη του για το ποδόσφαιρο του Έβρου; «Απο το κακό στο χειρότερο! Όπως ακριβώς στο λέω! Δεν υπάρχει τίποτα… Δεν είναι ότι φταίει κάποιος συγκεκριμένα, είναι έτσι οι καταστάσεις. Ενώ παλιά υπήρχαν ομάδες, υπήρχαν χωριά δυνατά, έβγαιναν παίκτες, κι οι πόλεις του νομού παίζανε για να βγούμε την κατηγορία. Τώρα βλέπεις είναι δύσκολα. Δεν μπορεί να αντεπεξέλθει εύκολα κάποιος. Αν βγει την κατηγορία θα ματώσει το αύριο του! Σου λέει μείνε εδώ, στα χωριά γύρω και παίξε τοπικό».
